Onze oudste zoon (2) gaat een dag per week naar de crèche. Hij krijst hartverscheurend als we hem brengen, speelt de hele dag niet met andere kinderen en huilt van opluchting wanneer we hem weer ophalen. De leidsters doen ontzettend hun best om hem wat te laten ontspannen en spelen, maar niks helpt. Thuis is hij vrolijk, lief en aanhankelijk. Hij speelt dan wel met andere kinderen en zijn jongere broertje.
ELS EN DO: Uw zoon gaat één dag per week naar het kinderdagverblijf, zegt u? Maar dat is weinig. Een peuter is na twee dagen totaal vergeten wat de crèche ook alweer inhoudt en moet dus elke week opnieuw wennen. Daar kan geen leidster tegenop knuffelen.
Toen de tantes hun kinderen naar het kinderdagverblijf brachten was het een vereiste dat ze daar minstens drie dagen per week verbleven. Om het fenomeen crèche een plaats te geven in hun kersverse hersentjes. Ook al is dat nu niet meer zo, wat ons betreft hebt u twee opties. Ofwel u haalt uw zoon van de crèche, ofwel u stuurt hem er vaker dan één dag per week heen, zorgvuldig gespreid over de week.
De opvoedtantes Els en Do beantwoorden opvoedvragen met een knipoog en stellen zichzelf voor: “Wij zijn geboren voordat de pil was uitgevonden, kwamen ter wereld zonder dat onze ouders daarom hadden gevraagd en werden te hooi en te gras opgevoed. Zelf kregen wij heel bewust kinderen en daarom voelen we tot op de dag van vandaag (ze zijn inmiddels 34, 22 en 20) de plicht hen permanent gelukkig te maken. We kennen dus twee opvoedingsstijlen van nabij, en blijven onverminderd op zoek naar de gulden middenweg.”
Ook een opvoedvraag? Mail ’m naar elsendo@kekmama.nl
Dit artikel staat in Kek Mama 05-2018.
Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >
Je zou denken dat volwassenen met een hoge functie en flink salaris allemaal begonnen met een bibliotheekkaart op hun tweede en elke avond luisterden naar literaire meesterwerken bij het zachte licht van een nachtlampje. Dat zit toch anders.
Mijn dochter leert praten. Ik vind het werkelijk een van de schattigste fases tot nu toe. Die brabbelende dreumes die allemaal grappige dingen zegt: het is om van te smelten. Het levert alleen ook weleens gênante situaties op.
Spijt van de naam die je je kind besloot te geven, het zal niet veel mensen overkomen. Maar ze zijn er wel. En een van hen is Angela.
Een zwangerschap is al spannend genoeg, maar voor de Britse Lucy en haar man Adam werd het een ware achtbaan. Hun baby Rafferty kwam niet één, maar twee keer ter wereld.
Je denkt dat je iemand in huis haalt om op je kinderen te passen, maar intussen wordt je voorraadkast geplunderd en verdwijnen er sieraden. Wat begon als een klein vermoeden, groeide bij Carla uit tot een regelrechte mini-detectivezaak.
Iedereen kent er wel een: een verwend kind. En niemand van ons vindt verwende kinderen leuk, toch? We willen dus ook zeker niet dat ónze kinderen ineens verwend gedrag gaan vertonen.