Fotografie: Paulien van Beusekom
Vorig jaar vonden we onze dochter er nog iets te klein voor, maar dit jaar besloten we het hele sinterklaasgebeuren te omarmen. We kwamen er alleen al gauw achter dat het concept ‘Sinterklaas’ voor een 2-jarige soms nog best lastig te begrijpen is.
Neem nou Het Sinterklaasjournaal. Onze peuter had duidelijk geen flauw benul waar ze nou eigenlijk naar zat te kijken. Sint en de pieten waren welgeteld twee nanoseconde in beeld en daarna verscheen er weer een nieuwslezer-achtig type in een rode setting (Merel). ‘O, plame!’, riep mijn dochter uit. Dat is peutertaal voor: reclame. Iedere keer als Merel in beeld kwam, dacht ze dat de reclame was begonnen.
Ook bij alle scènes op Texel zag ik haar verveeld om zich heen kijken. Wat had dit in hemelsnaam met Sinterklaas te maken, leek ze te denken. Zelfs de schattige zeehond -waar haar moeder stiekem een traantje om weg zat te pinken- kon haar niet bekoren. Want, joehoe, waar is Sinterklaas?
Dan het fenomeen ‘schoen zetten’. We hadden het haar uitgebreid uitgelegd, dus we dachten dat ze het wel begreep. Tot ze een aantal dagen voor de intocht zei: “Mama, als Sinterklaas komt, krijg ik nieuwe schoenen.” Eh… ja, zoiets!
Ze begreep ook niet waarom ze van de Sint op papa’s werk wél een cadeau kreeg en van de Sint bij de intocht niet. Sterker nog, de intocht-Sint liep in een bloedvaart voorbij. Hallo, Sint vergeet mij een cadeau te geven, dacht ze. Voor Rosie zat er één ding op: we moesten achter de Sint aan. Minutenlang werd ik door mijn dochter de winkelstraat door gesleept. Gevaarlijk dicht achter het achterste van Ozosnel (dat beest moest immers ooit poepen en ik vreesde dat moment). Na een tijdje probeerden we haar maar voorzichtig te laten weten dat er op dat moment geen cadeau zou komen. Met een krijsend kind zaten we in de auto terug naar huis.
En dan heeft ze ook nog een krankzinnige moeder die halverwege november al de kerstboom op zet. Inclusief een stuk of tien nep kerstmannen eromheen. Leg dan maar eens uit dat die oude man die precies op Sinterklaas lijkt, precies rond dezelfde periode verschijnt en die ook ‘cadeaus’ als Unique Selling Point heeft, niet Sinterklaas is!
Kortom, het is allemaal nogal verwarrend voor onze peuter. Van een vriendin begreep ik dat het met de jaren alleen maar erger wordt. Haar 5-jarige kwam naar haar toe en zei: “Het neefje van Pietje Puk woont op Texel en die zei dat de vuurtoren het gewoon doet”. Geef daar maar eens antwoord op… Nee hoor, laat mij maar lekker het Sint versus Kerstman-vraagstuk beantwoorden, stukken makkelijker.
Tara (31) is moeder van dochtertje Rosie (2). Haar boek ‘Blender zonder deksel: eerlijke verhalen over het ouderschap‘ is nú te koop.
De zoon van Annelies is het type kind waarvan je blijft zeggen: ‘het is me er eentje’. Bram vreet van alles uit, maar nooit écht vervelend. En hij ziet er zo schattig uit, met die grote blauwe ogen en die blonde krullen.
In veel huiskamers ging afgelopen week een collectieve “huh?!” door het land. Terwijl ouders nog druk bezig zijn met het bewaren van hét grote decembergeheim, komt Het Sinterklaasjournaal met scènes waarbij je als ouder spontaan je hand voor de tv wilt gooien.
In Groningen gebeurt binnenkort iets nieuws: de allereerste stadsoppas van Nederland opent haar deuren. Ouders kunnen hun kind er maximaal drie uur achterlaten terwijl zij eindelijk even naar de kapper, sportschool of gaan shoppen. Klinkt als pure luxe, toch?
Er zijn van die kledingstukken die je aantrekt en meteen denkt: ja hoor, dit wordt mijn nieuwe uniform voor de rest van de winter. Nou, de coltrui van HEMA hoort absoluut in die categorie.
Verhuizen met een groot gezin is al een onderneming op zich, maar de familie Buddenbruck pakt het gewoon aan alsof het niets is. Waar andere ouders al zweten bij het vooruitzicht van één verhuisdoos, verkassen Thaila en Rob met hun hele bups van land naar land.
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Deze week Mireille, wiens man een plan heeft waar ze niet achter staat.