Fotografie: Emma Peijnenburg
In december heb ik een tweede baan: elf-manager. Het betaalt niks, kost me mijn nachtrust en mijn huis lijkt wel een slagveld. Maar hé, alles voor de kerstmagie.
Ik ben een kerstgekkie, en daar schaam ik me niet voor. Waar anderen beginnen te zuchten bij het woord kerststress, zie ik alleen maar lichtjes, glitter en Mariah Carey. Ik ben ermee grootgebracht. Sinterklaas? Welnee. Bij ons thuis was kerst de heilige graal. En dat geef ik nu door aan mijn eigen kinderen. Of ze willen of niet, kerst zullen we vieren. En groots ook.
Dus toen ik een aantal jaar geleden lucht kreeg van de Amerikaanse traditie Elf on the Shelf, wist ik: dit wil ik. Voor de niet-kerstgekken onder ons: een elfje van de Kerstman komt in de weken voor kerst bij je logeren. Overdag houdt hij de kinderen in de gaten (en rapporteert rechtstreeks naar de Noordpool), ’s nachts haalt hij kattenkwaad uit. Elke ochtend is het voor de kinderen een verrassing wat hij nu weer uitgespookt heeft.
Maar goed, mijn zoon was toen vier maanden oud. Niet heel zinvol om me uit te sloven voor iemand die alleen maar op zijn rug ligt en naar een lamp staren al entertainment vindt.
Vorig jaar, net vier kaarsjes op de taart, voelde ik dat het moment was aangebroken. En o, ik nam het serieus. Iedere avond, als de kinderen na een lange strijd eindelijk sliepen, begon mijn tweede dienst als elf-manager. Waar normale mensen na een drukke dag instorten op de bank, stond ik limonade over het bed van mijn zoon te gieten (“want de elf had erin geplast”). Vulde ik de woonkamer met 163546 ballonnen (nee, niemand heeft ze geteld, behalve mijn buurvrouw die de halve nacht dacht dat er een rave gaande was). En strooide ik royaal poedersuiker door het huis alsof ik een slechte dealer was. Alsof dat nog niet genoeg was, smeerde ik om middernacht de badkamer vol poep (lees: chocoladepasta).
Na vier dagen vroeg ik me af waar ik hemelsnaam aan was begonnen. Ik was kapot. Elke avond nieuwe capriolen verzinnen, elke ochtend een woonkamer die eruitzag alsof er een sneeuwstorm doorheen was geraasd – allemaal door een stuk plastic met een puntmuts. En ik moest nog negentien dagen! Maar die blik van mijn zoon… Pure extase. Elke ochtend rende hij naar beneden alsof het kerstochtend was. Zijn ogen fonkelden, net als mijn wallen.
Toen de elf op kerstavond terugvloog naar de Noordpool, haalde ik opgelucht adem. Ik had mijn leven terug en beloofde mezelf dit nooit meer aan te doen. Maar mijn zoon heeft het al bijna een jaar over zijn grote vriend Elfie. Hij telt de dagen af tot hij terugkomt. Dus er zit niks anders op: ik moet hem uit de berging trekken, afstoffen en ook deze feestdagen weer fulltime elfen on the shelven. En ja, ik weet dat ik mezelf straks vervloek terwijl ik een rol wc-papier door de woonkamer trek. Maar hé, beter mijn nachtrust kwijt dan de kerstmagie.
Heather (33) is redacteur bij Kek Mama en moeder van een zoon (5) en dochter (2). Haar columns zijn een mix van herkenbare momenten, hilarische situaties en kleine overwinningen in het moederschap.
Meer columns van Heather lees je hier. Of volg haar op Instagram.
Nog vóór je kind de deur uit stapt, is de emotionele “basislijn” voor de dag vaak al bepaald. Niet door een strak schema of een perfect afgevinkte routine, maar door iets anders: hoe veilig en verbonden je kind zich bij jou voelt.
Kalvijn en Nina hebben ervoor gekozen om hun kindje zo min mogelijk op social media te delen.
Er is zo’n opvoedwijsheid die hardnekkig blijft hangen: zoals je een kind aanspreekt, zo gaat het zich ook gedragen. Geef je vertrouwen, dan groeit het. Praat je alsof het kind iets kan, dan gaat het eerder proberen om inderdaad “dat kind” te zijn.
Anouk is trotse echtgenote van Erwin en mama van vier meiden: Aurélie (11), Emeline (10), Vieve (8) en Lilou (5). In hun levendige huishouden is het soms één en al chaos, maar liefde, gelach en spontane dansfeestjes voeren steevast de boventoon. Anouk deelt vol enthousiasme haar avonturen in het ouderschap.
Er zijn van die zinnen die automatisch uit je mond rollen zodra je moeder wordt. Je hoeft er niet eens over na te denken, ze zitten ergens opgeslagen tussen de gebroken nacht en de koude koffie. Een daarvan? “Omdat ik het zeg.” Maar hoe vertrouwd die uitspraak ook voelt, hij blijkt in de praktijk minder […]
Steeds meer kinderen hebben een overvol schema, van sport en muziek tot kunst. Waar vroeger één naschoolse activiteit genoeg was, is nu bijna elke vrije minuut ingevuld. Experts spreken van FOMO-parenting.
