Column Malu: ’19 dingen die ik ‘nooit zou doen’, maar toch doe nu ik moeder ben’

09.08.2018 08:06

Om de twee minuten kijken of mijn baby nog ademt en iedere scheet die dwars zit nog willen googelen – dit en meer dingen die ik zei ‘nooit te gaan doen’, maar toch doe nu ik moeder ben.

Dat serieuze gesprekken tussen mij en m’n vriend niet meer gaan over ambities en politiek, maar over muziekpinguïn Zazu, zure melkkringen in kleding en het plasluierquotum van onze zoon.
Dat ik schaamteloos mijn neus in de luier van m’n kind druk om te checken of-ie heeft gepoept. En hem vervolgens ook nog de visite laat rondgaan als ik twijfel aan de geur…
En dat ik mezelf ‘s ochtends (als het tegenzit ‘s middags. Of helemaal niet) klaarmaak alsof ik meedoe aan het WK-douchen. Nooit gedacht dat ik in staat was binnen vijf minuten ready te zijn.
Al moet je niet vragen hoe…
Want wanneer had ik nou voor het laatst m’n haar geföhnd?
Of had ik mijn kapsel überhaupt in een ander model dan ‘nonchalante knot’?
Ach. Wat doet het er toe… Een rit naar de supermarkt (alleen!) zorgt ervoor dat ik weer helemaal tot mezelf kom…
In de hoop dat mijn baby bij thuiskomst lief ligt te slapen.
En dat ik dan denk dat ik rust heb, maar vervolgens om de twee minuten check of hij met z’n neus vrij ligt en überhaupt nog wel ademt. Doodsangsten heb ik uitgestaan toen hij de eerste weken ineens even stopte.
Of dat moment dat je kind voor het eerst doorslaapt – je schrikt je wezenloos.
En dat ik elk gek geluidje in z’n slaap…
Vreemde beweging…
Of iedere scheet die dwars zit nog wil googelen…
Terwijl ik altijd zei dat ik nooit ‘zo’n moeder’ zou worden.
Zo’n moeder die zich elke seconde zorgen maakt…
haar telefoon volstampt met foto’s van haar kind…
Haar eigen baby de mooiste, liefste en leukste ter wereld vindt…
En geen dag zonder haar kind kan…
Nee, zo zou ik nooit worden, dacht ik. Tot ik mijn zoon in mijn armen kreeg en in één klap verliefd werd.