Beeld: Pexels
Er is geen handboek voor de opvoeding van je baby, peuter of puber. Logisch dus dat je soms met vragen en dilemma’s zit. Iedere week delen we op Kek Mama een dilemma van onze lezers. Deze week vraagt Mascha (33) zich af zij haar zoontje naar school moet laten gaan in een prinsessenjurk.
Mascha (33) is verloofd en moeder van zoon Fos (4).
Mascha: “Mijn kleuter is een superheld. Niet één met een Supermanmasker, maar eentje met een lichtblauwe prinsessenjurk en een glitterkroontje. Ik vind het heerlijk om te zien hoe hij op vierjarige leeftijd zijn eigen stijl ontdekt en daarbij alle regels aan zijn glanzende prinsessenschoenen lapt. Maar eerlijk? Ik worstel ook met het idee dat hij écht in die Disneyjurk naar school wil.
Het begon toen hij de film Frozen ontdekte. Elsa werd direct zijn idool. Niet vanwege haar magische krachten of sprookjesachtige leven, maar simpelweg vanwege de prachtige blauwe jurk, de glittercape en natuurlijk die lange, blonde vlecht. Fos wilde Elsa zijn. Zijn oma zag zijn enthousiasme en kocht een prachtige blauwe prinsessenjurk, inclusief glitterdetails en een cape waar je U tegen zegt. De pret begon. Fos rende het huis door en had de tijd van zijn leven.
Lees ook: Joyce maakt jurken voor jongens: ‘Je ziet ze stralen’
‘Wat schattig’, dachten mijn man en ik. We vonden het mooi om te zien hoe hij durfde te spelen en zijn creativiteit de vrije loop liet. Thuis in een prinsessenjurk rondrennen? Helemaal prima! Maar dat was thuis, in zijn veilige glitterbubbel. Nu wil hij die jurk ook aan naar school en ik twijfel. Laat ik hem in zijn kracht staan of bescherm ik hem juist tegen een (misschien te) harde buitenwereld?
Ik ben echt niet iemand die graag in hokjes denkt, maar toch voel ik een kleine aarzeling. Ik weet dat Fos vol trots in zijn prinsessenjurk door de schoolgangen zou rennen, stralend en vol zelfvertrouwen, maar ik weet ook dat andere kinderen misschien vragen gaan stellen. En ik weet al helemaal niet wat andere ouders daarvan zullen vinden. Of leerkrachten.
Lees ook: Genderneutraal opvoeden: ‘Voor ons is dat vanzelfsprekend’
Fos is gelukkig precies zoals hij is: mijn vrolijke jongen die net zo van dino’s houdt als van glitters en die ‘Let it go’ uit volle borst meezingt terwijl hij zijn prinsessencape laat wapperen. En tegelijkertijd merk ik dat mijn eigen opvoedskills op de proef worden gesteld. Is het niet zielig om hem met zijn fantasie de wijde wereld in te sturen? Of onderschat ik hem juist en ben ik bang voor iets dat voor hem helemaal geen issue is? Wat zouden jullie doen?”
Meepraten? Dat kan via onze Facebookpagina!
In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
Niets in het leven is zwart of wit, en opvoeden brengt altijd dilemma’s met zich mee. Zelfs al lijkt de keuze op sommige momenten nog zo helder.
De bevalling: sommigen zien er als een berg tegenop, anderen krijgen een spirituele awakening tijdens de geboorte van hun kind. Hoe dan ook: het is altijd een verhaal op zich, wat moeders maar al te graag delen. Bij voorkeur met veel details. Deze week het bevallingsverhaal van Floor (29).
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
Ouderschap is prachtig, maar soms ook doodvermoeiend. Gelukkig kunnen we leren van hoe ze het in Mozambique, Brazilië, Singapore en Maleisië aanpakken. Daar draait opvoeden minder om alles alleen doen en meer om samen dragen. En dat maakt het niet alleen lichter, maar ook leuker.