Ik ben zwanger van mijn derde kind en ik ben op de helft, dus 20 weken. Ik geniet er enorm van en ben dolgelukkig dat ik het nog een keer mag meemaken. Toch vind ik één vraag vervelend.
Want iedereen vraagt, omdat ik al even onderweg ben, wat het wordt. Of we dat al weten. Ergens is het lief bedoeld natuurlijk en ik weet ook, dit vragen mensen uit interesse. Omdat ze niet weten wat ze anders kunnen vragen? Maar als je deze vraag stelt, zet je een moeder voor het blok. Of ze weet het al, het geslacht van de baby in haar buik, en ze wil het nog niet vertellen. Dan moet ze noodgedwongen liegen. Of ze weet het niet en het maakt haar ook niet uit. Er zijn veel meer vragen die niemand stelt, maar die ik liever zou horen. ‘Voel je je goed, fysiek en mentaal? Trek je het, om te blijven werken met je zwangerschap en twee peuters op te voeden? Hoe gaan jullie het met de opvang doen als de baby er eenmaal is? Wanneer begint je verlof? Heb je je babykamer al af, of heb je een foto van hoe het gaat worden? Als je ergens over wilt praten over je zwangerschap, dan ben ik er voor je. Het zijn hormonale tijden in een leven, hè? Ik weet er alles van.’ Mijn zwangerschap is zoveel meer dan een piemel of een poes in mijn buik. Het is een nieuw leven dat ik aan het maken ben. Ons kind. Ons kleintje na mijn vorige zwangerschap van vier jaar geleden. Ik dacht een tijd dat het niet meer zou lukken om opnieuw zwanger te worden – dit voelt als een groot cadeau. Deze baby heeft er moeten zijn, deze baby hoort bij ons. Ons kind krijgt een naam, een gezicht, een karakter. Het wordt mijn mini, mijn trots en ik hou van de baby net zo ontzettend veel als van de grote broers. Laat een zwangere vrouw het op haar eigen tempo bepalen wanneer ze je wat vertelt over haar ongeboren kind. Vraag eens hoe het met háár gaat. Tessa Heinhuis (33) woont met haar kinderen Bodi en Daaf (3) en haar man Billy in ’t Gooi. Ze is hoofdredacteur van Mama Magazine.
View this post on Instagram
Wat begon als een onschuldige stranddag, veranderde onverwachts in een moment van pure paniek voor Elise en haar gezin toen haar vriend de zee in ging.
Kinderen en een outfit kiezen: het is een combinatie die in veel gezinnen zorgt voor dagelijkse discussies, dramatische modeshows en onverwachte stijlkeuzes. Wat doe je als ouder: blijf je strijden, of laat je ze een keer zelf ervaren wat werkt en niet? Maartje koos voor dat laatste.
Als je je kindje bij iemand onderbrengt, wil je diegene echt kunnen vertrouwen. Logisch. Als dat in de praktijk niet blijkt te kunnen, is dat als een klap in je gezicht. Het overkwam Nikkie.
Je weet dat beklemmende gevoel als je per ongeluk appjes leest die niet voor jouw ogen bestemd waren? Of als je partner wel héél vaak “gewoon een collega” noemt? Experts slaan alarm: emotionele affaires komen steeds vaker voor. En nee, het hoeft niet fysiek te zijn om pijnlijk te zijn.
Een avondje uit eten met het gezin kan heerlijk zijn, even geen afwas, lekker eten en quality time. Maar voor de bediening is het soms een heel ander verhaal. Want hoewel kinderen vaak de schuld krijgen van rommel en chaos, zijn het verrassend vaak de ouders die het meeste gedoe veroorzaken.
Voor de schoolfoto kleed je je kind natuurlijk aan in de mooiste kleren. Haartjes leuk. Snoeten goed gepoetst. Hopen dat er geen gaten zijn gevallen in het gezicht of gebit. Nou ja, dit geldt vooral voor moeders. Vaders houden er vaak toch net een andere standaard op na.