Fotografie: Paulien van Beusekom
Onze dochter lijkt niet tevreden te zijn met haar naam. Ze is inmiddels bijna twee en heeft al een vrij indrukwekkend vocabulaire. Ze zegt woorden als ‘pindakaas’ en ‘teennagel’ (ja echt) en doet dat ook nog eens vrij verstaanbaar. Haar eigen naam, Rosie, heeft ze alleen nog nooit gezegd.
Het is niet dat ze het niet zou kunnen. Onze kat heet Sjakie en die wordt al bijna een jaar Atie door haar genoemd. Ze zou zichzelf dus op z’n minst Otie kunnen noemen, of iets dergelijks. Maar nee, het wordt met klem geweigerd.
“Hoe heet jij? Rosie! Zeg maar: Rosie. Wie is dat? Dat is Rosie. Zeg het maar: Roooosie.” Ik heb het al tientallen keren als een bezetene tegen mijn dochter geroepen. Ze doet het niet. Ze wil het niet. Na zo’n verzoek volgt steevast radiostilte.
Onlangs was er een nieuwe ontwikkeling. Ze noemde zichzelf plots Nina. Wekenlang. Haar vader en ik waren met stomheid geslagen. Rosie kent namelijk helemaal geen Nina. We hebben zelfs op de opvang geïnformeerd of daar een Nina rondloopt, maar dat is ook niet het geval. Hoe ze tot deze plotselinge naamswijziging kwam, was ons dan ook een raadsel.
Tegenwoordig noemt ze zichzelf ‘jou’. Dat is min of meer mijn schuld. Altijd als ze zei dat een speeltje van haar was, dan riep ik iets als: “Ja, dat is van jou!” En dat gebeurde nogal veel, want dreumesen zijn buitensporig bezitterig van aard. Helaas is het hier misgegaan in de communicatie, want als Rosie nu wil aangeven dat iets van haar is, zegt ze ‘van jou’ in plaats van ‘van mij’. Ik moet zeggen: het is ook vrij verwarrende materie. Vraag mijn dochter nu hoe ze heet en ze antwoordt overtuigd ‘jou’.
Ik ken geen enkel kind van bijna twee dat zijn of haar naam nog nooit heeft uitgesproken. Nu is het niet zo dat ik nou een hele grote groep van bijna tweejarigen in mijn kennissenkring heb, maar ik durf de situatie op z’n minst opmerkelijk te noemen.
Naast opmerkelijk, vind ik het ook beledigend, want haar naam is er niet zonder slag of stoot gekomen. Mijn vriend en ik hebben toch zeker zesenhalve maand bekvechtend doorgebracht, omdat we bepaald niet op één lijn zaten in die hele namendiscussie. Hij vond mijn namenlijstje STOM en ik vond zijn namenlijstje OOK STOM. Het is met recht het achtste wereldwonder te noemen dat het kind überhaupt een naam heeft. Of onze dochter haar naam ooit gaat accepteren? Ik heb geen idee. Moet je aan haar vragen. Of, moet ik zeggen, aan jou.
Tara (30) is moeder van dochtertje Rosie (1). Haar boek ‘Blender zonder deksel: eerlijke verhalen over het ouderschap’ is nu te pre-orderen via Uitgeverijseptember.nl.
Iedere ouder kent het: die momenten waarop je kiest tussen je kind aankleden naar maatschappelijke normen of gewoon de vrede bewaren. Tot iemand anders je er subtiel op wijst dat je misschien een grens bent overgegaan.
De Braziliaanse moeder Carol Canineu, moeder van drie, herinnert zich het moment nog goed: haar zesjarige dochter liet een bakje yoghurt over de bank vallen. Ze stond op het punt om uit te barsten, maar hield zichzelf tegen.
Na maanden van stilte deelt Jacqueline van Pelt (37) eindelijk hoe het echt met haar gaat na de polyamoreuze breuk met Koen en Michelle Bollen (32).
Tikkie ontvangen voor een halve wortel uit iemand anders’ maaltijdsalade? In deze rubriek verzamelen we de meest onterechte, ongemakkelijke en gewoon ronduit gênante betaalverzoeken. Wat ze gemeen hebben? Je zag ze in ieder geval niet aankomen. Deze week hoe een Tikkie een eind kan maken aan een jarenlange vriendschap.
Het moederschap brengt voor Irene Schouten niet alleen geluk, maar ook zorgen met zich mee.
Ilva Kuijpers (28) is leerkracht van groep 1/2. Iedere maand schrijft ze voor Kek Mama een column over haar belevenissen op de basisschool.