Patricia van Liemt is radiopresentator, schrijver en moeder van Maria (15) en Phaedra (12). Ze schrijft rake, eerlijke, grappige en vooral herkenbare columns over haar leven.
Het voelt alsof mijn lichaam het nieuws letterlijk uitspuugt. De woorden van de nieuwslezer blijven wel hangen, maar niet in mijn hoofd, ze kleven ergens in mijn keel, zwaar en giftig.
‘Meisje van 17 omgekomen.’
‘Politie vond haar lichaam in de berm.’
‘Ze was een avond uit geweest in Amsterdam.’
‘Ze fietste alleen naar huis.’
Het is die laatste zin die mijn verdoofdheid verandert in woede. Godverdomme, een meisje kan vandaag de dag dus nog steeds niet alleen naar huis fietsen! Ik kan daar zo verschrikkelijk kwaad om worden. Wat is dit voor collectieve mislukking. We spreken oudere mensen toch netjes aan met u, we stoppen voor een rood stoplicht en we betalen belasting, We noemen onszelf een beschaving?
Wat mij betreft begint het al bij hoe we praten. Zodra ik een feministisch onderwerp aandraag, zuchten mensen vaak, zo van heb je haar weer. Het is in Nederland toch best goed geregeld voor vrouwen.. Maar als je de feiten erbij haalt, de loonkloof (vrouwen verdienen in Nederland nog steeds 10,5 procent minder per uur dan mannen), de scheve verdeling van zorgtaken, het structurele gebrek aan vrouwen in de top, dan zie je: dit zijn geen details, dit zijn opstapelingen van een systeem.
En datzelfde scheve systeem maakt vrouwen ook kwetsbaarder voor geweld. Onze dochters die na een avondje stappen naar huis fietsen, maar ook al die vrouwen die thuis worden vermoord: zeventig procent van de vrouwenmoorden wordt gepleegd door een ex-partner! Dat zijn cijfers die we niet mogen negeren.
Dit gaat dus niet om een onprettig gesprek met een nuance. Dit gaat over overleven. Want als de systemen je al je hele leven vertellen dat je minder waard bent, dan begrijp je beetje bij beetje waarom een meisje van 17 jaar nog steeds bang moet zijn om alleen naar huis te fietsen. Maar hé, we hebben tenminste een vrouwenquotum in de boardrooms. Cheers to that.
Sorry hoor, dat moet ik niet zo zeggen, want dat quotum hebben we nodig, maar ik ben gewoon boos. Intens boos. Mijn hart gaat uit naar iedereen die dit meisje kende.. het zal je dochter maar zijn.
Meer lezen van Patricia? Hier vind je haar andere columns.
Kan jouw kind niet tegen kriebelende labels in kleding? Of raakt het van slag als er plots iets verandert in de planning? Dan kan het zijn dat je kind hoogsensitief is. Natasja Ruysink is opvoed- en gedragsdeskundige en legt uit hoe je hoogsensitiviteit bij je kind kunt herkennen en geeft praktische tips om je kind […]
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Deze week Mireille, wiens man een plan heeft waar ze niet achter staat.
Anouk is trotse echtgenote van Erwin en mama van vier meiden: Aurélie (11), Emeline (8), Vieve (7) en Lilou (4). In hun levendige huishouden is het soms één en al chaos, maar liefde, gelach en spontane dansfeestjes voeren steevast de boventoon. Anouk deelt vol enthousiasme haar avonturen in het ouderschap.
Dingen uitproberen hoort er wel een beetje bij als je tiener bent. Alleen sommige tieners hebben er niet de handigste timing voor. Bijvoorbeeld een schoolpauze, waarna ze ziek worden in de klas. En dan word je moeder dus gebeld.
Patrick (54) is schrijver van romans en freelance tv-redacteur. Hij woonde over de hele wereld en heeft vijf kinderen. Voor zijn column put hij uit een oneindige bron van even herkenbare als opmerkelijke verhalen over het vaderschap.
De familie Deijs heeft de afgelopen tijd meer voor haar kiezen gekregen dan je iemand zou toewensen. In Een Huis Vol Herinneringen zien we hoe vader Marcel samen met een paar van zijn kinderen terugblikt op een periode die hun gezin behoorlijk door elkaar heeft geschud.
