Tessa
Nu ik hoogzwanger ben en fulltime werk, vraag ik me af waarom we zo lang door buffelen? Kan dat niet anders, dat zwangerschapsverlof?
Zouden wij ons allemaal niet beter voelen als we standaard vanaf 30 weken betaald verlof krijgen? Zoiets geks is het niet hoor: in andere landen gebeurt het al. Groot-Brittanië heeft het namelijk als volgt geregeld: een zwangerschapsverlof van 52 weken, waarvan 39 weken betaald. In Finland krijgen ouders 14 maanden verlof, in Denemarken 18 weken betaald en de vader 2 weken en in Bulgarije krijg je een jaar betaald en in Estland krijg je zelfs 85 uitbetaalde volle weken. In een welvarend land als Nederland zou je denken, waarom wij niet ook wat langer dan 16 weken? Zeker als je een staand beroep hebt dat je niet vanuit huis kunt doen, zoals dokters, kappers of leraren? Ik begrijp dat het voor werkgevers al lang genoeg is, die 4 maanden vervanging zoeken voor iemand, maar aan de andere kant: hoe vaak is een vrouw nou zwanger in haar leven? Twee, drie keer? En stel, je werkt vanaf je 18e tot aan je 67e: dan ben je bijna vijftig jaar trouw aan een baan. Die paar maanden in je leven dat je hoogzwanger bent en last hebt van een grote babybuik met eventueel kwaaltjes, gun je jezelf dan toch wat meer rust? Ik zou het in ieder geval ontzettend fijn vinden als je, door de rust van het niet hoeven werken, wat meer kunt genieten van het laatste trimester. Je slaapt nu eenmaal wat minder goed en je bent gewoon niet helemaal honderd procent jezelf. Dan is dit dé tijd in je leven dat je weinig stress wilt, je babyspullen rustig in een winkel kan kopen in plaats van gehaast online of om een vriendin te zien. Zeker als je al oudere kinderen hebt, kan een wat eerder verlof fijn zijn. Je kunt zo rustiger wennen aan de uitbreiding van je gezin.
Laten we ook niet vergeten dat een zwangerschap mentaal een hele unieke periode is in je leven. Je gedachtes en hormonen gaan alle kanten op, waardoor je het ene moment dolgelukkig bent met de baby in je buik en je het het andere moment ontzettend lastig vindt om aan het idee van een baby te wennen. Je maakt in je hoofd overuren als vrouw. Kan ik dit wel? Hoe gaat mijn kindje zijn? Om nog maar te zwijgen over de spanning voor de bevalling. Kortom: ik zou zeggen, als het kan, ga zo vroeg mogelijk met zwangerschapsverlof en ook als je baby is geboren, neem dan nog zo lang mogelijk vrij. Je kunt nog heel wat jaren werken – maar deze tijd als moeder komt nooit meer terug. Tessa Heinhuis (33) is moeder van Bodi en Daaf en verwacht bijna haar derde. Ze woont in Bussum en is hoofdredacteur van Mama Magazine.
View this post on Instagram
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Niets in het leven is zwart of wit, en opvoeden brengt altijd dilemma’s met zich mee. Zelfs al lijkt de keuze op sommige momenten nog zo helder.
De bevalling: sommigen zien er als een berg tegenop, anderen krijgen een spirituele awakening tijdens de geboorte van hun kind. Hoe dan ook: het is altijd een verhaal op zich, wat moeders maar al te graag delen. Bij voorkeur met veel details. Deze week het bevallingsverhaal van Floor (29).