Een leerkracht vertelt aan Kek Mama wat ze meemaakt. Deze keer: juf Ilse van groep 3, 4 & 5 die zich afvroeg wat er gaande was toen de kinderen wel heel innig met elkaar om een tafeltje stonden te smoezen.
“Toen ik het lokaal binnenkwam stonden ze allemaal samengedromd rond een tafeltje. Er werd gesmoesd, gegniffeld, geschuifeld. Tot ze mij zagen. Opeens: doodse stilte. Twintig paar ogen groot als knikkers. Handjes die onhandig iets achter hun rug probeerden te verstoppen. En toen — alsof ze het hadden geoefend — draaiden ze zich allemaal tegelijkertijd om en deden net alsof ze heel geïnteresseerd naar een onzichtbare spin op het plafond keken.
Ik moest op mijn lip bijten om niet te grinniken. Wat een stelletje toneelspelers. ‘Wat zijn jullie aan het doen?’ vroeg ik, terwijl ik mijn jas ophing en deed alsof ik niets in de gaten had. ‘Niks’, klonk het in koor, iets te onschuldig.
Ik liet het gaan, maar nieuwsgierig was ik wel. Want ik was jarig. En hoewel ik daar echt geen big deal van had gemaakt, weten de kinderen het natuurlijk tóch altijd.
Toen het tijd was voor fruit stond daar Emma naast me met grote ogen en een trillende onderlip. ‘Juf… we willen je iets geven, maar we zijn nog niet klaar… Kan je misschien even je ogen dicht doen? Of wegkijken?’
Nou ja, dat laat je je geen twee keer zeggen op je verjaardag, toch? Ik draaide me om, hoorde gekras van stiften, geritsel van papier, en iemand die fluisterde: ‘Doe nou die plakband snel, straks kijkt ze weer!’ Na een minuut of twee — die verrassend lang voelden — riepen ze in koor: ‘Kijk maar, juf!’
Ik draaide me om en daar stond het: een zelfgeknutselde taart van wc-rollen, versierd met glittersterren, confetti, en bovenop een vlaggetje met ‘Lieve Juf Ilse, jij bent een feestje!’ Ik smolt. ‘En we hebben ook een dansje ingestudeerd!’ riep Tim, waarna ze allemaal begonnen te springen, klappen en draaien op een onherkenbare versie van Lang zal ze leven.
Mijn klas. Mijn geweldige, chaotische, lieve klas. Het mooiste cadeau dat je als juf kunt krijgen, is niet iets dat in papier zit. Het is een stel kinderen dat met rode wangen en grote trots jou wil verrassen. Ik kreeg die dag glitter op mijn trui, lijm in mijn haar en tranen in mijn ogen van geluk.
Joan dacht dat ze de juf een toepasselijk cadeau had gegeven, maar dat ging even he-le-maal mis. Je leest het hier.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Deze week Hannelore, die haar Griekse vakantie verzon voor de buitenwereld.
Van baby tot bijna-volwassen student: dit mag je ongeveer verwachten qua kosten per kind.
Ah kamperen: zorgeloos genieten van het vrije leven. Als je tenminste de hoosbuien, sanitaire ongemakken en het feit dat je buren álles van je weten op de koop toe neemt.
Goede ouders hebben geen bakken met geld nodig om hun kinderen een fijne jeugd te bezorgen. Het zijn juist die kleine dingen die het ‘m doen. Die maken dat je kind zich geliefd en veilig voelt, en daar draait het uiteindelijk om.
Op vakantie is het heerlijk als je kind snel nieuwe vriendjes maakt. Samen spelen, lachen en avonturen beleven maakt de reis extra speciaal.
Ah kamperen: zorgeloos genieten van het vrije leven. Als je tenminste de hoosbuien, sanitaire ongemakken en het feit dat je buren álles van je weten op de koop toe neemt.
