Eigen beeld
Schrijfsters Lisette Jonkman en Susan Muskee spreken elkaar elke dag over van alles en nog wat, maar er is één onderwerp waar ze nooit over uitgepraat raken: het moederschap. Lisette is moeder van Felix (3), Elodie (1) en David (0) en Susan is moeder van Noortje (0). Maandelijks bespreken ze alles wat met jong moederschap te maken heeft: van tsjernobylluiers tot terrornachten en van zwangerschapskwaaltjes tot zwamadviezen (die wel heel goed bedoeld zijn).
Lieve Lis,
In de afgelopen maanden ben ik meerdere dingen over mezelf te weten gekomen, maar één ding steekt er met kop en schouders bovenuit. Of eerlijk gezegd is er vooral iets bevestigd wat ik altijd al wel wist. Het sluimerde op de achtergrond. De tekenen waren er. De vermoedens. De aanwijzingen. Maar echt zeker wist ik het nooit, tot nu.
Ik ben geen ochtendmens.
Zo. Dat is eruit. Ik ben géén ochtendmens. Ik ben een avondmens. Een nachtbraker, zo je wilt. Wanneer de wereld stil is en er geen afleidingen zijn, ben ik op mijn best. En geloof me, ik heb jaren geprobeerd een ochtendmens te worden. Mee te gaan in die overtuigingen dat vroeg opstaan zo heerlijk is. Dat je zo’n voorsprong creëert op de rest van de samenleving als je vroeg uit de veren bent. Uitslapen is voor luie mensen, kijk mij eens fris en fruitig de dag aangaan, bla bla bla. Mensen die om negen uur naar bed gaan, zijn toch net zo lui? Je verschuift je wakkertijden alleen een beetje, maar dat maakt je heus niet ineens een beter mens, vriendin. Ophouden met dat geshame, alsjeblieft.
Het probleem is alleen dat een baby – of in elk geval de onze – wél een ochtendmens is. Ik probeer daarom toch maar steeds vaker op tijd naar bed te gaan, want op drie uur slaap functioneert niemand fatsoenlijk. Maar zelfs na een prima nacht, voelt vroeg opstaan nog steeds alsof ik vrijwillig een cursus Excel volg.
Ik weet dat jij ook een nachtbraker bent, dus alsjeblieft, geef me hoop. Wordt het makkelijker? Wordt het beter naarmate je het vaker doet? Fluitend naast bed staan ’s ochtends zal het nooit worden, maar het moet toch wennen? Ooit?!
Liefs,
Suus
Lieve Suus,
Wil je het korte of het lange antwoord?
Kort: nee.
Lang: neeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee.
Ik vrees dat het niet mogelijk is om een ochtendmens te worden. Inmiddels doe ik al drieënhalf jaar onderzoek en mijn bevindingen zijn als volgt: je kunt best vroeg opstaan om voor je kinderen te zorgen. Sterker nog, de ochtend is een opvallend goede tijd om voor je kinderen te zorgen, want dan zijn ze nog vrolijk, uitgeslapen en heb je zelf ook nog een ‘alles is mogelijk’-mindset. (Of een ‘hoe heb ik er al een hele dag op zitten terwijl het pas kwart over negen is?’-mindset. Die heb ik ook vaak.)
Wat echter níét werkt – voor mij dan – is creatief zijn in de ochtend. Ik kan ‘s ochtends prima zorgen dat iedereen gevoederd, gekleed en ge-entertaind is. Ik kan met mijn kinderen naar de kinderboerderij, de supermarkt of de speeltuin. Ik kan zakelijke telefoongesprekken voeren, een roteind rijden of met de buurvrouw koffie drinken. Ik kan een vertaling van een tekst maken en correcties of redactieopmerkingen in mijn manuscript verwerken. Wat ik alleen niet schijn te kunnen is om acht uur ‘s ochtends mijn laptop openklappen en aan een boek of een verhaal schrijven. De woorden komen simpelweg niet. Bij jou ook niet, weet ik, hoeveel potten koffie je ook tot je neemt.
Gelukkig weet ik ook dat dit niet betekent dat we lui zijn, Suus. Ik hoef het alleen maar aan mijn man te vragen, die een PhD heeft in slaap. (Geen grapje, trouwens; hij is letterlijk gepromoveerd op de kwaliteit van patiëntenslaap op de Intensive Care.) Er bestaan simpelweg verschillende chronotypes. Mensen presteren meetbaar beter op verschillende tijdstippen van de dag. En *surprise surprise*: het is niet mogelijk om van een avondmens een ochtendmens te máken (hoe hard onze peuter dat ook probeert). Wel kun je jezelf (of je ouders, in dit geval) dwingen een ander bioritme aan te nemen dan het eigen natuurlijke bioritme. Dat gaat echter vaak ten koste van de slaapduur. Dan word je wel vroeg wakker, maar voel je je niet lekker uitgeslapen. Wel kun je in de loop der jaren evolueren van avondmens tot ochtendmens. Daarom staan zoveel oude mensen ‘s ochtends om zes uur al naast hun nest en roepen ze dingen over ‘dan heb je nog wat aan je dag’.
Mijn man en ik zijn allebei avondmensen. We hebben dan ook het vaste voornemen om zodra de kinderen het huis uit zijn weer terug te vallen in ons studentenritme. Wij worden die oudjes die tot elf uur uitslapen en tot drie uur ‘s nachts series zitten te kijken.
Nu al zin in. Maar eerst nog even een decennium lang doen alsof we ochtendmensen zijn.
Liefs,
Lis
Meer lezen van Lis en Suus? Hier vind je hun andere columns.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Al jaren is de time-out het go-to trucje van veel ouders. Kind boos? Stuur ze weg, laat ze afkoelen en haal ze daarna weer terug. Maar vaak werkt het averechts, zeggen onderzoekers. Kinderen voelen zich er alleen maar rotter door. Alsof ze gestraft worden voor emoties waar ze zelf geen controle over hebben.
Kleinkinderen zijn vaak dol op hun opa en oma (mede door de liefde, aandacht en cadeautjes). Volgens life coach Susan Allan kan hun aanwezigheid ook een enorme opluchting voor ouders zelf zijn. Vooral omdat het bij hen draait om er zijn voor steun en warmte, zonder regels te buigen of tegen de ouders in te […]
Tweeduizend euro per week neertellen voor een vakantiehuisje? Dana niet gezien. Al jaren ruilt ze met een ander gezin van huis, zodat ze hun geld aan leuke dingen kunnen besteden én drie keer per jaar op reis kunnen. Ook zonder geldboom in de tuin.
Lara Temme is tekstschrijver en woont samen met haar zoon (9) en dochter (11) in Brabant. Thuis wordt er veel gelachen, geknuffeld, gehuppeld en gezongen. Wel vals, maar daar heeft het gezin zelf weinig last van. Evenals de altijd rommelige zolder.
Lekker afkoelen in de zee of het zwembad staat garant voor dikke pret, maar soms ook voor dikke tranen – van het lachen of van het huilen.
We kennen haar allemaal: de moeder die, terwijl jij nog druk staat te kletsen over traktaties en Cito-scores, al half in de auto zit. Niet omdat ze onvriendelijk is, maar omdat het schoolplein gewoon niet haar natuurlijke habitat is. En geloof ons: haar sterrenbeeld verraadt alles.