Juf Maud vraagt zich af: ‘Waarom blijft er onder mijn bewind geen dier in leven?’

“Kijk juf”, zegt Alexandra. Ze staat voor me met een waterbakje. “Hier zitten eitjes van triops in.” “Wat zeg je?” vraag ik. “Tri-ops”, zegt Alexandra. “Wat zijn dat?” vraag ik. “Een soort kreeftjes”, zegt ze. “Ik heb ze gekregen van mijn vader. Die heeft een aquarium.” Ze laat me een foto zien van twee petieterige beestjes. De eentje is felgroen, de andere feloranje. Alexandra’s klasgenoten komen nieuwsgierig kijken. Al gauw weet iedereen dat er triops bestaan.

Hoogbegaafd

Alexandra vraagt of de eitjes in ons schoolaquarium mogen. Dat vind ik uitstekend. Misschien krijgt Alexandra hierdoor zin om naar school te gaan. Tot nu toe heeft ze dat niet. Ze huilt veel en vindt geen aansluiting bij de andere kinderen. Dat komt doordat ze hoogbegaafd is, ze heeft een IQ van 160. Ze is daardoor ook een beetje zwaarmoedig. Hoogbegaafden denken verder dan anderen en hebben daardoor soms moeite de realiteit te accepteren.

Ik ben bij haar op huisbezoek geweest, omdat ik het gevoel heb dat ze ons ontglipt. Eenmaal daar ontmoette ik ook haar tweelingbroertjes, die juist zwakbegaafd zijn. Ze hebben allebei een IQ van 80, samen evenveel als hun zusje. Door die bijzondere situatie zitten hun lieve ouders soms met de handen in het haar.

Lees ook
7x de leukste dierenuitjes voor kinderen >

Eitjes

Alexandra dreunt op wat ze van haar vader heeft geleerd. “Juf, de eitjes komen binnen twee dagen uit. In water tussen de 16 en 24 graden. En daarna worden ze tussen de 20 en 80 dagen oud. Ze hebben minstens 35 pootjes. Ze bestaan al 351 miljoen jaar.”

Dit varkentje ga ik wassen, besluit ik. We halen het aquarium, gooien er water in uit de waterkoker tot het 18 graden is volgens de thermometer. Die middag koop ik op Marktplaats een warmtelamp. De klassenpot is leeg, dus ik betaal zelf. Alexandra komt nu blij naar school en gaat zodra ze de klas in komt linea recta naar de triops. Haar aanzien in de klas stijgt.

Maar het experiment gaat mis. De eitjes komen niet uit. Het water wordt goor. Alexandra’s vader weet niet hoe het komt. En volgens Alexandra’s moeder heeft haar dochter er slapeloze nachten van. Ze huilt weer als ze op school komt.

Biologie

Ik besluit een doorstart voor Alexandra te maken met wandelende takken. Die zijn sterker dan triops, en ze vermenigvuldigen zich een ongeluk. Een nieuwe teleurstelling volgt: ook de wandelende takken gaan dood. Ik betrek het inmiddels op mezelf. Waarom blijven er onder mijn bewind geen triops en wandelende takken in leven? Met de klas begraven we de takken in de binnentuin van school. In een kistje met tekeningen erbij.

“Met de klas begraven we de takken in de binnentuin van school.”

Nu besluit ik tot scherper geschut: schildpadden! Die worden heel oud. Ik heb nog nooit gehoord van een dode schildpad. Ik koop er drie op Marktplaats. De klas noemt ze Papa, Mama en Baby. Ze staan weer onder leiding van Alexandra. En ze blijven leven! Nog heel lang, verwacht ik.

Alexandra floreert. Intussen wordt onder de leraren nu al verwacht dat Alexandra na groep 6 naar het gymnasium zal gaan. Haar favoriete vak kan ik al voorspellen: biologie.

Dit artikel staat in Kek Mama 02-2022.

Meer verhalen van De juf? Lees hier de eerdere afleveringen.