Fotografie: Paulien van Beusekom
Het 3-jarige dochtertje van mijn vriendin was haar lievelingsknuffel verloren. Mijn vriendin dacht dat tepelkloven, slaapregressies en darmkrampjes een drama waren en dat ze zich met een 3-jarige dochter inmiddels in de dramavrijezone van het ouderschap bevond. Ze had het mis.
Het kwijtraken van de knuffel in kwestie was het grootste drama waar ze in drie jaar tijd mee te maken had.
Deze knuffel moest namelijk overal mee naartoe. Ook naar bed. Nu de knuffel weg was, functioneerde het kind niet meer. Ze wilde niet eten zonder Pietje, niet in de auto zonder Pietje, en het ergste van allemaal: niet slapen zonder Pietje. Mijn vriendin had Pietje tijdens haar zwangerschap – ruim drie jaar geleden dus – voor haar dochter gekocht. Pietje was al lang en breed uit het assortiment.
Ze speurde stad en land (lees: Marktplaats en Vinted) af en kwam uiteindelijk een Pietje tegen. Ze had er honderden euro’s voor over gehad, maar de Vinted-verkoper vroeg slechts vier euro. Vier euro voor verlossing uit de hel, wat een deal! Helaas duurde het een week voordat de Vinted-verkoper Pietje 2.0 eindelijk op de post deed. Daar had mijn vriendin stevig de pest over in.
Toen mijn dochter laatst tekenen vertoonde van voorkeursgedrag richting een bepaalde knuffel, dacht ik aan het verhaal van mijn vriendin. Als de sodemieter speurde ook ik stad en land af (Marktplaats en Vinted dus) naar een tweede Doortje. Want al gauw moest Doortje mee slapen. En mee naar opa en oma. En ook een boterham eten. En ook een schone luier om. En mee naar de speeltuin. Doortje was onmiskenbaar de lievelingsknuffel geworden.
Doortje 2.0 arriveerde snel. Fijn, want zo kon Doortje 1.0 ook eens in de was. Doortje knapte namelijk niet op van al die speeltuinbezoeken. Achter Rosies rug om noemden wij de knuffel dan ook regelmatig Goortje.
Het ding met een reserve-lievelingsknuffel is dat het kind absoluut niet mag weten dat die bestaat. Als ze zou weten dat er twee Doortjes in ons huishouden aanwezig zijn, dan moeten beide Doortjes mee naar bed, naar de speeltuin en naar opa en oma. Vermissing van één van beide Doortjes zou dan alsnog een ramp zijn.
Nu voeren haar vader en ik dus continu geheime wisseltrucs uit. Als Doortje 1.0 weer eens met haar snuit in een boterham smeerkaas terecht is gekomen en wij haar Goortje vinden, dan moet ze in de was. Met een bloedvaart mieter ik Goortje van de trap, trekt Rosies vader Doortje 2.0 uit de kast en stop ik Goortje in de wasmachine. Rosie knippert met haar ogen en het is gebeurd. Vervolgens doen we er de komende twee uur alles aan om Rosie de wasruimte niet te laten betreden. Niet alleen zou een blik op de draaiende wasmachine onthullen dat er twee Doortjes in het spel zijn, het beeld van zo’n verzopen centrifugerende Doortje lijkt me ook behoorlijk traumatisch.
Nou goed, je leest het: de aanschaf van een tweede Doortje heeft ons leven echt vele malen makkelijker gemaakt… ahum.
Tara (31) is moeder van dochtertje Rosie (2). Haar boek ‘Blender zonder deksel: eerlijke verhalen over het ouderschap‘ is nú te koop.
Wanneer je de eerste bent in je vriendengroep die moeder wordt, vergt dat wat aanpassingsvermogen van de rest. Een vaardigheid die niet iedereen even goed onder de knie heeft. Dat bleek wel, toen een vriendin van Noëlle met dit kraamcadeau op de proppen kwam.
Naomi (30) werkt in duurzaamheidscommunicatie bij een gemeente en is getrouwd met Youp (33). Samen zijn ze de trotse, soms oververmoeide ouders van tweeling Ties en Evi (bijna drie). Verwacht in deze column geen opvoedadviezen, maar wel veel liefde, chaos en herkenbare peuterperikelen uit het leven van een tweelingmoeder. Je kunt haar ook volgen op Instagram: […]
Emoties kunnen je dag maken of breken, en soms voelt het alsof je verdwaalt in een eindeloze doolhof van gevoelens. Maar stel je eens voor dat je als kind gezonde manieren heeft ontwikkeld om die wirwar te ontrafelen. Dat noemen we emotionele intelligentie: het vermogen om je eigen emoties te herkennen, te benoemen en te […]
Toen Rosie een baby was, vond ik uiteten gaan best een uitdaging. Nu ze twee is, valt het nog niet altijd mee. En dat heeft niet alleen met het kind te maken.
Elke ouder weet: er komt een moment en dan pikt je kind iets op wat ie absoluut niet had mogen horen. Zo liet de vijfjarige Hugo op een subtiele, maar duidelijke manier weten hoe zijn vader over bepaalde collega’s denkt.
De hoogzwangere Anouk Maas (38) heeft zich op Instagram uitgesproken over een opvallende ervaring tijdens een concertbezoek. Ze was verbaasde zich over het gedrag van haar medebezoekers.