Beeld: Paulien van Beusekom
Kimberley van Heiningen is getrouwd met Kevin, (bonus)moeder van Norah (6) en Jackie (2).
“Ben je gezellig met mama op stap?” De caissière – type moeder-overste – kijkt ons vragend aan, Norah kijkt vooral naar mij. Sta ik dan met een pak luiers onder de arm en mijn mond vol tanden. Ja, klinkt logisch, maar is dat het ook voor Noor? Doe ik haar moeder dan niet tekort? Ik bén haar moeder natuurlijk niet. Nee zeggen zou vragen oproepen. Wie ben ik dan? De nieuwe partner van papa? De niet zo boze stiefmoeder? Of de bonus – zoals de pot pindakaas op kassaband? Vragen waar ik, al een uur te laat voor haar middagslaapje en met net iets te veel boodschappen in mijn handen, niet zoveel zin in heb. Dus ik knik, glimlach en reken af.
Toen ik vijf jaar geleden koos voor de liefde, kreeg ik twee voor de prijs van één. De +1 van mijn geliefde kwam in de vorm van een lieve, eigenwijze dreumes. Norah. Ik had in mijn leven toch zeker drie keer de Baby Born verschoond, dus zag geen (teddy)beren op de weg. Oftewel: ik had geen idee waar ik aan begon. Al doende leert men, zeggen ze. Ik zeg: een keer filerijden zónder reserveromper, -speen of snacks is een, niet per se aan te raden, spoedcursus.
Lees ook – Kimberley: ‘Wat? Hoezo, mag mijn kind niet meer trakteren?’
Norah groeide uit de luiers en ik steeds meer in een moederrol. Al voelde het nog vaak alsof ik moedertje speelde, omdat ik voor mijn gevoel ook ‘maar iets’ deed. Biologische moeders weten precies wat ze doen, dacht ik, die hebben toch van die supersonische voelsprieten? Ha-ha. Bij Jackie – die ik toch echt uit mijn eigen brievenbus heb geperst – heb ik vaak nog steeds geen idee. Of wel, maar dan is het omdat ik dat van Norah heb geleerd. Bij haar verschoonde ik mijn eerste luiers. Met haar zette ik míjn eerste stappen in het krijspaleis. Voor haar smeerde ik de eerste schoolbammetjes. Vanaf het moment dat Jackie er was, realiseerde ik me dat Norah al een moeder van me had gemaakt en dat het eigenlijk geen reet uitmaakt welk woord je ervoor zet.
“Biologische moeders weten precies wat ze doen, dacht ik, die hebben toch van die supersonische voelsprieten? Ha-ha”
Dus toen we laatst weer die vraag kregen in de buurtsuper hoefde ik niet na te denken. Ook omdat mijn bijdehante vierdegroeper (wat wordt ze groot!) me al voor was. “Ja, dat is mijn bonusmama!”
Deze column is eerder gepubliceerd in Kek Mama Special 3 die nu in de winkels ligt.
In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
Als ouder probeer je alles zo goed mogelijk te doen voor je kind. Maar wat als je goede intenties onverwacht botsten met de – soms bijzondere – schoolregels? Isa ontdekte dit op de harde manier toen een onschuldige waterfles voor drama zorgde.
Anouk is trotse echtgenote van Erwin en mama van vier meiden: Aurélie (10), Emeline (8), Vieve (7) en Lilou (4). In hun levendige huishouden is het soms één en al chaos, maar liefde, gelach en spontane dansfeestjes voeren steevast de boventoon. Anouk deelt vol enthousiasme haar avonturen in het ouderschap.
Schoonmoeders: je kunt niet zonder ze, maar soms halen ze ook het bloed onder je nagels vandaan. Zeker als ze, met de beste bedoelingen, over je grenzen heen walsen. Maria kon haar ogen niet geloven toen haar baby na een dagje bij oma met gaatjes in haar oren thuiskwam.
Toen de dochter van Leah vijf werd, wist ze precies wat ze wilde: haar kinderfeestje vieren in een ballenbak. En dat werd een onvergetelijke verjaardag.
Laten we eerlijk zijn: niet iedereen loopt warm voor kerst. Waar de ene groep helemaal losgaat met kerstbomen, kerstmuziek en uitgebreide diners, zijn er ook sterrenbeelden die Kerstmis het liefst overslaan.
Kinderen slepen hun knuffel overal mee naartoe. Ze slapen met hun lievelingsbeer en troosten zich ermee bij verdriet. Maar wist je dat sommige ouders de knuffels van hun kind regelmatig opbergen in de vriezer? De reden is verrassend.