Fotografie: Paulien van Beusekom
Een paar weken voor mijn uitgerekende datum werd er iets bijzonders bezorgd. Het was een grote koffer met een heleboel duct tape eromheen. Voor een buitenstaander zag het er waarschijnlijk uit als een heel verdacht pakket. Voor mij was het ‘t belangrijkste pakket dat ik ooit bezorgd kreeg.
In de koffer zat namelijk een bevalbad gepropt. Ik had ‘m gehuurd van de mevrouw waarbij ik een aantal maanden eerder een bevalcursus had gedaan. Die koffer was haar zeer inventieve manier om zoiets vormeloos als een leeggelopen bevalbad met allerlei toebehoren (lees: een wirwar aan gekke slangetjes en hoezen) te versturen. Ik zag al voor me hoe ik het ding eigenhandig met mijn dikke pens het ziekenhuis in zou rollen. Er zaten immers wieltjes onder. Dat leek me tamelijk sensationeel.
Noem me een geldwolf, maar ik zag ook gelijk in hoe lucratief dit handeltje wel niet was. Misschien kon ik ook wel een bevalbad kopen voor 300 piek en ‘m dan telkens verhuren voor €150. Had ik die knaken er mooi na twee keer verhuren al uit. Daar zou ik na mijn bevalling wel eens even werk van maken, dacht ik. Alsof ik niet iets beters te doen had na mijn bevalling.
Ik huurde het bad omdat ik in het ziekenhuis in een bad wilde bevallen. Het ziekenhuis in mijn woonplek had destijds twee bevalbaden, maar toch werd mij geadviseerd om zelf een bad te huren. Het kwam namelijk weleens voor dat beide bevalbaden bezet waren. Het laatste waar je je op moment supreme bezig mee wil houden is een andere zwangere uit een bad duwen. Dat komt de ontspannen sfeer die je met zo’n bad beoogt ook niet bepaald ten goede.
De koffer met het bad erin lag al weken achterin de auto, toen ik thuis beviel van mijn dochter. Niet in bad dus. Het bad heeft de koffer nooit verlaten. In de kraamweek heeft mijn vriend de koffer weer terug op de post gedaan. Noem me een geldwolf, maar ik heb nog gevraagd of er misschien, wellicht, eventueel korting aan te pas kwam, nu het bad ongebruikt terugging. Het antwoord was nee. Lucratieve handel, ik zeg het je, lucratieve handel.
Tara (31) is moeder van dochtertje Rosie (2). Haar boek ‘Blender zonder deksel: eerlijke verhalen over het ouderschap‘ is nú te koop.
Als ouder wil je dat je kinderen gelukkig, zelfverzekerd en emotioneel sterk opgroeien. Volgens Jean Twenge, hoogleraar psychologie aan de San Diego State University, kan één eenvoudige opvoedregel het verschil maken: geen telefoons en tablets in de slaapkamer ’s nachts.
De Britse opvoedgoeroe Gina Ford (71) steekt het niet onder stoelen of banken: volgens haar draait het gezinsleven anno nu té veel om de kinderen.
Anouk is trotse echtgenote van Erwin en mama van vier meiden: Aurélie (11), Emeline (8), Vieve (7) en Lilou (4). In hun levendige huishouden is het soms één en al chaos, maar liefde, gelach en spontane dansfeestjes voeren steevast de boventoon. Anouk deelt vol enthousiasme haar avonturen in het ouderschap.
Een gesprek dat normaal vol grapjes, herkenbare mom-talk en theekletspraat zit, krijgt deze keer een rauwe rand. In de nieuwste aflevering van hun podcast Chantal & Tina praten Chantal Janzen (46) en Tina de Bruin (51) openhartig over de heftigste periode in Tina’s leven.
Kim Feenstra deelt op Instagram een openhartig bericht over haar jeugd, haar trauma en het moederschap. Haar vijfjarige zoon Brooklyn heeft haar geholpen haar pijn uit haar jeugd te verwerken: “Door hem weet ik wat echte liefde is. Hij heeft mij leren voelen. Leren spelen. Leren helen. Hij heeft het innerlijke kind in mij leren […]
Overal waar je kijkt liggen kruidnoten, marsepein en chocoladeletters te lonken. Maar hoeveel suiker zit er nou écht in al dat lekkers?