Beeld: Paulien van Beusekom
Patrick (53) is schrijver van romans en freelance tv-redacteur. Hij woonde over de hele wereld en heeft vijf kinderen. Voor zijn column put hij uit een oneindige bron van even herkenbare als opmerkelijke verhalen over het vaderschap.
Loslaten zei de tarotkaart die ik trok tijdens mijn laatste psilocybine-ceremonie. Bij zo’n trip met truffeltjes zet je je onderbewuste open. Op de een of ander (fijne) manier gaat dan de lading af van trauma’s, angsten en worden er verbanden in je hersenen gelegd die maken dat je meer rust, liefde, zelfliefde en vertrouwen ervaart. Ik denk dat iedereen minstens één keer in z’n leven zo’n tripje naar zijn eigen binnenste moet maken. Daar wordt de wereld voor onszelf en onze kinderen zoveel mooier van. Maar goed, loslaten dus.
Loslaten uit liefde, om preciezer te zijn. Veel ouders, en ik ben daar geen uitzondering op, vinden het lastig om hun kinderen, die ze geboren hebben zien worden, die ze hebben zien vallen en opstaan als peuters en kleuters en scholieren, die ze iedere dag hebben zien groeien en worstelen met het maken van vriendjes en huiswerk en al die dingen die hen opgroeiende mensen maken. Hoe laat je die los uit liefde? Hoe maak je iedere dag al die keuzes die voor je kind het beste zijn? Ja, dan komt loslaten, en vooral ook groter zijn dan je angst, al snel om de hoek kijken.
Die eerste dag op de basisschool je huilende kind uitzwaaien is kinderspel vergeleken met wat er daarna nog komt. Denk aan een eerste vriendje of vriendinnetje, een eerste ritje naar een ander dorp, een eerste vakantie zonder jou, de vader of moeder, de eerste rit op een fatbike… In een vlaag van verstandsverbijstering (en als poging de schoolresultaten van mijn puber vlot te trekken) riep ik een paar maanden geleden: ‘Als je over gaat koop ik een fatbike.’
Op een of andere manier heeft dat gewerkt, want hij is vanuit een kansloze positie op het nippertje over naar 2 HAVO. Hij had dat nog niet uitgesproken of hij zei: ‘Pap, wanneer komt de fatbike?’ Ik had gehoopt dat hij het vergeten zou zijn, maar nee. En omdat ik een man ben van mijn woord zwaaiden zijn mam en ik hem niet veel later uit terwijl hij de straat uit reed op zo’n brommerachtig elektrisch gevaarte. ‘Mijn zenuwstelsel staat strakgespannen,’ zei zijn moeder. En dat was nog voordat ze achterop bij haar tiener zelf een rondje had meegereden (en gegild) in het verkeer van onze woonplaats.
“‘Pap, wanneer komt de fatbike?’ Ik had gehoopt dat hij het vergeten zou zijn, maar nee…”
Lees ook – Lisa: ‘Sinds wanneer scheuren twaalfjarigen op fatbikes rond?’ >
Die fatbike, waarvan de reputatie niet al te best is momenteel, triggert, ook bij mij, de angst dat je kind iets overkomt. Moet ik groter zijn dan die angst, en hem dus zijn ritjes laten maken, of moet ik mijn gevoel laten regeren door diezelfde angst en hem inperken? Ik neig naar dat eerste, want angst is een slechte raadgever. Daar denkt mijn ex duidelijk anders over. ‘Ik denk dat ik dat ding zelf maar ga stelen en laten verdwijnen…’ verzuchtte ze toen onze zoon allang weer binnen was. In de verte klonk de sirene van een ambulance. Ze keek me verschrikt aan.
‘Hij zit veilig boven,’ zei ik.
‘Ik trek dit niet,’ reageerde zij.
Ik dacht aan mijn psilocybinetrip van laatst en de tarotkaart. ‘Loslaten,’ zei ik hardop. ‘En vertrouwen
hebben.’ Ergens had ik spijt van mijn gedane belofte en tegelijk werd ik blij van zijn gelukzalige gezicht toen hij de straat uitreed. Ouderschap is een worsteling tussen vasthouden en loslaten, die
hier in huis nog wel even zal voortduren.
In de extra dikke special van Kek Mama lees je de mooiste verhalen, meest herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts €29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
Wat begon als een onschuldige stranddag, veranderde onverwachts in een moment van pure paniek voor Elise en haar gezin toen haar vriend de zee in ging.
Kinderen en een outfit kiezen: het is een combinatie die in veel gezinnen zorgt voor dagelijkse discussies, dramatische modeshows en onverwachte stijlkeuzes. Wat doe je als ouder: blijf je strijden, of laat je ze een keer zelf ervaren wat werkt en niet? Maartje koos voor dat laatste.
Als je je kindje bij iemand onderbrengt, wil je diegene echt kunnen vertrouwen. Logisch. Als dat in de praktijk niet blijkt te kunnen, is dat als een klap in je gezicht. Het overkwam Nikkie.
Voor de schoolfoto kleed je je kind natuurlijk aan in de mooiste kleren. Haartjes leuk. Snoeten goed gepoetst. Hopen dat er geen gaten zijn gevallen in het gezicht of gebit. Nou ja, dit geldt vooral voor moeders. Vaders houden er vaak toch net een andere standaard op na.
Je weet dat beklemmende gevoel als je per ongeluk appjes leest die niet voor jouw ogen bestemd waren? Of als je partner wel héél vaak “gewoon een collega” noemt? Experts slaan alarm: emotionele affaires komen steeds vaker voor. En nee, het hoeft niet fysiek te zijn om pijnlijk te zijn.
Een avondje uit eten met het gezin kan heerlijk zijn, even geen afwas, lekker eten en quality time. Maar voor de bediening is het soms een heel ander verhaal. Want hoewel kinderen vaak de schuld krijgen van rommel en chaos, zijn het verrassend vaak de ouders die het meeste gedoe veroorzaken.