Lilian: ‘Ik wil af van dat schuldgevoel, de wereld draait óók om mij’

Redactie Kek Mama

7 mei, 2023 - 09:00

Leestijd: 4 minuten

“Zou je dat wel doen?”
“Hoe ga je dat regelen?”
“Moet de vader dan oppassen?”

Vooral die laatste: een vader past niet op. Het is zíjn kind, dat hij helemaal prima zelf kan opvoeden. Oké, op papadagen gaan dingen anders dan op mamadagen. Het één beter is niet beter dan het ander; we zijn verschillende mensen en doen daarom verschillende dingen. Waar vader uren kan knutselen, kijk ik met hem een filmpje. Onze zoon heeft beide nodig en vindt beide leuk.

Die vervelende lijsten

Weet je wat het ergste is? De schuldgevoelens in mijzelf. De heb-ik-alles-van-te-voren-geregeld-gevoelens. Want in mijn hoofd heb ik altijd een lijst met to-do’s. Zoonlief gaat logeren: dan moet hij X setjes kleren mee en dat betekent dat ik nú moet wassen, zodat we genoeg kleren voor thuis hebben en ik genoeg mee kan geven. Oma heeft overigens ook gewoon een wasmachine, dus kan wassen en tóch wil ik dat voorkomen. Shit.

Lees ook – ‘Diep in mijn hart, als ik heel eerlijk ben, had ik graag een dochter gekregen’

Nox is gegroeid, dat zorgt dat er nieuwe kleren moeten komen. Alleen, wil ik nu nog wel een lange broek kopen of stellen we dat uit? Zijn zomerjas is te klein, maar hij draagt liever geen jassen in de zomer. Wel wil ik dat hij wat aan heeft als het toch nog wat fris is. Het idee dat hij door mij te koud gekleed naar buiten gaat, zit me niet lekker. Tegelijker zal het Nox niets uitmaken, die heeft het liefst zo koud mogelijk. Toch, als hij dan met zonder jas naar buiten rent, kan deze moeder zich wel voor het hoofd slaan.

En dan heb ik het dus alleen nog maar over kléren. Niet over wat er te eten mee moet in de broodtrommels, welke activiteit op school is en of daar dan iets voor mee moet, of er vriendjes komen, welke zaken er nog geregeld moeten worden vanwege nachtzindelijkheid en ga maar door.

“Ik kan me zo schuldig voelen; dat ik een loedermoeder ben als mijn zoon een te klein shirt draagt”

Word je moe van het lezen van deze alinea? Ik snap het. Ik zelf namelijk ook. Daar wil ik vanaf. Deze lijsten zorgen voor een gigantisch beklemmend gevoel. Dat gevoel zeurt door mijn hele lijf. Ik kan me zo schuldig voelen als ik iets niet geregeld heb. Dat ik een loedermoeder ben, als mijn zoon een te klein shirt draagt. Rationeel gezien weet ik dat dit niet klopt, nu moet ik dat nog gaan voelen.

De wereld draait ook om mij

Hoewel een groot deel van mijn wereld om Nox draait, wil ik ook weer dat de wereld meer om mij draait. Zonder me daar schuldig over te voelen. Ik word er steeds iets beter in. Schrijven doe ik graag en daar eis ik tegenwoordig tijd voor op. Mijn eigen plekje, helemaal alleen van mij. Geen verdwaald speelgoed, geen spullen hoeven delen en helemaal zelf ingericht. Niemand kan me storen en ik vind het fantastisch. Of ik werk op locatie: in cafeetje om de hoek of buiten, midden in het bos of tulpenvelden. Ik kom daarna thuis als een leuker mens. En zie dan een berichtje op Parro dat Nox morgen bestek mee moet. Driemaal raden wie geen kinderbestek meer in huis heeft…

Ik kan er niets aan doen. Dat schuldgevoel kruipt meteen weer naar binnen. Morgen, beloof ik mezelf. Morgen zet ik die gevoelens écht buiten de deur.

Lilian Finn (31) is auteur, spreker en designer. Ze is getrouwd met Charles en moeder van zoon Nox (4). Ze schrijft open en eerlijk over wat haar bezighoudt op LilianFinn.nl.