Eerlijk is eerlijk: hebben mannen een griepje, dan doen ze net of ze besmet zijn met een dodelijk virus.
Bekijk deze hilarische memes maar.
Lees ook
VIDEO: meisje (6) legt vader uit dat het moederschap ontzettend zwaar is >
Na jaren van vertrouwde seks met je eigen man, ligt er opeens een andere mijnheer in je bed die je moederlijf streelt.
Ik probeer nog op de rem te trappen, maar het is te laat: met een klap bots ik op de auto voor me. Flinke lakschade, papierwerk en wég eigen risico. Maar eigen schuld – ik heb vannacht niet geslapen. De opkomende spierpijn in mijn liezen, de watten in mijn hoofd en dit onfortuinlijke moment van onoplettendheid zijn de souvenirs van de eerste onenightstand sinds mijn scheiding. Ik lach en huil tegelijkertijd – en heb geen idee of het van schrik, verwarring of ontlading is.
De vader van mijn twee kinderen en ik zijn niet meer samen. Jarenlang brachten we dag en nacht met elkaar door, tot we inzagen dat wat wij hadden alles was behalve een liefdesrelatie. De seks bleef tot het einde goed – het was het laatste draadje van intimiteit dat we heel konden laten. Maar het was niet genoeg. Dus wijzigde mijn status van getrouwd in single moeder. Deuren die voorheen gesloten waren stonden weer wagenwijd open. Dagenlang naar Rome vertrekken. Oreo’s en gintonic als avondeten. Seks met andere mannen.
Dacht ik eerst nog dat MILF een begrip was voor zestienjarige pubers die high van de hormonen de moeders van hun vriendjes begluren – het blijkt ook onder volwassen mannen een ding. Het is wonderlijk hoe snel het nieuws van mijn nieuwe relatiestatus zich in mijn omgeving verspreidt. Vaders uit de ouder commissie, die ene vage kennis-van-een-kennis die ik drie jaar geleden op een barbecue zag, de suffe collega van de derde verdieping: ik krijg een en al meelevendheid uit onverwachte hoeken. Op obscure tijdstippen bliept mijn telefoon: ‘Ben je oké? Ik ben er voor je!’ En: ‘Zal ik een fles wijn brengen?’ Misschien is boven een bepaalde leeftijdsgrens seksen met een vers gescheiden moeder het nieuwe ontmaagden.
Aanvankelijk vind ik de gedachte aan seks met een andere man dan mijn ex surrealistisch. Ik maak een Tinder-account aan, meer omdat het kan dan dat ik er iets mee wil. Maar er zit een limiet aan het aantal half-kinderloze weken dat je op de bank kan zitten sippen. Bovendien is het een zwoele nazomer en ik ben ook maar een vrouw. Als de scherpste kantjes eraf zijn, heb ik zin in avontuur. Nieuw bestaan? Bring it on. Juist dan komt dat ene appje dat ik niet kan weerstaan. Een man met wie ik al tijden flirt, tot nu toe binnen het betamelijke – maar hij is inmiddels vrij en ik ook.
Texting. Sexting. Diezelfde nacht stapt deze bloedaantrekkelijke man in de auto met onomwonden bedoelingen. Terwijl hij de kilometers aflegt, schiet ik door mijn huis. Shit. Als je je altijd al hebt afgevraagd hoe lang het duurt om oksels, benen en bikinilijn te scheren, een bed te verschonen, je gebit te checken op maanzaad en wat verschillende nonchalante-doch-sexy houdingen in een deurpost uit te proberen: het kan in 25 minuten.
Wat ik in die minuten ook doe: de poloraids van mijn kinderen weghalen, die met maskingtape in de slaapkamer van mijn tijdelijke huisje hangen. Het voelt vreemd ze van de muur trekken, maar het voelt vreemder ze te laten hangen. Ik kijk nog even naar de foto’s voordat ik ze samen met een speelgoedautootje in een la stop. Hun lachende gezichtjes. De man die straks aanbelt, weet echt wel dat ik kinderen heb. Ik weet dat zelf natuurlijk ook. Maar dat deel van mij moet op pauze.
De deurbel. Als een drone hang ik boven de situatie. Ik zie hoe ik de deur open, hoe ik verleidelijk knipper, hoe hij grijnst. Hij is zelfverzekerd en ongelooflijk sexy. Een nieuwe mond kust me op nieuwe manieren. Hij ruikt naar ceder en citroen. Ik voel andere handen op andere plekken. Achter elkaar lopen we naar boven, en halverwege de trap kust hij mijn billen. Heel even flitst door mijn hoofd: dit kan echt niet. Heel even.
