Patricia van Liemt is radiopresentator, schrijver en moeder van Maria (12) en Phaedra (9). Elke vrijdag schrijft ze rake, eerlijke, grappige en vooral herkenbare columns over haar leven en het moederschap.
We zijn nu zo’n vier maanden officieel vegetariër. Maar God, wat vind ik het soms lastig om geen varkens en koeien te eten. Vooral het omdenken bij het kookritueel vind ik een enorme uitdaging. Ik probeer me een weg te banen in een wereld van sojabonen, humus en parelcouscous. Ook raak ik nog regelmatig in paniek in de supermarkt als ik voor het schap van de vleesvervangers sta. De keuze is enorm hoor van ‘shoarmavlees’ tot aan gegrilde stukjes.
“Ik probeer me een weg te banen in een wereld van sojabonen, humus en parelcouscous”
Gegrilde wat?
Maar wacht eens even gegrilde stukjes? Gegrilde stukjes wat? Kennelijk vroeg ik me het hardop af, want een, wat ik gok mede-vegetariër, ving mijn radeloosheid op en vertelde me dat ze langzaam naar andere benamingen toe willen. Direct had ik nog veel meer vragen dan ik oorspronkelijk had gehad bij de ‘gegrilde stukjes’. Want who the hell zijn ‘ze’? Het vleesvervanger-orakel naast me had daar helaas geen antwoord op.
Wel wist ze me te vertellen dat ze (inmiddels had deze groep mensen zich in mijn hoofd tot een geheim genootschap van vleesvervangers gevormd) graag willen dat wij ‘normale vegetarische stervelingen’ vleesvervangers anders gaan associëren. Niet meer met dieren. Dus als nieuwbakken vegetariërs moeten we het dus doen met ondefinieerbare voedsel dat luistert naar de naam ‘gegrilde stukjes’. Help!
Pact met de bio-duivel
Even later liep ik, zeer teleurgesteld in mezelf, naar buiten met dan maar weer een pasta en een zooitje groente die later die avond genoodzaakt samen in een pan verdwenen. Toen ik mijn kinderen vier maanden geleden, misschien net iets te eerlijk, meenam in de misère achter de bio-industrie hebben ze beiden geen vlees meer aangeraakt. Ook als ik ze zeg dat ze prima vlees kunnen eten als ze bij andere kinderen zijn of bijvoorbeeld bij opa en oma, kijken ze me aan of ik een pact met de bio-duivel heb gesloten.
‘Nee mam, we willen geen vlees meer! Je hebt zelf verteld hoe zielig het is voor de dieren.’ Tja, iets met een koekje en eigen deeg. Maar van de week had ik voor het eerst twijfels of ik als moeder wel het juiste had gedaan. We zijn op skivakantie en tussen de middag gaan de skiklasjes in een grote kantine samen lunchen. Dan kun je aangeven of je ‘gewoon’ wilt eten oftewel hamburgers en patat of dat je vegetariër bent.
Lees ook – ‘Ik ben echt heel blij voor mijn dochters dat er nu de mannenpil is’
Verdomde Jonagold
Mijn kids hebben zich uiteraard aangemeld als vegetariërs. Maar als je dan denkt dat je de wereld iets beter wilt maken door geen vlees te eten, word je ook al als kind keihard afgestraft. Want de ‘normaal-etende-kinderen’ kregen als toetje een Mars (!) en wat denk je dat de vega-kids kregen? Een appel. Een verdomde Jonagold appel! (sorry appel je bent heel lekker, maar in vergelijking met Mars? Come on)
Je begrijpt dat mijn twee kinderen behoorlijk op de proef werden gesteld. Trots als een pauw was ik toen ze mij eerlijk vertelden dat ze het echt niet leuk vonden, maar toch voor de vegetarische optie zijn gegaan. Die middag zijn we in de supermarkt een pak Mars gaan halen. De XL- versie. Eat your heart out. Puh!
Wil je de column van Patricia liever luisteren? Dat kan. Elke vrijdag tussen 14.00 en 16.00 leest ze ‘m voor op Wild FM.
Als ouder probeer je alles zo goed mogelijk te doen voor je kind. Maar wat als je goede intenties onverwacht botsten met de – soms bijzondere – schoolregels? Isa ontdekte dit op de harde manier toen een onschuldige waterfles voor drama zorgde.
Anouk is trotse echtgenote van Erwin en mama van vier meiden: Aurélie (10), Emeline (8), Vieve (7) en Lilou (4). In hun levendige huishouden is het soms één en al chaos, maar liefde, gelach en spontane dansfeestjes voeren steevast de boventoon. Anouk deelt vol enthousiasme haar avonturen in het ouderschap.
Bizarre, hormonale of gewoonweg crazy aankopen. We doen ze allemaal weleens. Wekelijks vertelt een moeder aan Kek Mama over haar grootste, duurste of vreemdste miskoop. Deze keer Chantal (35) die een dure winterjas kocht voor haar dochter.
Kinderen slepen hun knuffel overal mee naartoe. Ze slapen met hun lievelingsbeer en troosten zich ermee bij verdriet. Maar wist je dat sommige ouders de knuffels van hun kind regelmatig opbergen in de vriezer? De reden is verrassend.
Wat als je tegelijkertijd zwanger blijkt te zijn met je schoonzus, maar hun kindje niet levensvatbaar blijkt te zijn? Geluk en verdriet gaan hand in hand, ervaarde Natascha aan den lijve.
Schoonmoeders: je kunt niet zonder ze, maar soms halen ze ook het bloed onder je nagels vandaan. Zeker als ze, met de beste bedoelingen, over je grenzen heen walsen. Maria kon haar ogen niet geloven toen haar baby na een dagje bij oma met gaatjes in haar oren thuiskwam.