Beeld: Marlon van Efferink Fotografie
Bernike (29) is getrouwd met Ruben (31) en moeder van een dochter (0). In haar columns schrijft ze scherp, geestig en met zelfspot over de realiteit van het jonge ouderschap – waarbij ze oog heeft voor het absurde in het alledaagse.
Het onderwerp babyzwemmen valt in ons gesprek. “Leuk!” roep ik iets te gretig. Eens per zes weken ontmoeten we elkaar in een multifunctioneel gemeenschapscenter. De vloeren doen me denken aan mijn oude gymzaal, en zo ruikt het er ook. Het is een fantasieloos gebouw met grauw linoleum en systeemplafonds. Normaal ontwijk ik dit soort plekken – maar ik kom hier met een missie.
Al weken had ik het verlangen naar gelijkgestemden om tegen te klagen over gebroken nachten, spuitluiers, reflux en zwangerschapskilo’s. Kortom (vergeef me dit woord): mom friends.
De verpleegkundige van het consultatiebureau – een vrouw met het soort opgewektheid dat alleen mogelijk is met een ononderbroken nachtrust – wees ons op een nieuwe pilot: Centering Ouderschap. Het idee is simpel. Je bezoekt niet meer individueel het consultatiebureau, maar doet dit in groepsverband. Als kersverse ouders onderling wegen en meten we elkaars baby’s, waarbij ik onwillekeurig een flashback ervaar naar de jaarlijkse huisdierenkeuring in het dorp waar ik opgroeide. Mijn cavia’s scoorden meestal maar een mager zesje, zouden ze hier ook aan rapportcijfers doen?
Al snel het antwoord: geen cijfer, wel een curve. We krijgen te horen of onze dochter beneden, boven of óp de gemiddelde curve zit. Er lijkt maar één juist antwoord te zijn. Ook oefenen we samen met alle baby’s de vaardigheden die ze nu zouden moeten kunnen (opdrukken, lachen, grijpen). Het is een uitdaging om niet te vergelijken. Waar menig baby het speeltje binnen no-time vastpakt en naar de mond brengt, blijft onze dochter glazig om zich heen kijken, armpjes stijf naar beneden. “Zij is dan weer beter in grove motoriek, laatst ging ze bijna kruipen!”, hoor ik mezelf verdedigen. Ruben rolt met zijn ogen.
Na het oefenen, het sussen van overprikkelde baby’s, en het bespreken van de kleur van poep (mosterdgeel = normaal), kwamen we dus uit op dat babyzwemmen. Een doorgewinterde moeder deelde haar ervaringen en de hele groep reageert enthousiast. Ik glunder en even is het bijna tastbaar – natte haartjes, zwemluiers, de magie van mom-friends in wording. En niet alleen dat: ik mijmer hoe ook mijn dochter er in één klap negen vriendjes en vriendinnetjes voor het leven bij krijgt.
Ik doe research naar het babyzwemmen – zwembad A, B, C – en deel het in de groepsapp.
“Wie gaat er mee? Ik kan alles, behalve vrijdag!” app ik hoopvol. “Misschien dinsdag of donderdag?”
“Dinsdag en donderdag kan ik niet. Vrijdag wel,” zegt H.
“O ja, vrijdag ga ik ook,” zegt M.
“Vrijdag is top,” beaamt de rest van de groep.
De groepsapp pingt. Vrijdag 09:00. Iedereen gaat.
Behalve ik.
Mom-friends? Nog even geduld. Misschien bij de volgende baby.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Tikkie ontvangen voor een halve wortel uit iemand anders’ maaltijdsalade? In deze rubriek verzamelen we de meest onterechte, ongemakkelijke en gewoon ronduit gênante betaalverzoeken. Wat ze gemeen hebben? Je zag ze in ieder geval niet aankomen.
Maxime Meiland en haar man Leroy hebben twee dochters: Claire en Vivé. Terwijl Claire al een tijd op de basisschool zit, maakt Vivé zich juist op voor haar eigen start na de zomer. Voor Maxime is dat een emotioneel moment.
Gen Z doet z’n eigen ding. Ze zetten huisfeestjes op z’n zachtst, skippen alcohol, houden van crocs én… verzinnen babynamen die nergens op lijken, behalve op sfeer.
Tikkie ontvangen voor een halve wortel uit iemand anders’ maaltijdsalade? In deze rubriek verzamelen we de meest onterechte, ongemakkelijke en gewoon ronduit gênante betaalverzoeken. Wat ze gemeen hebben? Je zag ze in ieder geval niet aankomen.
Terwijl Louisa en haar man aan de borrel zitten met de buren, krijgt haar zoon een vervelend ongeluk tijdens het spelen.
Speelafspraakjes zijn meestal onschuldig. Een uurtje ravotten, wat drinken en een koekje erbij. Soms blijft het gezellig, soms moeten ze ineens naar huis omdat iemand moe of chagrijnig is. Maar je verwacht nooit dat je kind tijdens zo’n middag een Tikkie van honderden euro’s meeneemt.