Fotografie: Laurens Eggen
Marit Haegens-Brugman (33) is getrouwd met Dylan en moeder van Nami (3 maanden).
Het was een week na mijn bevalling. Trots ging ik voor het eerst samen met mijn man en dochtertje naar buiten om te wandelen. Ik was blij, na heel wat kraamtranen te hebben gelaten eerder die dag. Het zonnetje scheen, de kinderwagen was nog brandschoon. De kraamverzorgster maakte een foto van ons gezin. Ja, dit bedoelden ze dus met die roze wolk. Ik voelde me zelfs even niet onzeker over mijn postpartum lichaam. Tot een kennis ons op straat kwam begroeten. Trots als een pauw lieten we onze dochter zien. Hij vroeg me: hoe gaat het met je herstel? Ik zei: ‘Heel goed eigenlijk!’ Waarop hij antwoordde: ‘Dat is niet te zien.’
Dit is geen grap uit een mislukte comedy, dit is echt gebeurd. Net als het moment dat ik een week later in de supermarkt een bekende tegenkwam die mij feliciteerde met mijn dochter en direct daaraan toevoegde: ‘je bent er wel wat stevig op gebleven.’
Daar ging dat roze wolk-gevoel. Ik donderde er keihard vanaf. Tranen stonden in mijn ogen en ik voelde een brok in mijn keel. En omdat ik me beide keren best wel lekker in mijn vel voelde, kwam het des te harder aan. Het triggerde mijn eetstoornis. Dat oude stemmetje kwam opdagen en zei: zie je? JIJ hebt een vertekend lichaamsbeeld. Je dacht dat je er wel goed uitzag, maar anderen zijn het daar niet mee eens.
“De opmerking triggerde mijn eetstoornis”
Mijn man kon zich er zo boos om maken. Het liefst had hij een kraamverband op hun mond geplakt om de mond te snoeren. Een compliment van mijn man kon de schade al niet meer herstellen. Ik
moet zeggen: het heeft mij even bezig gehouden in de weken daarna. De hormonale veranderingen droegen er niet aan bij. Gelukkig ben ik al hersteld van mijn eetstoornis en val ik niet snel terug in oude patronen.
Maar alsjeblieft lieve mensen: kunnen we ophouden met het maken van opmerkingen over het uiterlijk van de kraamvrouw? Hallo, we hebben net een kind op de wereld gezet. Er zit geen visagiste naast ons kraambed. En als het ons gelukt is om een joggingbroek en T-shirt in de eerste week aan te trekken, dan is dat een grote prestatie. Het is dat er nog geen Olympische medaille mee te verdienen is, maar heel ver zit het er niet vanaf.
Als ouder probeer je alles zo goed mogelijk te doen voor je kind. Maar wat als je goede intenties onverwacht botsten met de – soms bijzondere – schoolregels? Isa ontdekte dit op de harde manier toen een onschuldige waterfles voor drama zorgde.
Anouk is trotse echtgenote van Erwin en mama van vier meiden: Aurélie (10), Emeline (8), Vieve (7) en Lilou (4). In hun levendige huishouden is het soms één en al chaos, maar liefde, gelach en spontane dansfeestjes voeren steevast de boventoon. Anouk deelt vol enthousiasme haar avonturen in het ouderschap.
Bizarre, hormonale of gewoonweg crazy aankopen. We doen ze allemaal weleens. Wekelijks vertelt een moeder aan Kek Mama over haar grootste, duurste of vreemdste miskoop. Deze keer Chantal (35) die een dure winterjas kocht voor haar dochter.
Kinderen slepen hun knuffel overal mee naartoe. Ze slapen met hun lievelingsbeer en troosten zich ermee bij verdriet. Maar wist je dat sommige ouders de knuffels van hun kind regelmatig opbergen in de vriezer? De reden is verrassend.
Wat als je tegelijkertijd zwanger blijkt te zijn met je schoonzus, maar hun kindje niet levensvatbaar blijkt te zijn? Geluk en verdriet gaan hand in hand, ervaarde Natascha aan den lijve.
Schoonmoeders: je kunt niet zonder ze, maar soms halen ze ook het bloed onder je nagels vandaan. Zeker als ze, met de beste bedoelingen, over je grenzen heen walsen. Maria kon haar ogen niet geloven toen haar baby na een dagje bij oma met gaatjes in haar oren thuiskwam.