Anke Laterveer is single moeder van Jakob (8) en Hannah (7). In Kek Mama schrijft ze uitgesproken over wat ze meemaakt.
De school is in rep en roer. Of eigenlijk: de bovenbouw. Nog specifieker: de klas van Jakob. Er zijn namelijk verkiezingen. Het is niet de eerste keer dat er wat te kiezen valt. Vorig jaar kozen de kinderen welk dier in het plaatselijke dierentuintje voortaan door de school gesponsord zou gaan worden. Overal door de school hingen verkiezingsposters en de dieren hadden hun eigen slogan.
“Ik steek mijn kop niet in het zand”, beloofde de emoe. De wasbeer probeerde stemmers te trekken met een belofte: “Ik zal me extra goed wassen als je mij kiest.” Het stekelvarken schuwde een dreigementje niet: “Pik me of ik prik je.” De degoe ging keihard voor omkoping: “Ik ben lief. Als je mij kiest, krijg je een kusje.” De nerts kon het allemaal weinig schelen. Die hield het bij een simpel: “Yo! Stem op mij.”
Maar hoe spannend ook, die verkiezingen vallen in het niet bij wat er nu aan de hand is. Er mag namelijk gestemd worden voor de leerlingenraad. En Jakob heeft zichzelf kandidaat gesteld. Op vrijdagmiddag bespreken we de verkiezing van maandag.
“Heb je een plan?” wil ik weten.
“Ja”, zegt hij vol overtuiging. “Ik sta voor een betere klas, een betere school, een beter land, een betere wereld en een beter universum.”
“Wow, dat zijn flinke plannen.”
“Ja, ik ben tegen intergalactische oorlogen, maar ruzie in de klas is ook niet leuk. Dus ik pak allebei stevig aan.”
“Heel goed. Hoe wil je dat aanpakken?”
“Ik ga met iedereen praten zodat ik weet wat de kinderen belangrijk vinden. Dan ga ik dat in de leerlingenraad bespreken.”
Alweer een waterdicht plan.
“Hoe ga je aan stemmen komen?” vraag ik. “Heb je een slogan?”
Die heeft hij niet. “Maar ik vertrouw erop dat de kinderen in mijn klas het juiste doen.”
Die maandag staat hij voor de klas zijn plannen te vertellen. Dan wordt er gestemd. Hij stemt niet op zichzelf (“Dat is niet netjes.”), maar op een vriendje. Andere kinderen stemmen wel op hem. Met veertien van de achtentwintig stemmen boekt hij een overweldigende zege. Tussen de middag belt hij me met het heugelijke nieuws.
“Iedereen was blij en ik kreeg een enorme groepsknuffel!”
Wetend hoe mijn kind denkt over onverwacht lichamelijk contact, vraag ik: “Hoe vond je dat?”
“Niet echt leuk, maar voor je kiezers moet je iets over hebben.”
Die komt er wel…
Dit artikel staat in Kek Mama 12-2017.
Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
Olympisch schaatskampioen Irene Schouten werd een half jaar geleden moeder van haar zoontje Dirk. Inmiddels zit ze op een roze wolk, maar haar zwangerschap was allesbehalve rooskleurig.
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
Niets in het leven is zwart of wit, en opvoeden brengt altijd dilemma’s met zich mee. Zelfs al lijkt de keuze op sommige momenten nog zo helder.
