Fotografie: Kee & Kee
Kirsten Schilder is getrouwd met zanger Nick Schilder en moeder van Nikki, Julian en Jackie. Daarnaast is ze oprichter van Making Memories.
‘Een goed opvoedteam zijn, is niet hetzelfde als een goeie relatie hebben.’ Deze wijze woorden sprak mijn tante ooit, net na de geboorte van Julian. In alle hectiek die een gezin met jonge kinderen met zich meebrengt en te midden van alles wat er als ouders van je wordt gevraagd, ligt het risico op de loer elkaar uit het oog te verliezen. Vaak hadden Nick en ik het goede voornemen om elke week iets samen te doen. Een lunch, koffie, een wandeling, het kon van alles zijn.
Heel gedisciplineerd komen we denk ik op een gemiddelde uit van eens per maand. Reden te meer voor mij om al maanden uit te kijken naar ons weekendje Berlijn met de trein. Wat zou het heerlijk zijn om even helemaal weg te zijn. Even niet die 536 keer per dag het woord ‘mama’ horen. (Want wees eerlijk mede-moeders: als we toch allemaal elke keer een squat hadden gedaan als we het woord ‘mama’ hoorden, hadden we echt allemaal de billen van Jutta Leerdam gehad!)
De treinreis beviel goed. Heel goed zelfs. Het lijkt nu alsof ik dat niet verwacht had, en dat klopt. Ik dacht dat het gewoon veel te lang zou duren en dat ik Nick zou vervloeken, mij te hebben omgeluld voor dit duurzame alternatief te gaan. Maar een gesprek kunnen afmaken zonder drie keer te worden onderbroken, uit het raam staren en complete podcasts kunnen afluisteren stemde mij zeer positief over deze manier van reizen.
Omdat de reis zeven uur duurde, was er wel wat ruimte voor een piepklein ontspruitend stukje gemis van de kinderen. Maar dat lijkt me helemaal niet vreemd toch? Even melden aan Julian dat we veilig en wel in de trein zitten. Even checken of Nikki haar vrijdag goed verloopt, heel natuurlijk gedrag van een betrokken ma.
De eerste dag in Berlijn, doen we zo veel interessante indrukken op! Onze gids neemt ons tijdens een guided e-bike tour mee door trendy hippiewijken, gevolgd door restanten van de Tweede Wereldoorlog, om vervolgens weer door kleurrijke wijken te rijden, ons dan te vergapen aan eeuwenoude architectuur om dan door grijze DDR buurten te gaan. Wat een historie! Wat een contrasten! Dit moet Nikki horen. Die in groep 3 al van alles over Stalin en Hitler wilde weten. (En ook Napoleon en Karel de Grote.) En aan Julian, die al van jongs af aan dol is op grote steden, moet ik dit ook allemaal kwijt.
Omdat onze kinderen er natuurlijk niet bij waren, deelden ze een stuk minder in mijn enthousiasme dan ik had gehoopt. Zo’n weekend duurde ze sowieso wel wat te lang, gaven ze aan, en ze hadden op zaterdag niet veel meer over hun dag te vertellen dan dat ze laat wakker waren geworden en op TikTok hadden gezeten. Jackie was net met een vriendinnetje Roblox aan het spelen en mijn binnenkomend telefoontje via Snapchat op haar iPad had ze liever weg-geswipet, zo gaf ze de indruk.
Omdat ik ze meer en meer begon te missen en vanwege het feit dat we na de fietstocht even pauze in de zon op een bankje namen, probeerde ik via wat berichtjes te polsen of ze nog plannen hadden voor de rest van het weekend en of hoe een paar dagen met de oppas ze beviel. Ik kreeg niet echt een bevredigend antwoord. De zondag probeerde ik het nog maar eens een keer en ach kom, zo dacht ik, laat ik ze nog maar eens een keer bellen. Nikki gaf intussen aan dat het echt niet nodig was zo vaak contact op te nemen, Julian nam inmiddels al helemaal niet meer op en Jackie zei dat ze te druk was met haar ‘dagen-snaps’, maar of ik wel even toestemming wilde geven om een nieuw spel te downloaden op de iPad.
De dag erna, was de voorpret met betrekking tot ons weerzien ook vrij eenzijdig. Ik stuurde ze berichten als: ‘We vertekken zo!! Straks zien we elkaar weer!!’ Met een hartje erachter. Hierop kwam slechts een hartje terug. Ik besloot ze maar even niet te bellen over de terugrit en hoe lang we nog moesten. Nick en ik hadden immers eindelijk even quality time met elkaar.
Meer lezen van Kirsten? Hier vind je haar andere columns.
Kan jouw kind niet tegen kriebelende labels in kleding? Of raakt het van slag als er plots iets verandert in de planning? Dan kan het zijn dat je kind hoogsensitief is. Natasja Ruysink is opvoed- en gedragsdeskundige en legt uit hoe je hoogsensitiviteit bij je kind kunt herkennen en geeft praktische tips om je kind […]
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Deze week Mireille, wiens man een plan heeft waar ze niet achter staat.
Anouk is trotse echtgenote van Erwin en mama van vier meiden: Aurélie (11), Emeline (8), Vieve (7) en Lilou (4). In hun levendige huishouden is het soms één en al chaos, maar liefde, gelach en spontane dansfeestjes voeren steevast de boventoon. Anouk deelt vol enthousiasme haar avonturen in het ouderschap.
Dingen uitproberen hoort er wel een beetje bij als je tiener bent. Alleen sommige tieners hebben er niet de handigste timing voor. Bijvoorbeeld een schoolpauze, waarna ze ziek worden in de klas. En dan word je moeder dus gebeld.
Patrick (54) is schrijver van romans en freelance tv-redacteur. Hij woonde over de hele wereld en heeft vijf kinderen. Voor zijn column put hij uit een oneindige bron van even herkenbare als opmerkelijke verhalen over het vaderschap.
De familie Deijs heeft de afgelopen tijd meer voor haar kiezen gekregen dan je iemand zou toewensen. In Een Huis Vol Herinneringen zien we hoe vader Marcel samen met een paar van zijn kinderen terugblikt op een periode die hun gezin behoorlijk door elkaar heeft geschud.