Beeld: Canva
Kinderopvang bijna gratis? Vergeet het maar tot 2029. Maar klagen we terecht of zijn onze buren gewoon beter af? Trouw deed een Europese vergelijking.
Nederlandse ouders klagen massaal over de torenhoge kinderopvangkosten. En nu het beloofde prijskaartje van ‘bijna gratis’ weer een belofte op de lange baan is, groeit de frustratie. Maar is dat terecht? Of zijn we gewoon verwend geraakt? Trouw vond het tijd voor een reality check met onze buurlanden: België, Duitsland, Frankrijk, Engeland en het walhalla van de opvang: Zweden.
Nederlandse ouders betalen zich blauw aan opvang. Zelfs met toeslag kan het verschil oplopen tot honderden euro’s per maand, Hoeveel je terugkrijgt, hangt sterk af van je inkomen. Voor lage inkomens wordt tot 96 procent van het maximumuurtarief vergoed. Maar wie meer verdient, betaalt tot wel twee derde van het uurtarief zelf. En omdat opvanglocaties vaak meer vragen dan dat maximumtarief, betaal je daarbovenop nóg extra.
In Zweden betaal je maximaal 3 procent van je inkomen aan kinderopvang, zo stelt Trouw. met een plafond van ongeveer 150 euro per maand voor vijf dagen opvang. Mensen met een lager inkomen betalen zelfs minder.
Duitsland heeft flink ingezet op betaalbare opvang. In Berlijn is kinderopvang inmiddels helemaal gratis en ook in andere regio’s hoef je vaak pas vanaf een bepaald inkomen of vanaf een bepaalde leeftijd te betalen. Frankrijk pakt het royaal aan: opvang is sterk gesubsidieerd en vanaf drie jaar zelfs gratis én verplicht. België kiest voor een middenweg met een mix van inkomensafhankelijke plekken en commerciële opvang.
Alleen Engeland doet een beetje met ons mee qua prijskaartje, blijkt uit het onderzoek van Trouw. Ouders krijgen daar 15 tot 30 uur per week gratis opvang vanaf drie jaar, maar voor alles daarboven moeten ze minstens 30 procent zelf ophoesten.
Nederland is het enige land in de vergelijking van Trouw waar je alleen recht hebt op kinderopvangtoeslag als je werkt, studeert of re-integreert. In Zweden en Duitsland? Daar is opvang vanaf één jaar gewoon een kinderrecht. Gratis, laagdrempelig, en met minder bureaucratische rompslomp.
Toch scoort Nederland op kwaliteit wel goed: kleine groepen, een gunstige kind-begeleiderverhouding en streng toezicht door de GGD. Maar daar houdt het feest wel op. De Nederlandse toeslagenstructuur is complex, onvoorspelbaar en berucht sinds de toeslagenaffaire. In andere landen betaalt de overheid direct de opvang, ouders betalen alleen hun deel en dat maakt het een stuk overzichtelijker.
Vanaf 2029 moet alles anders worden: alle ouders betalen dan nog maar 4 procent van de opvangkosten zelf. Klinkt fantastisch, maar experts waarschuwen. De vraag zal stijgen, de prijzen mogelijk ook. En zonder extra personeel – er is nu al een tekort van 5800 mensen – kan de kwaliteit onder druk komen te staan.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Oudste kind zijn betekent dat je het proefkonijn bent. En ja, soms is het echt zwaar om de eerste te zijn, want af en toe wil je gewoon al die verantwoordelijkheden die bij die titel horen in de prullenbak gooien. Toch blijkt uit onderzoek dat het uiteindelijk best wat oplevert.
Lara Temme is tekstschrijver en woont samen met haar zoon (9) en dochter (11) in Brabant. Thuis wordt er veel gelachen, geknuffeld, gehuppeld en gezongen. Wel vals, maar daar heeft het gezin zelf weinig last van. Evenals de altijd rommelige zolder.
Lekker afkoelen in de zee of het zwembad staat garant voor dikke pret, maar soms ook voor dikke tranen – van het lachen of van het huilen.
Leerkrachten weten: de start van het schooljaar is het moment om goede gewoontes aan te leren die kinderen later in de klas flink vooruit helpen.
Weet je nog hoe jij de slappe opvoedpogingen om je heen bekeek en zwoer dat jij het anders zou doen? Niet volledig gelukt zeker? Tja, goed communiceren is nu eenmaal reuze moeilijk. Maar voor je het welzijn van je kind ook reuze belangrijk.
Al jaren is de time-out het go-to trucje van veel ouders. Kind boos? Stuur ze weg, laat ze afkoelen en haal ze daarna weer terug. Maar vaak werkt het averechts, zeggen onderzoekers. Kinderen voelen zich er alleen maar rotter door. Alsof ze gestraft worden voor emoties waar ze zelf geen controle over hebben.