Eenmaal in mijn bed vouwt hij ontspannen zijn handen achter zijn hoofd en fluistert zwoel: “Kom, doe maar met me wat je al die tijd gemist heb.” Uhm… pardon? Op het moment zelf doe ik alsof ik het niet goed hoor, negeer het, kus het weg. We blijven wakker tot de zon opkomt en het is goed en fijn. Toch, die opmerking blijft hangen. Wanneer ik mijn auto instap om naar mijn werk te rijden (note to self: neem ochtend vrij na onenightstand) tuimelen de gedachten over elkaar heen. Was dit pity sex? Hangt er een sneue-moeder-aura om me heen dat hem het gevoel gaf mij iets te moeten gunnen? Pas wanneer ik dat doffe geluid van botsend blik hoor, schrik ik op uit mijn gedachten.
Natuurlijk zegt het iets over mij, dat ik een vreemd smaakje overhoud aan zijn woorden. Ik heb een gezonde eigenwaarde maar ik zou liegen als ik zou beweren dat ik me nooit afvraag hoe aantrekkelijk ik als occasion ben. Zeker op seksgebied. Wanneer je twee kinderen baart die ruimschoots boven het gemiddelde geboortegewicht in Nederland uitkomen, laat dat zijn sporen na. Ik heb bagage, letterlijk en figuurlijk. Wie mij bloot ziet, kan de streepjescode van mijn leven tot nu toe lezen. Geen operatie of TelSell-workout kan ooit het slagveld van mijn middenrif tot aan mijn heupen omtoveren tot een onbeschreven bladzijde.
Had ik mijn twee geweldige kinderen in willen ruilen voor een pornolichaam? Nee, natuurlijk niet. Ik ben het dankbaar voor wat het doorstaan en gegeven heeft. I’m a goddamn tiger who earned her stripes staat er op de ansichtkaart die ik op de binnen kant van mijn kastdeur heb geplakt – beetje cheesy, maar toch. Het is goed zo. Slim gekozen ondergoed doet wonderen, rechtop lopen ook. Maar wanneer de kleren uitgaan blijf ik een naakte moeder. Dat brengt een zeker zelfbewustzijn met zich mee.
Ik moet mijzelf seksueel enigszins opnieuw uitvinden en ik ben niet de enige, blijkt als ik sex after divorce google. Onder de 57.400.000 zoekresultaten flinterdunne tips (‘Koop een nieuw pikant setje’), wanhopige vragen (‘Is sex with lots of people at the same time normal for newly seperated?’) en bemoedigende woorden (‘Hou van jezelf, dat is het belangrijkste advies voor deze ontdekkingsreis’). O ja, en unaniem: doe het veilig.
Dat van die ontdekkingsreis herken ik. Die sex with lots of people is ook uit het leven gegrepen – al is het in mijn geval niet tegelijkertijd. Nu het schip de haven uit is, sla ik los. Ik weet niet precies wat me motiveert – spanning, ontspanning, zekerheid of onzekerheid – maar er ontvouwt zich een seks-cv waar meer mannen ná mijn scheiding dan vóór op staan. Dronken het laatste nachtcafé uitgeveegd worden en dan maar met die ene schrijver mee naar huis omdat het regent en hij dichterbij woont: check. En de volgende ochtend gewoon op tijd zijn voor een paasbrunch met ex en kinderen.
Ik neem een minnaar, die alleen komt als ik hem daartoe sommeer en waarmee ik eindeloos experimenteer omdat er toch niets van afhangt. Hij heeft een goddelijk lichaam maar is te dom om een echt gesprek mee te voeren. Ik bied hem nooit ontbijt aan. Ik ga op Inner Circle en ontmoet een leuke single vader. Hij is zó blij wanneer we na wat afspraakjes in bed belanden, dat ik uit zijn verongelijkte ‘sorry’ moet opmaken dat hij al klaargekomen is voor we echt begonnen zijn. Ik word een beetje verliefd op een goede vriend, hij niet op mij, maar we hebben toch seks en ik voel me gebruikt en gekwetst – ook die kan ik afvinken.
