Beeld: Paulien van Beusekom
Patrick (53) is schrijver van romans en freelance tv-redacteur. Hij woonde over de hele wereld en heeft vijf kinderen. Voor zijn column put hij uit een oneindige bron van even herkenbare als opmerkelijke verhalen over het vaderschap.
Ken je dat, dat je een oude foto ziet van je kind (of kinderen samen) en dat er gevoelens opkomen van blijdschap en ook van gemis? Ik had het twee dagen terug toen ik even zat te scrollen door de duizenden foto’s op mijn telefoon. De kids hier (14 en 13) hadden net met hun vrienden en vriendinnen aan mijn grote eettafel met z’n allen de kipburgers zitten eten die ik voor hen had klaargemaakt.
Ik zocht een foto van iets heel anders toen mijn oog gegrepen werd door een kleuterschoolfoto van mijn zoon en dochter uit de tijd dat we nog in Zweden woonden. Ze zijn er hooguit drie en vier jaar oud. Mijn dochtertje met haar mooie witblonde staartjes en die heerlijke rode ronde appelwangetjes, ik herinner me nog precies hoe warm ze waren als ze haar wangen tegen de mijne drukte. Naast haar mijn zoontje met zijn toen nog lange haren en zijn grote blauwe ogen. Wat een rijkdom, wat een liefde, wat een gemis. Wat een gemis.
Ze zijn zo leuk als de pubers die ze nu zijn, maar jeetje… wat mis ik ze zoals ze waren. Ik heb hun handjes nog op mijn wangen gevoeld toen ze vol aandacht schaterden iedere keer als ik het puntje van mijn tong uit mijn mond liet glippen en ze die met hun vingertjes probeerden te pakken, ik heb hun snoetjes nog afgeveegd na iedere maaltijd, ze getroost als ze verdrietig waren of bang, urenlang met ze rondgelopen als ze net konden slapen, hun lijfjes tegen het mijne gevoeld als ik hen verhaaltjes voorlas, ze ontelbaar veel schone luiers gegeven, al die keren verstoppertje gespeeld en gedaan alsof ik ze echt niet zag als zij hun handen voor hun ogen deden. Tientallen, nee honderden keren speeltuintjes, pretparken,zwembaden en kinderboerderijen bezocht.
We hebben gelachen en gehuild en overal gezocht naar spenen, flesjes, billendoekjes, schone broekjes en elkaar, ik heb hen standjes gegeven en lessen geleerd en nu, nu zie ik die kleintjes nooit meer. Niet omdat ik mijn kinderen niet bij me heb. In tegendeel, ze wonen elke dag bij me, maar in deze versie zijn ze groot.
Ze zijn zo leuk als de pubers die ze nu zijn, maar god wat mis ik ze zoals ze waren
Zoë
De dagen die zo vanzelfsprekend leken en oneindig zijn voorbijgegleden en nu zijn ze op, over, geweest. Ik mis mijn heerlijke kleine Poekjesdier en mijn Goezeltje, want dat waren ooit hun koosnaampjes. Van de baby die ik voor het eerst in mijn armen hield tot de dappere peuter die ik losliet op het schoolplein en de kleuter waar ik achteraan rende bij het voor het eerst fietsen zonder wieltjes. Ik mis ze allemaal. Want ondanks dat ik me rot lach en me ook echt wel eens rot erger om hoe ze vandaag de dag doen, en ondanks dat ik zo waanzinnig veel van ze hou zoals ze nu zijn, mis ik ze zo vreselijk zoals ze waren.
Lieve vaders, lieve moeders, lieve grootouders en iedereen daaromheen, geniet van jullie dagen met jullie kleintjes, want jeetje, straks als ze groter zijn ga je soms zo naar ze verlangen terwijl ze hartstikke naast je zitten. Slurp ze op die dagen, voor je het weet zijn ze voorbij. Liefs.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Je kind is je dierbaarste bezit en je wilt ten alle tijden dat je kind veilig is, ook als ze niet bij jou is. Met een dubbel gevoel liet Margje haar dochter logeren bij een vriendinnetje. Had ze maar naar haar gevoel geluisterd.
Je baby begint te huilen en je vraagt je af: moet je meteen reageren, even wachten of laat je jouw kleintje zelf leren kalmeren? De ene ouder zweert bij direct oppakken, de ander bij gelooft dat het beter is om de baby even te laten huilen. En alsof dat nog niet verwarrend genoeg is, zeggen […]
In de nieuwe aflevering van Antoni van Leeuwenhoek: Over Leven met Kanker volgt Beau van Erven Dorens (54) opnieuw mensen die moeten omgaan met een allesveranderende diagnose. Dit keer ontmoet hij de 31-jarige Yasmin, die leeft met een erfelijke, zeldzame vorm van maagkanker. Terwijl ze in het ziekenhuis wacht op een onderzoek, staat haar toekomst […]
Weet je nog hoe je als baby voor het eerst in bad ging, of dat moment waarop je je moeder voor het eerst herkende? Waarschijnlijk niet. We kunnen ons niets herinneren van onze eerste levensjaren en dat leek altijd logisch, want ons brein zou toen simpelweg nog niet klaar zijn om herinneringen op te slaan.
De feestdagen staan voor de deur, dus dat betekent ook: cadeaus inslaan. Weet jij al wat je gaat scoren voor je kind? Het huis puilt uit van het speelgoed, dat binnen een week onder de bank of in de rommellade verdwijnt, dus het is tijd voor iets anders. Ga daarom eens voor nuttige cadeaus waar […]
Want niet elke stiefmoeder is een boze heks met een appel… Stiefmoeders hebben het vaak zwaar te verduren. Bedankt, Disney – met je stiefmoeders die óf in spiegels praten óf gifappels brouwen. Want eerlijk is eerlijk, in het echte leven bestaan er ook héél veel geweldige stiefmoeders.
