‘De kleine dingen blijven je soms een leven lang bij’

We zitten thuis aan de keukentafel, Nick, de kinderen en ik. We hebben lekker gegeten en het toetje ook al achter de kiezen. De tafel is afgeruimd, de afwasmachine staat aan en de koffie loopt door. Julian schudt de kaarten van het Vakantiekwartet.

Spelletjes doen na het eten vinden we allemaal heel gezellig: er wordt gekletst, gelachen, afgetroefd en gesnoept van de chocolaatjes die met de koffie op tafel komen. Ik heb goed opgelet en maak met een kaart die ik van Nikki krijg een set van vier compleet: drie plaatjes en een vraag. ‘Kwartet!’ roep ik. Tijd om de vraag die bij dit kwartet hoort te beantwoorden.

Flip-flops

‘Wat is je mooiste vakantieherinnering?’ lees ik voor. Daar hoef ik niet lang over na te denken. Ik zoef in gedachten vijfentwintig jaar terug in de tijd en vertel over een camping in Zuid-Frankrijk, waar ik elk jaar met mijn ouders kwam.

Ik heb een badpak met bloemetjes en de mediterrane zon verwarmt mijn huid – over een paar weken zal ik weer meer zomersproeten hebben. Ik zie de kinderen voor me die er ook elk jaar weer kwamen, de caravans, kleurige parasols, en handdoeken die na een dag aan zee droogwapperen aan scheerlijnen van tenten.

“‘Wat is je mooiste vakantieherinnering?’ lees ik voor. Daar hoef ik niet lang over na te denken”

Het ruikt er naar dennenbomen. Ik voel de francs die ik stevig in mijn hand houd als ik terugdenk aan de wandeling die ik over het stoffige weggetje naar het campingwinkeltje maakte. Carambar-snoepjes kocht ik er, en soms een flesje Orangina. Flip-flop, doen mijn slippers. Ik hoor Celine Dions ‘Pour que tu m’aimes encore’ uit de winkelradio komen als ik de deur open en neurie het deuntje mee.

Kleine dingen

Mijn kinderen kijken me met open mond aan. Is dat je móóíste vakantieherinnering? – ik hoor het ze denken. Over de tafel geeft Nick me een knipoog. De kleinste dingen blijven je soms een leven lang bij. Wat leuk dat ik die herinneringen kan delen. It’s all about making memories…