Beeld: Paulien van Beusekom
Ellen is trajectbegeleider in het voortgezet speciaal onderwijs, thrillerauteur bij uitgeverij De Fontein, moeder van Lewis en Miles (13 en 10) uit een vorige relatie en Sophia (2) en baby Aiden met haar vriend Nils. Volg haar op Instagram.
Soms zijn er van die gebeurtenissen die ervoor zorgen dat de hele buurt over je kletst. Ik weet honderd procent zeker dat dat bij mij het geval was toen Nils ineens naast mij liep, ruim drie jaar geleden. Toen mijn buik niet lang daarna verdacht dik werd, waren de roddels al helemaal niet van de lucht. Ik was toch net gescheiden? En was die nieuwe vriend niet heel jong?
Juice te over voor de schoolpleinmoeders natuurlijk en sommigen probeerden erachter te komen hoe alles nou precies was gelopen. Op het brutale af soms, want wat gaat het een ander aan hoe mijn scheiding was verlopen? Wat onze afspraken waren? Waarom ik al zo snel zwanger was en hoe oud Nils eigenlijk was? Moet ik me naar vreemden of vage kennissen gaan verantwoorden dan? Mensen denken
zich met alles te mogen bemoeien en zelfs hun – niet zo subtiele – mening te mogen verkondigen, zoals: je bent zeker expres zwanger geraakt, of niet?
Opmerkingen over zwangerschappen, en al helemaal van mensen die je niet zo goed kent, zijn eigenlijk nooit echt heel welkom.
‘Wanneer gaan jullie een keer aan kinderen beginnen?’
‘Wanneer komt die tweede nou?’
‘Was het gepland?’
‘Ongelukje zeker?’
Doe het gewoon niet, het gaat je geen hol aan. Het is namelijk geen interesse, het is nieuwsgierigheid en dat is iets heel anders. Sommige opmerkingen die ik kreeg tijdens de zwangerschap van Sophia vond ik ronduit kwetsend. Zoals het voorbeeld dat ik expres zwanger zou zijn geraakt. Wáárom zou ik dat doen? Omdat ik, als gescheiden moeder van twee oudere kinderen (die eindelijk alles weer op de rit heeft), zo graag een baby erbij wil en weer helemaal opnieuw wil beginnen? Omdat ik die jonge vent aan me wil binden? Als ik iets had geleerd van mijn scheiding, dan was het wel dat kinderen géén lijm zijn in een relatie. Als ik echt zo uitgekookt was geweest, dan had ik bovendien wel een rijke kerel uitgezocht. Waar bemoeien mensen zich mee, en waarom vraag je überhaupt dit soort dingen?
Sommige opmerkingen die ik kreeg tijdens de zwangerschap van Sophia vond ik ronduit kwetsend. Zat ik expres zwanger zou zijn geraakt. Wáárom zou ik dat doen
Inmiddels zijn we een hele tijd verder en zijn Nils en ik – en ons bonte gezin – geen bezienswaardigheid meer. Of er nog over ons gekletst wordt … geen idee. Ik denk het niet. Wanneer mensen zien dat het goed gaat en je gewoon een fijn en mooi gezin bent samen, valt de behoefte om te roddelen weg. Niet dat ik me ooit heb verstopt hoor, ik was en ben nog steeds ontzettend trots op ons. Gekke vragen heb
ik tijdens de zwangerschap van Aiden niet meer gekregen, alsof ‘iedereen’ eraan gewend was. Ja, Nils is een stuk jonger en nee, dat maakt ons allebei niets uit. We hebben twee prachtige kinderen gekregen, houden van elkaar en zijn – met mijn lieve jongens erbij – een normaal, liefdevol gezin. Weinig bijzonders aan, en tegelijkertijd het meest bijzondere ooit voor mij.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
Olympisch schaatskampioen Irene Schouten werd een half jaar geleden moeder van haar zoontje Dirk. Inmiddels zit ze op een roze wolk, maar haar zwangerschap was allesbehalve rooskleurig.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Niets in het leven is zwart of wit, en opvoeden brengt altijd dilemma’s met zich mee. Zelfs al lijkt de keuze op sommige momenten nog zo helder.