Lees ook
9 Positieve dingen die mijn scheiding mij gebracht heeft >
Een paar maanden ben ik met dezelfde man. Veertien jaar ouder dan ik, belezen, bereisd, slim en sexy. Hem vind ik leuk, echt leuk. Met heel veel tederheid ontdekt hij elke centimeter van mijn lichaam. Of het zijn leeftijd of karakter is weet ik niet, maar het is de eerste en enige keer na mijn scheiding dat er oprecht sprake is van verbondenheid en intimiteit. We kijken elkaar aan wanneer we het doen. Maar toen er ook avonden kwamen dat hij moe was, het licht uitknipte en zich op zijn zij draaide, ben ik niet gebleven.
Met elke minnaar werd ik minder de vrouw van mijn ex. Een volstrekt beredeneerbare en onbewust vast gewenste ontwikkeling. Maar: ik werd er geen seconde minder moeder van. Ik vond het steeds ingewikkelder mijn levens van elkaar te scheiden: een erotisch appje ontvangen terwijl je in de speeltuin staat… het blijft een beetje raar. Het voelde niet goed moe te zijn op de dagen dat ik de kinderen had, omdat ik de nacht voor de overdracht maar een paar uurtjes sliep. Op een gegeven moment stemde ik mijn ondergoed af op het co-ouderschema: dat was echt vreemd.
Nu ben ik er klaar mee. Al weken heb ik geen rendez-voustjes gehad en het voelt prima. Uiteindelijk is seks om de seks leuk, maar ook licht en soms domweg leeg. Ik heb blijkbaar ontdekt wat ik wilde ontdekken: dat ik aantrekkelijk ben, dat seks lekker is en blijft en dat moeder zijn geen showstopper is: ik ben altijd eerlijk geweest over mijn moederschap en mijn lichaam ook. De rite de passage is volbracht.
Alleen aan die ene klassieker brandde ik mijn vingers niet: seks met mijn ex. Mijn vriendinnen oftewel seksconsulentes snappen niet waarom – hij is knap, was altijd een goede minnaar, we gaan zo goed met elkaar om, het is geen taboe… waarom niet? Maar ik kan het gewoon niet. Hoe híj mijn lichaam kent moet voor altijd bevroren blijven in de tijd. Dat is het eerbetoon aan mijn kinderen. Hun vader wil ik me blijven herinneren voor de meest wezenlijke seks die ik ooit had: die waaruit zij geboren zijn.
Dit artikel staat in een Kek Mama Liefdesboek en is al een keer eerder gepubliceerd.
Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >
Gabriëlle (38) baalt dat haar man het zo druk heeft dat hij nauwelijks tijd voor haar heeft. Daarom flirt ze erop los via Tinder en heeft ze af en toe een stiekeme date.
"Ik speelde gewoon een spelletje Wordfeud op mijn telefoon. Even mijn zinnen verzetten in een leven waarin ik dertig uur in een dag probeer te stoppen. Doe ik al jaren: met vlagen leg ik een paar woordjes tijdens het koken, op de wc, ’s avonds laat op de bank. En nu stond ik eigenlijk net op het punt naar bed te gaan: Dennis lag er al in. 'Nice one, Zija', sprong een onbekende man in mijn scherm. 'Well, thank you, stranger', antwoordde mijn alter ego met een knipoog, 'jij bent aan zet.' We speelden twee dagen door, toen hij pas antwoordde: 'Mijn volgende zet is koffie. Met jou. Volgende week.'
Zonder met woorden als droomhuwelijk te gooien: Dennis en ik hebben het prima voor elkaar. Verkering sinds onze studententijd, prachtig huis, prima auto, een lieve dochter van zeven. We zijn een drie-eenheid. Doen alles samen, hoogoplopende ruzies zijn er niet. En daarin wringt het 'm nu net.
Dennis droomde al zijn hele leven van een eigen zaak. Vanaf het moment dat ik hem leerde kennen, bijna twintig jaar geleden, ging hij daar blind voor en het is hem gelukt. Ik ben trots op hem en benijd hem soms een beetje omdat hij er zo voor gaat. Ik weet nog steeds niet echt waar ik naartoe wil met mijn leven. Ik help Dennis met zijn administratie en zorg voor onze dochter. Druk zat, maar ik heb wel een academische opleiding. Die gooi ik voor mijn gevoel nu weg. Ik heb nergens een plek voor mezelf. Mens, ga mozaïeken, kun je denken, maar ik ontdekte iets spannenders. En nu ben ik al twee jaar verzeild in een dubbelleven dat net zo verslavend is als destructief.
