Kek Mama-columnist Anke Laterveer is single moeder en schrijft supereerlijk en uitgesproken over wat ze meemaakt of wat haar opvalt.
Lees verder onder de advertentie
Zwemles is de hel. Daar kunnen we het lang of kort over hebben, maar op zich is dit een alom bekende onweerlegbare waarheid. Zwemles is voor niemand leuk. Niet voor de kinderen die eraan meedoen en drie kwartier lang keihard vechten om niet te verdrinken, niet voor de meesters en juffen die drie kwartier lang hun best doen te voorkomen dat de kinderen verdrinken en al helemaal niet voor de ouders die in dat klamme, hete zwembad aan de kant moeten zitten op harde bankjes met blauwe plastic zakjes om hun schoenen. Nou ja, wat ik maar wil zeggen is: zwemles is verschrikkelijk.
Lees verder onder de advertentie
Warm, nat en extreem luidruchtig
Daar denkt mijn zoon precies zo over. Sinds begin dit schooljaar moet hij om de week naar zwemles. Niet zijn eigen zwemles, dat is elke woensdag in een rustig bad, maar naar die van zijn zus. Bij zijn vader kan hij tijdens zwemles lekker thuisblijven, want die woont samen, maar ik ben alleen en dus moet hij mee. “Ik wil niet”, zegt hij thuis. “Ik wil ook niet,” zeg ik, “maar sommige dingen die je niet wil, moeten toch.” “Voor mij is het anders. Door mijn hersenen.” Ik zucht. Ik weet dat hij gelijk heeft. Mijn zoon is autistisch. Soms merk je daar veel van en soms weinig. Maar het zwembad is voor hem alles waar hij niet tegen kan. Het is er warm, nat en boven alles is het er extreem luidruchtig. Hij voelt niet, zoals ik, irritatie in het zwembad, hij voelt doodsangst. Alles bij elkaar zorgt ervoor dat hij kortsluiting krijgt en nog maar één ding wil. Weg. Zo snel mogelijk. En dat kan nou juist niet. Het zijn 45 verschrikkelijke minuten voor hem. “Zullen we je iPad meenemen?” vraag ik. “Met je koptelefoon?” “Nee”, snauwt hij terug. “Die mogen niet nat worden.” Hij snauwt eigenlijk nooit, maar als hij ergens stress van heeft, dan lukt het hem niet meer om aardig te doen. Dat is trouwens geen kenmerk van autisme, dat heb ik zelf ook.
Lees verder onder de advertentie
“Je bent een slechte moeder”
Een uur later zitten we in het zwembad. Mijn dochter doet pogingen om niet te verdrinken. Mijn zoon zit naast me met een tijdschrift. Ritmisch stompt hij me tegen mijn arm. “Niet mij pijn doen, lief”, zeg ik zachtjes. “Mag ik mijn koptelefoon?” vraagt hij dan. Ik schud mijn hoofd. “Die wilde je niet mee.” “Je bent een slechte moeder. Jij moet weten wat goed voor mij is!” zegt hij boos. Ja, denk ik. Ik weet wat goed voor je is en zwemles is het niet. “Volgende keer pak ik een tas in. Speciaal voor jou. Koptelefoon, iPad en je boek”, beloof ik. Dan kijk ik nog eens naar mijn dochter, ploeterend in badje 1. “Even dooroefenen, liefje, dan heb je zo je A.”
Op het eerste gezicht vond hij haar wat saai, zij hem ‘zo’n dj’. Toch zijn Dionne Stax en Steven Jansen al vier jaar stapelgek op elkaar. De vonk sloeg over tijdens een fanatiek potje karaoke.
Waar veel vrouwen niet kunnen wachten op hun babyshower, maakte Nila vanaf het begin duidelijk dat ze absoluut geen feestje wilde. Toch kreeg ze ‘em. “Ik ben in huilen uitgebarsten.”
Amelia (30) is getrouwd met Liam (36), moeder van Mees (6) en Lucy (4). Ze vertelt over haar leven met twee jonge kinderen en hoe ze alles (meestal) draaiende houdt. Deze keer het plannen van een babyshower, dat niet helemaal ging zoals ze wilde.
Het was zaterdagmiddag en ik zat bij de kapper. Ik had ze gevraagd om alleen de dode puntjes te knippen, en om een of andere reden was nu mijn halve kapsel verdwenen. Blijkbaar had ik dode puntjes van ruim dertig centimeter. Dit gebeurde me nou altijd.
Het ideaalbeeld en de realiteit is iets waar veel moeders mee worstelen. In de documentaire VPRO Tegenlicht: ‘de moeder van alle mythen‘ worden dan ook de vaak onrealistische verwachtingen van het moederschap onder de loep genomen. Bereid je voor, want deze docu laat je niet onberoerd.
Samyra (39) is moeder van drie dochters (7, 6 en 3). Net als haar man werkt ze parttime om zoveel mogelijk tijd met de meiden te zijn. Want: die zijn maar zo kort klein. Dit en andere inzichten over ouderschap, deelt ze in haar maandelijkse column.