Vrolijke opvoedtantes Els en Do beantwoorden jullie opvoedvragen met een knipoog. Deze week: opgroeien zonder mannen.
Vlak na de geboorte van onze zoon is mijn man gestorven. Ik heb geprobeerd dat zo goed mogelijk te verwerken. Gelukkig ben ik vrolijk van aard en krijg ik hulp van mijn moeder en zusje. Maar nu maak ik me zorgen omdat mijn zoontje, hij is nu zeven, zo weinig mannen in de buurt heeft. Mijn moeder en ik zijn single, mijn zusje is lesbisch. Loop ik het risico dat hij een moederskindje wordt?
Nou, in deze omstandigheden hopen wij voor hem dat hij een moederskindje wordt, anders zou hij pas echt pech hebben. De term ‘moederskindje’ heeft onterecht een negatieve bijklank, zeker als het jongens betreft. Het wemelt van de leuke mannen op de wereld die zichzelf trots ‘moederskind’ noemen, zelfs als ze met vaders zijn opgegroeid. Zoals Hans Kraaij junior, wiens moeder dementeert. Citaat: “Ze is mijn hele leven mijn beste vriendin
geweest.” Jack Wouterse, meer dan een kwart eeuw gelukkig getrouwd: “Ik ben een moederskind. Die vrouw, die had gewoon wat.” Over de koninklijke oerman prins Bernhard zegt Jolande Withuis in haar biografie Juliana: “De enige van wie hij echt hield was zijn moeder.” (Hij was wel een lor van een echtgenoot, maar dat is weer een ander verhaal.)
Een vader hebben is fijn voor een jongen. Voor een meisje trouwens ook. Zo lang het een goede is, tenminste– er lopen ook heel wat machtswellustelingen rond. Maar voor een gelukkig leven zijn vaders niet onontbeerlijk. Zelfs moeders niet. Wat wel onontbeerlijk is: liefde en warmte. Zo te horen heeft uw zoon daarover niet te klagen. Dat heeft hij voor op miljoenen kinderen op de wereld, met of zonder vader.
Els en Do zijn geboren voordat de pil was uitgevonden en kwamen ter wereld zonder dat hun ouders daarom hadden gevraagd. Zelf kregen zij heel bewust kinderen en voelen de plicht hen permanent gelukkig te maken. Ze kennen dus twee opvoedingsstijlen van nabij, en blijven onverminderd op zoek naar de gulden middenweg. Mail Els en Do: elsendo@kekmama.nl.
Oudste kind zijn betekent dat je het proefkonijn bent. En ja, soms is het echt zwaar om de eerste te zijn, want af en toe wil je gewoon al die verantwoordelijkheden die bij die titel horen in de prullenbak gooien. Toch blijkt uit onderzoek dat het uiteindelijk best wat oplevert.
Lara Temme is tekstschrijver en woont samen met haar zoon (9) en dochter (11) in Brabant. Thuis wordt er veel gelachen, geknuffeld, gehuppeld en gezongen. Wel vals, maar daar heeft het gezin zelf weinig last van. Evenals de altijd rommelige zolder.
Leerkrachten weten: de start van het schooljaar is het moment om goede gewoontes aan te leren die kinderen later in de klas flink vooruit helpen.
Lekker afkoelen in de zee of het zwembad staat garant voor dikke pret, maar soms ook voor dikke tranen – van het lachen of van het huilen.
Weet je nog hoe jij de slappe opvoedpogingen om je heen bekeek en zwoer dat jij het anders zou doen? Niet volledig gelukt zeker? Tja, goed communiceren is nu eenmaal reuze moeilijk. Maar voor je het welzijn van je kind ook reuze belangrijk.
Het zomerseizoen van Een Huis Vol loopt bijna op z’n eind, maar niet zonder een laatste dosis gezelligheid en bijzondere momenten bij de familie Bakhcha.
