Lieve (30) is moeder van Jan (3) en Dries (7 maanden). Tot voor kort was ze gelukkig getrouwd en had ze een heerlijk leven, tot haar man afgelopen Kerstmis totaal onverwacht zijn koffers pakte en vertrok. Op kekmama.nl schrijft ze openhartig over alles wat ze sindsdien doormaakt. Deze week: ‘Ik wil niet scheiden.’
Lees verder onder de advertentie
Vandaag zie ik hem weer. De man die ik zo vertrouwde dat hij nu een volkomen onbekende voor me is geworden. Met het oordeel van mijn vriendin (‘Ja in die broek heb je een goeie kont’) staat vast wat ik aantrek. Hoe onbelangrijk het normaal gesproken ook is, zo belangrijk lijkt het nu. Misschien verandert hij, als billenman, van gedachten als hij ziet hoe goed deze broek me staat.
Lees verder onder de advertentie
Slechts een paar dagen geleden sprak ik hem telefonisch voor het eerst. Huilend hing ik op, misselijk van het voorstel om naar een mediator te gaan, of ‘de scheidingsmakelaar’, zoals hij officieel heet. Alles in mij schreeuwde ‘Ik wil niet scheiden!’. Wetende dat het met elkaar in gesprek blijven het belangrijkste was, ging ik akkoord en werd de afspraak gemaakt. Waar ik dacht nog weken te kunnen nadenken over wat ik wilde zeggen, had ik maar 24 uur om me voor te bereiden. De afspraak was morgen al.
Ik weeg alles af
Samen met vrienden, die zo ongeveer mijn huishouden runden en mijn kinderen verzorgden omdat ik diep onder de dekens lag te huilen, bespraken we wat tactieken. Waarmee zouden we hem kunnen laten inzien dat uit elkaar geen optie was? Waarmee zouden we hem kunnen doen beseffen dat hem een hele rits verantwoordelijkheden te wachten stonden? Maar vooral: waarmee zou ik kunnen en willen leven?
Lees verder onder de advertentie
Ik weeg alles af. Met twee kleine kinderen die nog zo hulpbehoevend zijn, is 24/7 zorgen voor dit mooie stel in mijn eentje geen optie, hoe graag ik dat ook zou doen. Co-ouderschap is af te raden omdat Dries nog zo jong is en dus volop in de hechtingsfase zit. Ik besef dat ik nu geen goede keuze kan maken en de tactiek die ik ga toepassen ‘mezelf zijn’ is.
Een lichtpuntje
Als ik de volgende ochtend te vroeg arriveer en wacht op mijn aanstaande ex realiseer ik me dat dit gaat over mijn leven. Het is zo surrealistisch dat ik zelfs mijn telefoon check om te kijken of hij deze afspraak écht aan me heeft doorgegeven. Als hij arriveert recht ik mijn rug, schud hem de hand en ga ik hem voor de gespreksruimte in. Daar zit ik dan aan tafel met de man van wie ik zoveel hou, te praten over de omgangsregeling met onze kinderen. En dan bedenk ik me dat er maar één lichtpuntje was vandaag:
Schaatskoningin Irene Schouten (32) zat eind vorig jaar nog op een roze wolk: ze werd voor het eerst moeder van haar zoontje Dirk. Samen met haar man Dirk-Jan genoot ze volop van het nieuwe gezinslevens. Maar die roze wolk sloeg al snel om in zorgen toen bleek dat Dirk kampte met gezondheidsproblemen.
Als je kind een hobby heeft die niet de hele dag gamen inhoudt, ben je waarschijnlijk allang blij. Als je zoon van twaalf dol is op fossielen en edelstenen, weet je in ieder geval ook waar je hem blij mee kunt maken.
Elise (36) is moeder van twee zoontjes (6 en 4) en schrijft met veel liefde korte verhalen over het moederschap en alles wat daar onverwacht bij komt kijken. Haar verhalen zijn fictief, maar vaak geïnspireerd op de wereld van ouderschap met een flinke scheut herkenning, humor en een tikkeltje overdrijving. Tegelijkertijd werkt ze aan haar […]