‘Ik krijg het al Spaans benauwd als ik een poppetje moet tekenen, laat staan iets creatiefs knutselen’

Je hebt moeders die van knutselen houden. En je hebt moeders die denken: mij niet bellen. Drie keer raden tot welke categorie ik mezelf reken. Juist, die tweede. Waar andere moeders met hun kroost uren speelplezier beleven aan het frutten met wc-rolletjes en schoenendozen, krijg ik het al Spaans benauwd bij het idee een poppetje te moeten tekenen, laat staan iets creatiefs te maken. Ik heb twee linkerhanden. En de eerlijkheid gebiedt ook te zeggen dat dat geknutsel oneindig veel rommel geeft. Bovendien is Mutti puntje bij paaltje weer degene die de lijmresten van de tafel moet schrapen en papiersnippers bij elkaar kan plukken. En waar láát je al die knutsels?

Knutselwerk

Mijn zoon wilde laatst een hondenhok maken. En dan niet een van een lege bonbonverpakking, maar een volwaardig hok waar zijn knuffelhond van dertig bij twintig centimeter in zou passen. Dus plukte hij een doos uit de schuur en ging ermee aan de slag. Of ik even wilde helpen een raam uit te knippen. Met een botte keukenschaar ploeterde ik me door het karton heen. “Wat een gehannes”, hoorde ik mezelf alweer zeggen. Ik kreeg gelijk spijt van mijn uitspraak toen mijn zoon daarna aanbood het wel zelf te willen proberen. De schat. “Nee hoor vent, het lukt me wel.” Waarom kan ik dan ook niet even tot tien tellen als ik met zoiets bezig ben?

Toen ik uiteindelijk een vierkant uit het karton drukte, was ik toch even trots op mezelf. Mama opgelucht, kind tevreden. Er werden nog wat frutsels op de doos geplakt, een paar krassen op gezet en tot slot mocht knuffelhond Ammie in het hondenhok zitten. Missie geslaagd.

Vergeten

De daaropvolgende dagen stond het hondenhok toch behoorlijk in de weg. Toen mijn zoon op school zat besloot ik het kartonnen gevaarte in de schuur te zetten. Met een beetje geluk zou hij zijn knutselwerk totaal vergeten. Dat gebeurt immers ook met speelgoed dat ik na een tijdje opberg. Toen de oudpapierwagen zijn ronde door de buurt deed, zette ik ook het geknutselde hondenhok bij de weg. Niet veel later stond James bedremmeld naar de speelhoek te staren. Ik voelde de bui al hangen. “Mama, waar is mijn hondenhok nou gebleven…?”
Deze column staat in Kek Mama 03-2022.

Meer lezen?
Neem nu een abonnement op de #1 glossy voor moeders >