Beeld: Canva
Ah, kamperen: zorgeloos genieten van het vrije leven. Als je tenminste de hoosbuien, sanitaire ongemakken en het feit dat je buren álles van je weten op de koop toe neemt.
Sabine (38): “Elke zomer gaan we samen met mijn twee zussen en hun gezinnen naar de camping. We stonden dit keer ver van elkaar af, maar op een gegeven moment kwam er naast mijn zus een plek vrij waar wij konden gaan staan. We zagen het alleen niet zitten om onze grote bungalowtent af te breken. Zodoende: de mannen en kinderen doken onder die tent en tilden zo die hele tent de lucht in. Mijn zussen en ik renden er als kippen zonder kop omheen om aanwijzingen te schreeuwen. We trokken enorm veel bekijks. En zo bewoog er een wandelende tent over de camping tot op onze nieuwe plek.”
Carina (40): “Ik vond mijn kind van acht ineens in een kappersstoel bij de kapper op de camping in Italië – waarom een kapper op een camping? Werkelijk geen flauw idee – waar ze een rigoureuze knipbeurt had gekregen. Haar prachtige lange lokken waren tot op haar schouders afgeknipt en ze had van die folietjes in haar haar voor highlights. Ik vond het vreselijk, maar ze was er zelf blij mee, want eindelijk verlost van die hete lange haren.”
Marleen (33): “Tijdens onze laatste kampeervakantie was het warm. Erg warm. Dus alle ramen van de stacaravan stonden continu open, de deuren ook. Dat was ik even vergeten toen mijn dochter van zes maanden om de twee uur krijsend wakker werd, omdat ze in een of andere heftige sprong zat. En mijn zoon, drie jaar, had geleerd om in een groot bed te slapen en kon er dus zelf in- en uitklimmen. Eindstand: elk uur waren we in de weer met in ieder geval één kind. De buren moeten hebben gedacht dat er die nacht minstens veertig moorden werden gepleegd, want het leek wel oorlog, zoveel gekrijs en woedeuitbarstingen.”
Eerder deelde Josine haar kampeerverhaal: “Ik heb dat hele eind naar de tent huilend terug gestrompeld, mét die verdomde wc-rol onder m’n arm.” Je leest het hier verder.
De zoon van Annelies is het type kind waarvan je blijft zeggen: ‘het is me er eentje’. Bram vreet van alles uit, maar nooit écht vervelend. En hij ziet er zo schattig uit, met die grote blauwe ogen en die blonde krullen.
In Groningen gebeurt binnenkort iets nieuws: de allereerste stadsoppas van Nederland opent haar deuren. Ouders kunnen hun kind er maximaal drie uur achterlaten terwijl zij eindelijk even naar de kapper, sportschool of gaan shoppen. Klinkt als pure luxe, toch?
In veel huiskamers ging afgelopen week een collectieve “huh?!” door het land. Terwijl ouders nog druk bezig zijn met het bewaren van hét grote decembergeheim, komt Het Sinterklaasjournaal met scènes waarbij je als ouder spontaan je hand voor de tv wilt gooien.
Er zijn van die kledingstukken die je aantrekt en meteen denkt: ja hoor, dit wordt mijn nieuwe uniform voor de rest van de winter. Nou, de coltrui van HEMA hoort absoluut in die categorie.
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Deze week Mireille, wiens man een plan heeft waar ze niet achter staat.
Verhuizen met een groot gezin is al een onderneming op zich, maar de familie Buddenbruck pakt het gewoon aan alsof het niets is. Waar andere ouders al zweten bij het vooruitzicht van één verhuisdoos, verkassen Thaila en Rob met hun hele bups van land naar land.
