Op een gewone, niet-vakantie donderdag zat ik op een verloren ochtend in, jawel, Monkeytown. Mijn ouders passen elke donderdag op, maar omdat mijn vader geopereerd moest worden omdat hij kanker had (genezen verklaard!), was ik onverwacht een aantal donderdagen met mijn Bodi en Daaf.
Monkeytown is uiteraard de hel op aarde waar je zeven keer sterft als moeder, maar het enige voordeel is dat je peuters dolgelukkig van een glijbaan sjezen en in een klimrek hangen. Ik ben opgegroeid in het Gooi en woon er nu zelf met mijn gezin alweer 1,5 jaar. Ik ben heus het een en ander gewend. Maar wat me opvalt in Monkeytown? Ik zit daar als enige moeder. Om me heen hoor ik plotseling alleen nog maar Engels gepraat. Ik zie vrouwen met peuters hannessen die aan hun uiterlijk te zien, duidelijk niet de moeder van het blonde meisje of jongetje zijn. Au pairs. Oppassen. Er zit een enkele opa of oma, maar dat is het. Geen vader of moeder. Idioot. Zielig, dat ook. Natuurlijk kan een oppas lief zijn, dat weet ik ook wel. Maar er gaat niets boven de aandacht van mama of papa (en na papa en mama zijn opa en oma de beste optie, toch? Er moet ook geld worden verdiend. Dat opa en oma een dag in de week oppassen vind ik bovendien heel iets anders dan een au pair die zeven dagen per week bij je woont, je kinderen zeven dagen per week verzorgt en je huishouden doet en/of boodschappen doet en kookt.) – en daarbij maakt het een kind niet uit welke dag van de week het is. Natuurlijk begrijp ik het tot op een zekere hoogte, ik werk ook en vind mijn carrière belangrijk. En natuurlijk mag iedere moeder haar eigen keuzes maken, leef en laat leven. Maar wij hebben geen vaste oppas, voor de dinsdag en de vrijdag. Want ik heb geen kinderen gewild om ze vervolgens nooit meer te willen of alleen mee te nemen in het weekend, als het me uitkomt. Ik moet er niet aan denken om een au pair in huis te hebben. Wat een inbreuk op de privacy van je eigen gezin, lijkt me. Ik ben de moeder van mijn kinderen en ben met trots hun belangrijkste ‘verzorger’. Werk is uiteindelijk maar werk, hoe leuk ik het ook vind. Mijn liefste kinderen staan altijd op nummer één en ik geniet – naast de takkeherrie – van deze momenten samen in het speelpark. Dat komt namelijk omdat ik een mooie quote ergens las, al een paar jaar geleden. Ik hou me daar aan. Het is namelijk precies hoe ik denk over het moederschap – zeker in die eerste vier snelle jaren. Ik wil werken, zeker, maar ik wil er ook zijn. Ik wil tijd hebben voor mijn kinderen en ik zou het ondraaglijk vinden als een ‘vreemde’ ze meer opvoedt dan ik. ‘Because to a child, LOVE is spelled T-I-M-E.’ Tessa Heinhuis (33) is moeder van een tweeling, Bodi en Daaf (3) en zwanger van hun derde kind. Ze woont in Bussum met haar man Billy en de kinderen en is hoofdredacteur van Mama Magazine.
View this post on Instagram
Boys moms weten: zoons kunnen heftig zijn. Zo ook het zoontje van Frida, toen ze op vakantie was in Kroatië met haar gezin. Hij legde eigenhandig het hele zwembad plat. Per ongeluk.
Elke ouder weet: er komt een moment en dan pikt je kind iets op wat ie absoluut niet had mogen horen. Zo liet de vijfjarige Hugo op een subtiele, maar duidelijke manier weten hoe zijn vader over bepaalde collega’s denkt.
Wanneer je de eerste bent in je vriendengroep die moeder wordt, vergt dat wat aanpassingsvermogen van de rest. Een vaardigheid die niet iedereen even goed onder de knie heeft. Dat bleek wel, toen een vriendin van Noëlle met dit kraamcadeau op de proppen kwam.
Met twee gezinnen op vakantie, hoe meer zielen, hoe meer vreugd, dachten Anna en haar man. Dat viel tegen, bleek toen ze eenmaal in Frankrijk gearriveerd waren.
Toen Rosie een baby was, vond ik uiteten gaan best een uitdaging. Nu ze twee is, valt het nog niet altijd mee. En dat heeft niet alleen met het kind te maken.
Naomi (30) werkt in duurzaamheidscommunicatie bij een gemeente en is getrouwd met Youp (33). Samen zijn ze de trotse, soms oververmoeide ouders van tweeling Ties en Evi (bijna drie). Verwacht in deze column geen opvoedadviezen, maar wel veel liefde, chaos en herkenbare peuterperikelen uit het leven van een tweelingmoeder. Je kunt haar ook volgen op Instagram: […]