Patricia van Liemt is radiopresentator, schrijver en moeder van Maria (15) en Phaedra (12). Ze schrijft rake, eerlijke, grappige en vooral herkenbare columns over haar leven.
We lopen met opa en oma over de boulevard terwijl de avond zich langzaam aandient. Een laatste wandeling na het eten, zoals vakantie het voorschrijft. Blije kindergezichten kijken onze kant op als we langs een ijswinkel komen.
In mijn hoofd tikt een dwangmatig puntensysteem mee. Suikerinname. Ik probeer die zo laag mogelijk te houden. Niet omdat ik een perfecte moeder wil zijn, maar omdat ik weet wat erin zit. In alles. Pasta, brood, sap, vleesvervangers, allemaal bewerkt, bewerkt, bewerkt. Tachtig procent van de supermarkt bestaat uit ultrabewerkt voedsel. We eten geen vlees, dus een ouderwets AVG-tje zit er niet in. En hoewel ik graag een moeder zou zijn die elke dag met liefde een nieuwe groenteschotel op tafel tovert, ben ik vooral een moeder met weinig tijd en twee kinderen die liever pasta willen dan pompoencurry.
Een tijdje deed ik aan vleesvervangers, maar die blijken ook weer vol e-nummers te zitten. Dus ook daar ben ik op de rem gaan staan. Maar mijn kinderen worden ouder en ze inmiddels groot genoeg om zelf de Albert Heijn in te lopen en een zak snoep te kopen.
Ik heb serieus overwogen om alle supermarkten van Nederland een brief te schrijven. Met het voorstel: “Geen 16? Geen suiker”. Waarom zouden we alcohol wel aan banden leggen, maar een kilo tumtummetjes zonder pardon over de toonbank laten gaan?
Bij ons is er ook elke woensdag markt en sinds kort staat daar een snoepkraam. Geen charmante, oudhollandse met drop en chocolade . Nee, eentje die alleen maar schreeuwend blauw snoep verkoopt, overladen met e-nummers. En dan denk ik: ‘Was dat serieus je beste businessidee? Geld verdienen door kinderen te verleiden?’
‘Het is vakantie, ze mogen toch best een ijsje’, roept oma. ‘Oké, oké, maar wel één bolletje’, zeg ik. ‘Nou, ze mogen er heus wel twee.’ Voordat ik kan reageren, worden er gigantische ijsjes besteld. Ik kijk toe. Ik zeg niks. Ik voel me een slappeling en ook een beetje overruled.
Ik weet het, het is maar een ijsje. Maar het staat symbool voor mijn struggle. Want ergens onderweg heb ik de strijd verloren. Niet tegen oma. Niet tegen mijn kinderen. Maar tegen een systeem dat het normaal vindt om kinderen vol te stoppen met rotzooi en het dan verkoopt als ‘liefde’.
Meer lezen van Patricia? Hier vind je haar andere columns.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Waarom jouw ‘moeilijke’ kind weleens hoogbegaafd kan zijn? Tekenen van hoogbegaafdheid zijn namelijk niet zo herkenbaar als je in eerste instantie zou denken.
Volgens opvoeddeskundige Jenny Anderson is het belangrijk om je kind te leren dat je plezier kunt blijven houden in het leren op school.
We kennen haar allemaal. Die ene moeder die haar halve inboedel inpakt alsof ze op wereldreis gaat in plaats van een weekje vakantie naar de camping in Frankrijk.
Opvang of een gastouder voor je kind, het kan nogal een struggle zijn en daarmee dus ook ontzettend stressvol. Zo ook voor Jill. Want wat als je gewoon moet werken, maar je kunt je kinderen nergens onderbrengen?
Iedereen hoopt dat z’n kind een beetje mee kan komen in de klas, maar als het mijlenver voorloopt is dat ook weer lastig. “Ik merk dat er nog steeds een taboe rust op hoogbegaafdheid.”
Suzan en Freek kunnen niet wachten op het ouderschap en fantaseren nu al over de curling ouders die zij denken te worden voor hun zoontje.