Ik ben zwanger van mijn derde kind en ik ben op de helft, dus 20 weken. Ik geniet er enorm van en ben dolgelukkig dat ik het nog een keer mag meemaken. Toch vind ik één vraag vervelend.
Want iedereen vraagt, omdat ik al even onderweg ben, wat het wordt. Of we dat al weten. Ergens is het lief bedoeld natuurlijk en ik weet ook, dit vragen mensen uit interesse. Omdat ze niet weten wat ze anders kunnen vragen? Maar als je deze vraag stelt, zet je een moeder voor het blok. Of ze weet het al, het geslacht van de baby in haar buik, en ze wil het nog niet vertellen. Dan moet ze noodgedwongen liegen. Of ze weet het niet en het maakt haar ook niet uit. Er zijn veel meer vragen die niemand stelt, maar die ik liever zou horen. ‘Voel je je goed, fysiek en mentaal? Trek je het, om te blijven werken met je zwangerschap en twee peuters op te voeden? Hoe gaan jullie het met de opvang doen als de baby er eenmaal is? Wanneer begint je verlof? Heb je je babykamer al af, of heb je een foto van hoe het gaat worden? Als je ergens over wilt praten over je zwangerschap, dan ben ik er voor je. Het zijn hormonale tijden in een leven, hè? Ik weet er alles van.’ Mijn zwangerschap is zoveel meer dan een piemel of een poes in mijn buik. Het is een nieuw leven dat ik aan het maken ben. Ons kind. Ons kleintje na mijn vorige zwangerschap van vier jaar geleden. Ik dacht een tijd dat het niet meer zou lukken om opnieuw zwanger te worden – dit voelt als een groot cadeau. Deze baby heeft er moeten zijn, deze baby hoort bij ons. Ons kind krijgt een naam, een gezicht, een karakter. Het wordt mijn mini, mijn trots en ik hou van de baby net zo ontzettend veel als van de grote broers. Laat een zwangere vrouw het op haar eigen tempo bepalen wanneer ze je wat vertelt over haar ongeboren kind. Vraag eens hoe het met háár gaat. Tessa Heinhuis (33) woont met haar kinderen Bodi en Daaf (3) en haar man Billy in ’t Gooi. Ze is hoofdredacteur van Mama Magazine.
View this post on Instagram
Louisa is verloskundige in de Randstad en moeder van Khai (3). In haar werk komt ze dagelijks de ontroerende en krachtige kanten tegen van het zwanger zijn, de bevalling en alles wat daarna komt. In haar columns deelt ze openhartige verhalen en inzichten.
Goed voor de dag komen bij je kersverse nieuwe schoonouders wil je altijd, maar met kerst nóg een beetje meer. En juist toen liep het bij Kira he-le-maal verkeerd af, want zij eindigde als een soort rollade.
Soms zit je ergens, in de wachtkamer of in de rij bij de bakker, en denk je: lief kind, wie heeft jou op de ‘luid en los’-stand gezet?
Als ouder kun je nog zo je best doen om je kinderen met een gerust hart de wereld in te sturen, maar soms knijpt je moederhart toch even samen. Ook bij het koningspaar thuis is dat niet anders.
Sinterklaas is een gezellig kinderfeest, maar kan ook voor veel spanning zorgen. Bij Jikke (34) thuis zorgde de sinterklaassurprises dit jaar voor een portie kinderlijke wraak.
Er is zo’n opvoedwijsheid die hardnekkig blijft hangen: zoals je een kind aanspreekt, zo gaat het zich ook gedragen. Geef je vertrouwen, dan groeit het. Praat je alsof het kind iets kan, dan gaat het eerder proberen om inderdaad “dat kind” te zijn.