Vrolijke opvoedtantes Els en Do beantwoorden jullie opvoedvragen met een knipoog. Deze week: rituelen.
Mijn dochter van negen houdt er een nogal star ritueel op na bij het welterusten zeggen. Dat breidt zich steeds meer uit. Naast de nachtzoen moeten we ook voorhoofdkruisjes uitwisselen, en sinds kort moeten we met zijn drieën tot tien tellen. Ze denkt dat er anders iets ergs gebeurt.
Wat uw dochter doet is normaal, maar het is goed dat u het nu signaleert, want het moet zich niet uitbreiden.Kinderen realiseren zich vanaf hun kleutertijd dat er dingen mis kunnen gaan in het leven. Dat de dood bestaat, dat mensen ziek kunnen worden.
Het zit in de mens te denken dat onheil kan worden bezworen door rituelen. Vaak spelen getallen daarbij een rol. Half katholiek Nederland bad vroeger vijftien keer het Onze Vader en honderdvijftig keer het Wees gegroet Maria achter elkaar. Dat heette de rozenkrans. Een hele toer, maar dan kon je ook weinig meer overkomen, was het idee. Niet-gelovigen moeten hun eigen rituelen bedenken.
Daarbij grijpen ze ook vaak naar cijfers. Tv-presentator Winston Gerschtanowitz moet van zichzelf elke dag veertig keer een voorwerp zeven keer aanraken. Actrice Katja Schuurman heeft zoveel last van teldwang dat ze er medicijnen voor slikt. Dit zijn extremen; een ritueeltje hier of daar kan geen kwaad. Maar de gedachten dat daarbij ernstige dingen op het spel staan moet u afkappen.
Els zag haar zoon op zijn achtste zijn bureautje overdreven minutieus ordenen. Na enig aandringen van haar kant bevestigde hij dat het zo moest omdat hij bang was dat er anders iets met mama zou gebeuren. Els deed een beroep op zijn gevoel voor humor. Ze stelde voor de zaak te onderzoeken door het bureau overhoop te halen. “Als ik dan morgen dood ben, had je gelijk”, zei ze. Hij moest daar erg om lachen, en toen Els de volgende ochtend ook nog in leven bleek te zijn, was hij van zijn ideeën af. Zo kunt u ook de avondlijke bezweringen van uw dochter speels afbouwen, tot ze tevreden is met een nachtzoen en een dikke knuffel.
Els en Do zijn geboren voordat de pil was uitgevonden en kwamen ter wereld zonder dat hun ouders daarom hadden gevraagd. Zelf kregen zij heel bewust kinderen en voelen de plicht hen permanent gelukkig te maken. Ze kennen dus twee opvoedingsstijlen van nabij, en blijven onverminderd op zoek naar de gulden middenweg. Heb je ook een vraag? Mail Els en Do op elsendo@kekmama.nl
Met pijn in haar hart moet Janneke Jelies afscheid nemen van oudste dochter Jennie, die haar plek onder de Spaanse zon niet kan vinden.
Als haar dochter model wil worden, denkt Malou een buitenkansje te hebben als een bekende van de tennisclub aanbiedt om voor een prikkie foto’s te maken. Maar wat aantreft in de ‘studio’ van ‘de fotograaf’ tart elke verwachting…
Drie leuke zonen, een huis aan de Loosdrechtse Plassen en allebei een goedlopende carrière: het leven van Kim Kötter en Jaap Reesema lijkt het perfecte plaatje. “Mensen zien alleen dat alles klopt, maar dat is omdat wij keihard werken.”
Het zou een magische vakantie op een Disney-cruiseschip op zee worden. Een cruise vol glitters, Mickey Mouse en zonsondergangen. Maar voor één gezin werd het een moment om nooit te vergeten. En niet om de reden die ze hadden gehoopt.
Speelafspraakjes zijn meestal onschuldig. Een uurtje ravotten, wat drinken en een koekje erbij. Soms blijft het gezellig, soms moeten ze ineens naar huis omdat iemand moe of chagrijnig is. Maar je verwacht nooit dat je kind tijdens zo’n middag een Tikkie van honderden euro’s meeneemt.
In de nieuwste aflevering van Jelies & Gnodde: Grote Gezinnen Emigreren zien we hoe vader Johan Jelies zijn dochter Albertine eindelijk haar langgekoesterde droom vervult: een eigen puppy.