Ik had dat hele Wordfeud natuurlijk meteen moeten stoppen toen de eerste avances kwamen. Die app is een poel van buitenechtelijke affaires; geen wonder dat heel Nederland de afgelopen jaren opeens aan het scrabbelen sloeg. De aandacht maakte iets in me los wat ik ontzettend lang had gemist. Al die avonden alleen terwijl Dennis overwerkte, de tienminutengesprekken waar ik in mijn eentje naartoe ging, de kinderfeestjes waarbij hij nooit aanwezig is.
Mijn mystery man op die ene, late, doordeweekse avond was niet de enige die interesse toonde. Na hem kwam bij één op de zes, zeven Wordfeud-potjes wel een conversatie los. Allemaal waren ze direct dubbelzinnig. Met sommige mannen wisselde ik 06-nummers uit zodat we verder konden kletsen via WhatsApp. De meesten wimpelde ik af door het potje gewoon te laten verlopen. Eén van mijn chats wees me op Paiq. Hartstikke leuk voor snelle contacten, zei hij. En minder bekend dan Tinder, waarop je toch snel gespot wordt door bekenden en dat was natuurlijk niet de bedoeling.
Sites als Kik, Happn, Badoo – binnen een mum van tijd ik wist ze allemaal te vinden. Niet dat ik een andere man wilde, ik wilde gewoon weer begeerd worden. De kick van die eerste berichtjes. De spanning of hij zou reageren. Zodra ze wilden afspreken, was ik het eigenlijk alweer beu. Dennis klaagde dat ik altijd op mijn telefoon zat. Maar ja, als hij eens een keertje thuis was, lag hij te slapen op de bank. Probeerde ik een romantisch diner te serveren, reageerde hij met: 'Heerlijk schat, zullen we het relaxt op de bank opeten bij een filmpje?' Haalde ik een fles champagne in de hoop op wat romantiek, viel hij na een half glas in slaap. Ik bracht onze dochter op zondag naar een vriendinnetje, vastberaden even ongestoord bij te kletsen, en bij thuiskomst bleek meneer vertrokken naar de bouwmarkt om eindelijk die pergola in de tuin eens af te bouwen.
Ik begrijp het allemaal, echt. Natuurlijk is zo’n werkschema slopend. En hoe lief is het dat hij op die enige vrije dag aan het klussen slaat. Maar ondertussen komen we nog steeds niet toe aan elkaar. Geen seconde heb ik overwogen mijn relatie op het spel te zetten. Maar toch deed ik het, die eerste afspraak. Niet met de mystery man van Wordfeud, maar met een Tinder-match – uiteraard gescoord onder een valse naam en leeftijd en met een uiterst vage foto.
Hij was getrouwd, ik ook. We hadden het er van tevoren via sms heel duidelijk over gehad: we zochten beiden een verzetje, maar absoluut geen verhouding. We kletsten over alles behalve onze gezinnen. Een paar uur brachten we door in onze eigen bubbel, waarin hij me vertelde hoe mooi en bijzonder ik was, en ik ondertussen niets anders kon denken dan hoe gewoontjes hij eigenlijk was. We hebben niet eens gezoend; het enige discutabele aan deze afspraak was de manier waarop ik hem had gemaakt. Het was geen vreemdgaan, en eenmaal thuis voelde ik me herboren. Ik haalde mijn kind uit school en bereidde zingend het eten voor.
Ik bleef afspraakjes maken. Eerst eens in de zoveel weken, na een tijdje soms wel twee keer in één week. Ik zoende met de één, lunchte met de ander, maar ging nooit verder dan dat. Emotioneel was ik natuurlijk allang een grens over. De chatconversaties gingen steeds dieper, ik deelde steeds meer met die mannen en minder met Dennis. Díe had op zijn beurt niks door, behalve dat ik stukken gezelliger was. Ik genoot van de aandacht, Dennis en onze dochter genoten van een vrolijke vrouw en moeder. De afspraakjes wonden me op, gaven me energie, en daar profiteerde mijn man weer van; met name tussen de lakens. Ik ging niet echt vreemd, iedereen blij. Toch?
