Hoofdredacteur Sara schrijft elke maand in Kek Mama vol humor en relativering over zichzelf en haar gezin. Deze maand: lange nachten.
Tot voor kort had ik nooit last van het befaamde moederschuldgevoel. Als ik Ko achterliet bij de crèche hoefde ik nooit te huilen. Toen hij zes maanden was, gingen wederhelft en ik fluitend richting Antwerpen voor de best bestede 24 uur ever (van bijkletsborrelen tot nachtelijk cocktails drinken, van spijkerbroekshoppen tot oren laten doorblazen door Triggerfinger in een pop-up nachtclub, en de volgende ochtend ook nog naar een expositie. Alleen de sex ontbrak maar daar had ik tussen het kolven door echt geen zin in, heel raar, ik weet het). En als we eens een weekend dachten: manmanman wat zijn we moe en hoe krijgen we die stapel werk af, brachten we kleine blije Ko zorgeloos een middag naar m’n zus en konden we er daarna weer tegen. Al dat gemiep over loslaten en tekortschieten, ik kon me er weinig bij voorstellen.
En toen kwam Toon. En bleek dat de relaxte moeder die ik dacht te zijn, vooral te danken was aan het relaxte kind dat ik had gekregen. Nummer twee is ook uitermate ontspannen. Zolang hij bij mij in de buurt is. En dus loop ik nu sniffend bij de crèche vandaan omdat Toon een hartverscheurend zielig snoetje trekt bij het afscheid. Van een weekend weg kunnen we vooralsnog alleen maar dromen, want zelfs bij de liefste oma’s gaat-ie piepen. En tijdens de extra drukke weken met het maken van deze spiksplinternieuwe Kek heb ik vooral heel veel nachten doorgebracht achter m’n computer. Ik kon het namelijk niet over m’n hart verkrijgen het mannetje vaker dan drie korte dagen per week aan anderen dan z’n bloedeigen ouders over te laten. Vrouw wordt weekdier. Dat werk.
Nou las ik tijdens die lange nachten gelukkig geestige en/of mooie stukken voor de nieuwe Kek Mama. De humor van Lieve Els & Do hielp alleen al omdat het lekker is hardop te lachen om dat wat je leest. De (letterlijk) bloedige eerlijkheid van Roos gaf grinnikend herkenning. En dankzij Jan Heemskerk kon ik dat pasverworven schuldgevoel fijn relativeren. Ik heb ervan genoten en ik ben benieuwd wat jij ervan vindt. Sowieso ben ik nieuwsgierig wat je van deze nieuwe Kek Mama vindt. Mail me op sara@kekmama.nl.
SARA
Sara van Gorp (41) is hoofdredacteur van Kek Mama en woont samen met Mark en zoons Ko (5) en Toon (8 maanden).
Soms zijn de grootste levenslessen verpakt in kleine, intieme momenten. Voor Maxime Meiland was dat het moment waarop ze haar dochtertje Claire vertelde wie haar biologische vader is.
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Deze week Charlotte, die regelmatig een verkeerde leeftijd krijgt aangemeten.
Claire, de driejarige dochter van Maxime, zal in het nieuwe seizoen van Chateau Meiland een stuk minder te zien zijn. Het ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid heeft ingegrepen, vertelt Erica Meiland aan Veronica Magazine.
Laurie (38) is orthopedagoog, opvoeddeskundige en moeder van zoons Dex (8) en Otis (3). Sinds vorig jaar woont ze met haar gezin in Kaapstad. In haar column schrijft Laurie over haar ervaringen van het emigreren met twee jonge kinderen, het leven in Zuid-Afrika en de hoogtepunten en worstelingen van het ouderschap.
Het lijkt allesbehalve pais en vree in huize Molkenboer-Meiland. Martien Meiland maakt zich namelijk zorgen over het huwelijk van zijn dochter Maxime en haar man Leroy.
Voor veel ouders lijken games zoals Minecraft en Fortnite onschuldig: creatief bouwen, samen spelen en plezier maken. Maar experts waarschuwen dat deze videogames kunnen bijdragen aan gokverslavingen bij kinderen.
