Beeld: Paulien van Beusekom
Kimberley van Heiningen is getrouwd met Kevin, (bonus)moeder van Norah (6) en Jackie (2).
“Ben je gezellig met mama op stap?” De caissière – type moeder-overste – kijkt ons vragend aan, Norah kijkt vooral naar mij. Sta ik dan met een pak luiers onder de arm en mijn mond vol tanden. Ja, klinkt logisch, maar is dat het ook voor Noor? Doe ik haar moeder dan niet tekort? Ik bén haar moeder natuurlijk niet. Nee zeggen zou vragen oproepen. Wie ben ik dan? De nieuwe partner van papa? De niet zo boze stiefmoeder? Of de bonus – zoals de pot pindakaas op kassaband? Vragen waar ik, al een uur te laat voor haar middagslaapje en met net iets te veel boodschappen in mijn handen, niet zoveel zin in heb. Dus ik knik, glimlach en reken af.
Toen ik vijf jaar geleden koos voor de liefde, kreeg ik twee voor de prijs van één. De +1 van mijn geliefde kwam in de vorm van een lieve, eigenwijze dreumes. Norah. Ik had in mijn leven toch zeker drie keer de Baby Born verschoond, dus zag geen (teddy)beren op de weg. Oftewel: ik had geen idee waar ik aan begon. Al doende leert men, zeggen ze. Ik zeg: een keer filerijden zónder reserveromper, -speen of snacks is een, niet per se aan te raden, spoedcursus.
Lees ook – Kimberley: ‘Wat? Hoezo, mag mijn kind niet meer trakteren?’
Norah groeide uit de luiers en ik steeds meer in een moederrol. Al voelde het nog vaak alsof ik moedertje speelde, omdat ik voor mijn gevoel ook ‘maar iets’ deed. Biologische moeders weten precies wat ze doen, dacht ik, die hebben toch van die supersonische voelsprieten? Ha-ha. Bij Jackie – die ik toch echt uit mijn eigen brievenbus heb geperst – heb ik vaak nog steeds geen idee. Of wel, maar dan is het omdat ik dat van Norah heb geleerd. Bij haar verschoonde ik mijn eerste luiers. Met haar zette ik míjn eerste stappen in het krijspaleis. Voor haar smeerde ik de eerste schoolbammetjes. Vanaf het moment dat Jackie er was, realiseerde ik me dat Norah al een moeder van me had gemaakt en dat het eigenlijk geen reet uitmaakt welk woord je ervoor zet.
“Biologische moeders weten precies wat ze doen, dacht ik, die hebben toch van die supersonische voelsprieten? Ha-ha”
Dus toen we laatst weer die vraag kregen in de buurtsuper hoefde ik niet na te denken. Ook omdat mijn bijdehante vierdegroeper (wat wordt ze groot!) me al voor was. “Ja, dat is mijn bonusmama!”
Deze column is eerder gepubliceerd in Kek Mama Special 3 die nu in de winkels ligt.
In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Niets in het leven is zwart of wit, en opvoeden brengt altijd dilemma’s met zich mee. Zelfs al lijkt de keuze op sommige momenten nog zo helder.
De bevalling: sommigen zien er als een berg tegenop, anderen krijgen een spirituele awakening tijdens de geboorte van hun kind. Hoe dan ook: het is altijd een verhaal op zich, wat moeders maar al te graag delen. Bij voorkeur met veel details. Deze week het bevallingsverhaal van Floor (29).