Verloskundige Louisa: ‘De baby wordt geboren in dezelfde verloskamer als waar vorig jaar hun zwangerschap eindigde, een full circle moment’

Louisa

2 november, 2025 - 09:00

Leestijd: 5 minuten

“Hi babe, misschien had je het al gelezen, maar Linde heeft sinds vanmiddag gebroken vliezen en haar partner belt nu dat ze elke drie minuten een wee van een minuut heeft. Ik wilde het je vast laten weten in verband met de overdracht straks. Bel je zo!”

Overdracht

Ik luister de voicenote van mijn collega af. Ik sta in de speeltuin met mijn zoon. Linde is vandaag 39 weken plus een dag zwanger. Ze heeft het al een paar weken gehad met zwanger zijn, dus ik ben blij voor haar dat haar baby in aantocht is. Snel pluk ik mijn zoontje van de trampoline. We gaan naar binnen zodat ik alles klaar kan maken voor straks. Ik vermoed dat ik zo, over een uur, naar Linde mag vertrekken. Vanavond komen vrienden eten, dus ik kook vast zodat mijn vriend het alleen maar op hoeft te warmen. Mijn collega belt: “Linde is goed in partu, de weeën komen vlot op elkaar, ik denk dat het fijn is als je hier zo om 17:00 uur bent.” Ik informeer of ze heeft getoucheerd, zo noemen we het als we voelen naar de ontsluiting. Dit is niet het geval. Ik pak mijn spullen, kus mijn mannen en stap in de auto, wat een beetje onzinnig voelt. Mijn client woont dichtbij. Maar omdat ik zo veel spullen mee heb voor bevallingen, pak ik toch altijd de auto.

Geen tijd om te wennen

Ik kom aan in een gezellig huisje. De kat kijkt me onderzoekend en een beetje gestrest aan. Ik zie mijn client op handen en knieën over een yogabal geleund. Haar partner, Hein, geeft druk op haar onderrug. Ik kan haar amper gedag zeggen, want ze heeft de ene na de andere wee. Ik draag stilletjes over met mijn collega en zeg Hein gedag. Hij heeft er zin in, fijn! Mijn collega vertrekt. Ik merk dat ik even moet wennen, gelukkig ken ik beiden van het spreekuur. Veel tijd om te wennen is er niet. De weeën van Linde zijn heftig en lang, de pauze niet langer dan 30 seconden. Het valt haar tegen en ze wil graag weten waar ze aan toe is.

Vanwege de vele weeën duurt het even voordat er een moment is waarop ik goed kan voelen. Ik probeer altijd zo flexibel mogelijk te zijn door te proberen te toucheren in verschillende houdingen, maar vaak is het het beste te beoordelen als de client op haar rug ligt. Het inwendig onderzoek voelt gunstig en ik communiceer dit aan Linde. Ze wil namelijk niet weten hoeveel centimeter, maar alleen of het vordert. Ik voel drie, vier centimeter en ik vermoed dat het vertellen hiervan haar alleen maar negatieve gedachten zou geven. Het voelt echter wel echt gunstig, namelijk superdun en week.

We gaan even naar de douche, vaak is blijven bewegen tijdens de bevalling een goed idee. En ik hoop dat ze door de douche iets meer rust krijgt tussen de weeën door.

Naar het ziekenhuis

De warmte van de douche is fijn, alleen raakt ze in een soort trance. Linde vindt dit niet fijn, zegt ze, lichtelijk in paniek: “Ik kan niet meer focussen.” Ik probeer haar gerust te stellen: het gaat goed, geef je over. Endorfine komt los tijdens de bevalling, superfijn want het vergroot ook je draagkracht. Linde is er klaar mee en wil toch graag naar het ziekenhuis voor pijnstilling. Op basis van de ontsluiting verwacht ik dat hier nog tijd voor is. De weeën komen zo vaak dat we vertrekken zonder nog te voelen naar de ontsluiting. Het ziekenhuis waar plek is, is bekend voor Linde en haar partner.

Ze verwachten vandaag het eerste kindje, maar dit is voor hen niet de eerste zwangerschap. Vorig jaar hebben ze een kindje rond veertien weken verloren. We komen aan op de verlosafdeling en we worden begeleid naar de verloskamer. Het blijkt dezelfde kamer als waar vorig jaar de zwangerschap eindigde. Ik check of het oké is, en gelukkig voelt het goed voor Linde en Hein. Echter, veel tijd om te schakelen is er niet, want ik hoor een paar minuten later de herkenbare oerkreet van persdrang. Ik voel naar de ontsluiting en Linde heeft tien centimeter! Linde baalt even, want dit betekent geen pijnstilling meer. Ze zet zich er vlot overheen, want de persweeën zijn niet meer weg te puffen. Na twintig minuten wordt de baby geboren, een prachtige zoon. Het voelt als een full circle moment.

Ik ben onder de indruk van deze vrouw. Opnieuw zwanger zijn na een ingrijpende eerste ervaring, de zo begeerde ruggenprik niet meer kunnen krijgen, en toch zo doorzetten, wat een veerkracht. Veel later, ’s avonds rijd ik terug naar huis. Het is een koude zaterdagavond. Mensen op straat zijn onderweg naar huis of naar een feestje. Mijn gedachten gaan terug naar geboorte van drie uur geleden en ik ben zo dankbaar dat ik erbij aanwezig mocht zijn.

Abonneer met cadeau of korting

Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!

Ga voor me-time