Ellen is trajectbegeleider in het voortgezet speciaal onderwijs, thrillerauteur bij uitgeverij De Fontein, moeder van Lewis en Miles (11 en 8) uit een vorige relatie én is in november bevallen van dochter Sophia met haar vriend Nils.
Mijn kinderen willen een huisdier. Het liefst een hond, dat staat echt met stip bovenaan. Een kat is ook goed, maar een hond is nog leuker. Bijna hadden we een Labradorpup gehad, maar de moederhond bleek schijnzwanger te zijn en het nestje ging dus niet door. Achteraf ben ik daar wel blij om, gezien de recente ontwikkelingen in ons gezin. Een hond neem je er niet even bij, daar moet je echt de tijd en aandacht voor hebben.
Dieren en kinderen, het is vaak een magische combinatie. Ik vind het ook heel erg belangrijk dat mijn kinderen lief zijn voor dieren en gelukkig zijn ze dat ook. Kinderen die dieren met opzet pijn doen hebben volgens mij ook serieuze issues. Ooit werden bij ons op de kinderboerderij kuikentjes vertrapt door jeugd. Ziek, doodziek zijn die gasten. Als een van mijn jongens ooit zoiets zou doen dan zou ik hem persoonlijk op het politiebureau afleveren. Schandalig en afschuwelijk gedrag en op geen enkele manier goed te praten. Dieren mishandelen hoort niet bij ‘kwajongensstreken’ of ‘pubergedrag’.
‘Dieren zijn te vertrouwen, vellen geen oordeel, kijken niet naar uiterlijk en beperkingen’
Twee jaar lang zat ik in de leerlingraad bij ons op school (bovenbouw voortgezet speciaal onderwijs, voor 14- tot 18-jarige leerlingen met een licht verstandelijke beperking en gedragsproblemen), en ze hebben een keer geopperd om een schoolhond te kopen. Het argument: ‘Dan leren we om ergens voor te zorgen en de hond kan ons helpen wanneer we het moeilijk hebben of eenzaam zijn.’ Prachtige woorden en ook zó waar, want voor heel veel kinderen (én volwassenen) kan een dier troosten wanneer een mens dat niet kan. Dieren zijn te vertrouwen, vellen geen oordeel, kijken niet naar uiterlijk en beperkingen en kunnen op die manier heel veel betekenen voor een kind (of volwassene) die het lastig heeft. Helaas wisten ze niet waar het hondje naartoe moest na schooltijd dus het ging niet door, maar een mooi idee was het wel.
Wij hadden vroeger veel dieren. We begonnen met vissen en hamsters en een agressief konijn, daarna volgenden een Golden Retriever en een pony. Ik ben er nog steeds van overtuigd dat het een enorm goede zet was van mijn ouders om hun drie dochters een pony te geven. Ik kijk terug op een heel fijne en gezellige jeugd op de manege. Altijd buiten, druk in de weer met vrienden en de paarden. Wij verveelden ons nooit en kregen op jonge leeftijd best een grote verantwoordelijkheid, Star moest immers iedere dag verzorgd worden. Een goede leerschool voor een stel pubers. De hond overleed net voor de geboorte van Lewis. Het was een lief beest met een aangeboren talent om in de weg te liggen, maar heel erg dol op kinderen was ze niet. Dat kan dus ook nog.
‘Met een baby in huis vind ik een huisdier nog even te spannend én te veel werk’
Ik zou (maar dat ben ik) kleine kinderen niet alleen laten met een hond, maar daar zijn de meningen over verdeeld. Want naast alle mooie verhalen hoor je toch ook nog wel met regelmaat dat een hond bijt of een kind aanvalt. Ik zou het niet op mijn geweten willen hebben. De jongens moeten dus nog heel even geduld hebben met hun huisdier, met een baby in huis vind ik het nog even te spannend én te veel werk.
Uiteindelijk is het wel mijn droom, hoor. Een huis met ruimte er omheen en veel dieren, liefst weer met een paard. Het is inmiddels al lang en breed bewezen dat dieren op een positieve manier kunnen bijdragen aan de ontwikkeling van kinderen. Niet alleen op het gebied van het geven van liefde, maar ook discipline in de verzorging en leren omgaan met verlies wanneer er een dier overlijdt. Uit sommige studies blijkt dat kinderen met huisdieren ook meer empathie richting hun medemens tonen.
Meer Ellen? Volg haar op Instagram. Je leest haar vorige columns hier terug.
Als ouder probeer je alles zo goed mogelijk te doen voor je kind. Maar wat als je goede intenties onverwacht botsten met de – soms bijzondere – schoolregels? Isa ontdekte dit op de harde manier toen een onschuldige waterfles voor drama zorgde.
Anouk is trotse echtgenote van Erwin en mama van vier meiden: Aurélie (10), Emeline (8), Vieve (7) en Lilou (4). In hun levendige huishouden is het soms één en al chaos, maar liefde, gelach en spontane dansfeestjes voeren steevast de boventoon. Anouk deelt vol enthousiasme haar avonturen in het ouderschap.
Bizarre, hormonale of gewoonweg crazy aankopen. We doen ze allemaal weleens. Wekelijks vertelt een moeder aan Kek Mama over haar grootste, duurste of vreemdste miskoop. Deze keer Chantal (35) die een dure winterjas kocht voor haar dochter.
Wat als je tegelijkertijd zwanger blijkt te zijn met je schoonzus, maar hun kindje niet levensvatbaar blijkt te zijn? Geluk en verdriet gaan hand in hand, ervaarde Natascha aan den lijve.
Kinderen slepen hun knuffel overal mee naartoe. Ze slapen met hun lievelingsbeer en troosten zich ermee bij verdriet. Maar wist je dat sommige ouders de knuffels van hun kind regelmatig opbergen in de vriezer? De reden is verrassend.
Schoonmoeders: je kunt niet zonder ze, maar soms halen ze ook het bloed onder je nagels vandaan. Zeker als ze, met de beste bedoelingen, over je grenzen heen walsen. Maria kon haar ogen niet geloven toen haar baby na een dagje bij oma met gaatjes in haar oren thuiskwam.