Het gekke was: ik werd op niet een van mijn dates verliefd. Zij wel. Stuk voor stuk waren ze ongelukkig in hun relatie of lagen in scheiding – dat zeiden ze tenminste. Ze zagen in mij een frisse wind. ‘Dat beeld je je alleen maar in’, zei ik dan. Want ík realiseerde me ondertussen meer dan ooit dat mijn man de enige is die ik wil in mijn leven. We verkeren gewoon al te lang in tropentijd. Bij een aanval van schuldgevoel houd ik mezelf voor dat dit echt stopt zodra we in rustiger vaarwater komen. Onze tijd komt vanzelf wel weer. Ik hoop alleen maar dat ik deze verslaving tegen die tijd zo makkelijk kan loslaten als ik denk.
Eén keer ging het bijna mis. Een tikkeltje overmoedig had ik ingestemd met een lunch in een restaurant, toen een moeder van school binnenliep op het moment dat wij net wilden vertrekken. Mijn hart sloeg drie slagen over en het zweet brak me uit, maar mijn afspraakje – overduidelijke doorgewinterd – stond op en zei iets te hard: ‘Wat jammer dat je al hebt geluncht, anders had ik je als mijn tafeldame gevraagd.’ Ik rolde met mijn ogen naar de moeder, de moeder lachte, ik liep in mijn eentje de deur uit. Gevaar geweken.
Ik ga nooit verder dan een etentje en een kus, maar ergens klopt het natuurlijk niet. Daarna heb ik nachten niet geslapen. Waar was ik in vredesnaam mee bezig? Waaróm? Omdat ik als een pruilende peuter even niet genoeg aandacht kreeg van mijn eigen man? Er zou onherroepelijk een moment komen waarop ik wel met zo’n kerel in bed beland, of per ongeluk toch verliefd word. Betrapt zou worden door Dennis, of door een iets te alerte moeder van school.
Lees ook
Moeder op Tinder >
Ik besloot al mijn lopende conversaties stop te zetten en me volledig toe te leggen op thuis. Want ook al kreeg mijn dochter er niks van mee; een afgeleide moeder is toch minder leuk dan een moeder met haar prioriteiten op een rijtje. En ik wilde Dennis nog steeds niet kwijt. Welgeteld vier maanden hield ik het vol. Tot ik me weer de afhankelijke huisvrouw voelde, wachtend op de man die wél een carrière en een eigen leven had. Ik ging op verloren momenten toch weer op een datingapp kijken, startte een spelletje Wordfeud.
Op een avond heb ik Dennis aan tafel gezet met de mededeling dat hij nu echt niet moe mocht zijn, omdat ik gek zou worden als ik we nu niet zouden praten. Ik vertelde hem over mijn gebrek aan eigen ruimte, mijn weggegooide studie, mijn liefde voor hem en onze dochter, maar óók de verleiding los te breken. Het voelde alsof ik aanstuurde op een breekpunt, maar Dennis nam het fantastisch op. ‘Dan zorgen we er toch gewoon voor dat jij ook weer aan de slag kunt?’, zei hij, en stelde meteen een midweek New York voor terwijl zijn ouders voor onze dochter zouden zorgen.
Toen pas drong tot me door dat ik misschien nooit echt duidelijk was geweest over mijn wensen. Wat was ík blij dat mijn dates nooit verder waren gegaan dan een kusje. En nu werk ik sinds een halfjaar twee dagen per week. Mijn dochter gaat dan naar de buitenschoolse opvang, Dennis zorgt voor het avondeten. De midweek New York was heerlijk, maar meer tijd voor elkaar zit er voorlopig niet in. Ik begrijp het en echt tekort kom ik niet; de waardering die ik krijg van mijn werkgever is ook een vorm van aandacht. Voor mijn dochter ben ik de liefste moeder.
Maar toch klik ik soms nog zo’n app aan op mijn telefoon. Voelt het nog steeds heel lekker dat ‘Zija’ in een halfuur twintig likes krijgt. En héél af en toe hap ik toch toe tijdens een app-conversatie, om het de volgende dag weer van mijn telefoon te wissen. Ik weet zeker dat er betere tijden aanbreken voor Dennis en mij zodra onze dochter zelfstandiger wordt en hij het wat rustiger aan kan doen. Dan wordt mijn behoefte aan aandacht gewoon weer bevredigd door de man van wie ik echt hou, en ban ik de Tinders en Paiqs uit mijn leven.”
Dit artikel staat in Kek Mama magazine en is al een keer eerder gepubliceerd.
Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >
