Fotografie: Paulien van Beusekom
Een paar weken voor mijn uitgerekende datum werd er iets bijzonders bezorgd. Het was een grote koffer met een heleboel duct tape eromheen. Voor een buitenstaander zag het er waarschijnlijk uit als een heel verdacht pakket. Voor mij was het ‘t belangrijkste pakket dat ik ooit bezorgd kreeg.
In de koffer zat namelijk een bevalbad gepropt. Ik had ‘m gehuurd van de mevrouw waarbij ik een aantal maanden eerder een bevalcursus had gedaan. Die koffer was haar zeer inventieve manier om zoiets vormeloos als een leeggelopen bevalbad met allerlei toebehoren (lees: een wirwar aan gekke slangetjes en hoezen) te versturen. Ik zag al voor me hoe ik het ding eigenhandig met mijn dikke pens het ziekenhuis in zou rollen. Er zaten immers wieltjes onder. Dat leek me tamelijk sensationeel.
Noem me een geldwolf, maar ik zag ook gelijk in hoe lucratief dit handeltje wel niet was. Misschien kon ik ook wel een bevalbad kopen voor 300 piek en ‘m dan telkens verhuren voor €150. Had ik die knaken er mooi na twee keer verhuren al uit. Daar zou ik na mijn bevalling wel eens even werk van maken, dacht ik. Alsof ik niet iets beters te doen had na mijn bevalling.
Ik huurde het bad omdat ik in het ziekenhuis in een bad wilde bevallen. Het ziekenhuis in mijn woonplek had destijds twee bevalbaden, maar toch werd mij geadviseerd om zelf een bad te huren. Het kwam namelijk weleens voor dat beide bevalbaden bezet waren. Het laatste waar je je op moment supreme bezig mee wil houden is een andere zwangere uit een bad duwen. Dat komt de ontspannen sfeer die je met zo’n bad beoogt ook niet bepaald ten goede.
De koffer met het bad erin lag al weken achterin de auto, toen ik thuis beviel van mijn dochter. Niet in bad dus. Het bad heeft de koffer nooit verlaten. In de kraamweek heeft mijn vriend de koffer weer terug op de post gedaan. Noem me een geldwolf, maar ik heb nog gevraagd of er misschien, wellicht, eventueel korting aan te pas kwam, nu het bad ongebruikt terugging. Het antwoord was nee. Lucratieve handel, ik zeg het je, lucratieve handel.
Tara (31) is moeder van dochtertje Rosie (2). Haar boek ‘Blender zonder deksel: eerlijke verhalen over het ouderschap‘ is nú te koop.
We doen het allemaal wel eens: een zak vol cadeautjes met Sinterklaas en iets extra’s met Kerst. Want: kinderen blij, wij blij. Maar té veel cadeautjes geven, kan op de lange termijn nadelen hebben.
Melissa Pieters (33) is getrouwd met Bilal (34), moeder van drie jonge kinderen (9, 6 en 2), influencer (@melisspieters op Instagram) en een bekeerde moslima. Hoe vliegt zij de decembermaand aan?
Geen zin om voor de hele bubs te cateren of te bemiddelen in politieke discussies: er zijn genoeg redenen om kerst een keertje te ontvluchten. Dat lukt de een beter dan de ander, weet Hester Zitvast. Want niet iedereen is bestand tegen smeekbedes van de familie.
Het worden bijzondere feestdagen voor Anne-Marie Rozing en vriendin Laura. Ze vieren voor het eerst kerst met hun zoontje Jules in hun midden. En die knusse kerstdagen gaan niet voorbij zonder leuke tradities. Wij spraken Anne-Marie over de kerstplannen met baby Jules.
Een Huis Vol is terug, dat betekent de hele kerstvakantie weer genieten van de chaos van de families Lopez, Bal, Bakcha en Blom. Vinden we heerlijk, want dan valt ons eigen huishouden opeens wel mee.
Het is de baby zelf niet aan te rekenen, maar zo’n pasgeborene haalt wel je hele leven overhoop, inclusief je vriendschappen. Welke het overleven en welke sneuvelen, dat is van tevoren niet te voorspellen. Dat weet journalist Laurien als geen ander.