‘Hoe zou jij het vinden als je bezig bent met je werk (schrijven, breien, een Powerpoint-presentatie maken – wat het ook is), en het wordt plots uit je handen gerukt door iemand die zegt dat je moet stoppen?’ schrijft ze. ‘Frustrerend is dat, toch?’ Bij kinderen werkt dit volgens Rachel precies hetzelfde: ‘Kinderen zien spelen als werken. En het is belangrijk dat ouders zich hiervan bewust zijn.’
Wat kinderen ook gemaakt, gekleid, getekend of in elkaar geknutseld hebben: het is belangrijk voor ze. Rachel: ‘Net zo belangrijk als die Powerpoint-presentatie voor jou. Misschien is het wel de eerste keer dat je kind zelf een treinspoor in elkaar heeft gezet? Of de eerste keer dat alle blokken op elkaar bleven staan.’ En daarom roept ze alle ouders op: heb respect voor het werk van je kind.
Lees verder onder de advertentie
Natuurlijk moet er af en toe opgeruimd worden, maar dan kun je het volgens Rachel beter anders aanpakken. Zeg bijvoorbeeld:
‘We hoeven je werk niet op te ruimen, maar laten we het verplaatsen. Zullen we samen naar een goeie plek zoeken?’
‘Je hebt er zo hard aan gewerkt, laten we er een foto van maken voordat we het opruimen.’
‘Laten we een mooie plek voor je tekening zoeken, zodat we er altijd naar kunnen kijken.’
‘We moeten weg, wil je een deel van je werkje meenemen?’
Iedereen weet: stilte bij kleine kinderen is altijd een slecht teken. Ze doen geheid iets wat niet mag. En dan zijn er nog gradaties in ‘wat niet mag’. Shannon viel stijl achterover door deze actie van haar peuter Ted.
Er zijn van die momenten waarop je denkt: ‘Ik kan dit niet alleen’. De was wacht, het eten moet nog op tafel en je peuter huilt alsof de wereld vergaat. Gelukkig hebben we Kim Feenstra.
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Deze week Charlotte, die regelmatig een verkeerde leeftijd krijgt aangemeten.