Patricia over de Cito-toets: ‘Moeten we kinderen nu echt zó vaak testen?’

Vraagje: is het normaal dat bijna ieder kind tegenwoordig op bijles moet? Bij ons poppen de bijles-instanties als paddo’s uit de grond. Tja wat wil je ook met al dat gehijg van die plusklassen in die kindernekken. Dan gaat het snel bergafwaarts met het zelfvertrouwen van zowel de kinderen als ouders…

Ze krijgen tegenwoordig hun eerste Cito-toets al in groep 3. Come on liebe Leute: sommige kinderen zijn dan nog niet eens zinnelijk!

Zonnetje of een ‘G’ van goed

‘Maak je niet ongerust, we geven natuurlijk nog geen cijfers!’, hoor ik menig pedagoog al zeggen. Maar weet je? Ik denk, sterker nog, ik wéét dat een kind dondersgoed doorheeft dat hij ergens wordt ingeschaald. Of het nu een zonnetje is of een ‘G’ van Goed. Ze snappen al die rangen en standen heus wel.

Kijk, ben je een gemiddeld kind of heb je een beetje mazzel en kun je makkelijk lezen en rekenen, dan is er niet zoveel aan de hand. Maar liggen jouw talenten ergens anders? Dan ben je anno 2022 gewoon de lul met een ‘L’. Want creativiteit, technisch inzicht of bijvoorbeeld sportief talent ontbreken compleet in deze vorm van toetsing.

‘Anders’

En dan heb ik het nog niet eens over de kinderen met ADHD of ADD of iets anders op dat immens grote spectrum. Die hebben het al helemaal moeilijk, want zij zijn ‘anders’.

Nou, ik heb een wake up call voor het Nederlandse onderwijssysteem: ieder kind is anders. En ik weet ook wel dat leerkrachten niet voor 27 verschillende kinderen 27 verschillende manieren van onderwijs kunnen aanbieden. Maar moeten we ze nu echt zó vroeg en zó vaak testen?

Lees ook
Patricia vindt het woord schaamlip belachelijk: ‘Thuis noemen wij ze liefdeslippen’ >

Momentopnames

Cito-uitslagen zijn kale cijfers. Het zijn momentopnames zonder enige kennis van de persoonlijke situatie van een kind. En uit cijfers blijkt ook nog eens dat 40 procent niet eens op zijn juiste niveau terechtkomt na de basisschool. Joehoe!

Cito-trainingen?!

Nu hebben we ook nog een heel klein pandemietje gehad. En hoezeer ik mijn inner-juf ook heb gechanneld, de kinderen hebben ontzettend veel kostbare onderwijsuren gemist. Maar ze krijgen wel ‘gewoon’ een Cito-toets. En die gaat voor eeuwig in de boeken. Bam. En weet je wat ze bij ons dan doen? Cito-trainingen. Bijles om de Cito’s beter te maken. Zijn we dan niet heel hard rondjes aan het lopen met z’n allen?

Klokkijken

Mijn jongste komt goed mee. Zij is zo’n kind dat prima in het systeem past als het neerkomt op toetsuitslagen. Waar we recentelijk wel achter zijn gekomen, is dat ze minder goed is in klokkijken. Mijns inziens om de simpele reden dat wij daar thuis eigenlijk nooit aandacht aan hebben besteed. Het was even niet in me opgekomen tussen al dat thuiswerken, afzwemmen en luizen pluizen door. ‘Misschien moet ze op bijles’, was het devies van mijn mom-friends op het schoolplein.

‘Seriously, voor klokkijken?’ Dat leren ze toch hopelijk wel gewoon op TikTok…

Patricia van Liemt is radiopresentator, schrijver en moeder van 2 lab baby’s Maria (11) en Phaedra (8). Ze werkte o.a. bij Qmusic en 100% NL. Haar succesvolle podcast serie Let’s Talk About Sex(e) hoor je nu op GoodLIFE Radio. Haar man woont doordeweeks in Zwitserland, wanneer ze probeert kids, werk en girls nights zo goed en zo kwaad te combineren. In haar debuut roman ‘De Lab Baby’ vertelt ze over haar persoonlijke ervaringen met IVF.

Meer columns van Patricia? Elke vrijdag komt er een nieuwe column op KekMama.nl. Lees hier de eerdere columns.