Beeld: Shutterstock
Bij Elke (40) en Louis (43) was de situatie vanaf dag één duidelijk: Louis had een ander. Ondenkbaar om hun relatie nog een kans te geven vond Elke. De woning was onverkoopbaar, dus besloten ze het huis te splitsen na de scheiding.
Elke:
“Voor mij was het ondenkbaar onze relatie nog een kans te geven. Hij hield van haar, zei hij. Én van mij, maar anders. Platonischer. Ik dacht dat ik gek werd. En ons gezin dan? Onze kinderen, die toen vijf en acht waren? Ik heb eerst een paar weken de ogen uit mijn kop gejankt, daarna kwam de woede. Maar ook die bezonk, en toen trad goddank de rede in. Als hij niet meer van mij hield, maar van een ander, wie was ik om dan geen stap opzij te doen? Maar dan wel op een manier waar iederéén beter van werd, besloot ik.
Het was 2016, onze woning was onverkoopbaar. Te groot, te duur, en hij stond net niet in een gewilde wijk. Louis had niet genoeg geld om me uit te kopen, en andersom was dat al helemaal ondenkbaar. We besloten het huis te splitsen. Louis betrok de dubbele bovenwoning, ik de benedenverdieping met tuin. Ik verbouwde de achterkamer tot twee slaapkamers en liet een badkamer bouwen in de bijkeuken. Het is een heerlijk appartement geworden.
Lees ook ‘Na de scheiding bleven we samenwonen om de kosten te drukken’ >
Inmiddels is het drie jaar later en is Louis’ vriendin Maaike bij hem ingetrokken. Ze moeten via mijn hal naar de trap naar hun woning, maar dat vind ik prima. In de weken dat zij de zorg voor onze kinderen van – inmiddels – acht en elf hebben, is het wel zo handig als iedereen gewoon toegang heeft tot de spullen van de kinderen in mijn huis. Andersom kan ik altijd bij hen naar binnen. In de praktijk maken we daar niet veel gebruik van, maar we spreken elkaar dagelijks en de kinderen rennen gewoon over en weer. We hebben nooit een oppasprobleem. In de huidige markt zouden we ons huis vast prima kwijtraken, maar de situatie bevalt ons eigenlijk wel. De kinderen hebben hetzelfde leven gehouden, er is alleen iemand bijgekomen. O, en ze hebben opeens twee slaapkamers; eentje boven, en een bij mij, beneden. Mensen denken weleens dat we een driehoeksverhouding hebben. Anderen vragen me hoe ik het doe, samenwonen met mijn ex én zijn vriendin. Maar we wonen niet écht samen, we delen alleen een voordeur en hebben verder alle financiële voordelen van alleenstaand ouderschap. Louis gunt het mij ook wanneer ík een nieuwe relatie krijg. Hoe fijn is het dan dat we dat allemaal onder één dak kunnen combineren?” Dit artikel heeft eerder in Kek Mama gestaan.
Lees elke maand de mooiste verhalen, meest herkenbare columns en de leukste tips voor jou en je kids. Abonneer je nu op Kek Mama en krijg tot 45% korting.
Boys moms weten: zoons kunnen heftig zijn. Zo ook het zoontje van Frida, toen ze op vakantie was in Kroatië met haar gezin. Hij legde eigenhandig het hele zwembad plat. Per ongeluk.
Elke ouder weet: er komt een moment en dan pikt je kind iets op wat ie absoluut niet had mogen horen. Zo liet de vijfjarige Hugo op een subtiele, maar duidelijke manier weten hoe zijn vader over bepaalde collega’s denkt.
Met twee gezinnen op vakantie, hoe meer zielen, hoe meer vreugd, dachten Anna en haar man. Dat viel tegen, bleek toen ze eenmaal in Frankrijk gearriveerd waren.
Wanneer je de eerste bent in je vriendengroep die moeder wordt, vergt dat wat aanpassingsvermogen van de rest. Een vaardigheid die niet iedereen even goed onder de knie heeft. Dat bleek wel, toen een vriendin van Noëlle met dit kraamcadeau op de proppen kwam.
Toen Rosie een baby was, vond ik uiteten gaan best een uitdaging. Nu ze twee is, valt het nog niet altijd mee. En dat heeft niet alleen met het kind te maken.
We bereiden ons maandenlang voor op dé grote dag: de bevalling. Bevalplan? Check. Pufcursus? Check. Maar van presentatrice Shelly Sterk mogen we ons best vaker focussen op de periode ná de geboorte, het herstel: “Je lichaam is de volgende dag echt niet klaar voor een wandeling van tien kilometer achter de kinderwagen.”
