Kirsten Schilder: ‘Oké, hier lag een duidelijk verzoek tot de-escalatie, en we moesten wel met iets substantieels komen’

Kirsten Schilder

13 november, 2025 - 09:00

Leestijd: 3 minuten

Soms zijn dingen voorbij voordat je het doorhebt. Het gebeurt mij ook af en toe. Het moment dat Nikki ineens naar de Middelbare School ging overviel me. Het moment dat Julian op ineens op zaterdagavond met vrienden buiten wilde in plaats van dat hij met mij chips op de bank wilde eten tijdens een film, had ik mezelf ook niet goed genoeg op voorbereid.

Heft in eigen hand

Maar gelukkig ben ik wat betreft de afsluiting van dit hoofdstuk wel oplettend genoeg geweest. Vanaf het moment dat Jackie het fenomeen Sinterklaas door begon te krijgen, ben ik er alert op geweest, dat dit maar een paar jaar zou duren en ik er dus volop van moest genieten. De verwondering tijdens de intocht, de zenuwen als ze verlanglijstjes in haar schoen deed, en de hoopvolle en verbaasde blikken als er op pakjesavond op de deur werd geklopt en er ineens een juten zak vol cadeaus voor de deur stond.

Omdat Jackie dit jaar begon aan groep zes, waarin de meeste kinderen deelgenoot worden van het grote geheim, en omdat haar vragen steeds kritischer begonnen te worden, besloot ik om de regie in eigen hand te houden en het haar te vertellen. Omdat het natuurlijk best groots nieuws was en misschien wel iets te veel om te verwerken, barstte ze eerst in tranen uit, om daarna gelijk vragen te stellen: maar wie klopte er dan op de deur? En weten Nikki en Julian dit ook al? En hun vrienden dan? Weten die dit ook? ’s Avonds, toen Nick haar naar bed bracht, ging ze ineens overeind zitten; Maar Pa, zijn de Pieten dan ook nep?

Teaser

Het voelde achteraf als de juiste beslissing, voor zo’n gevoelig meisje was de Sinterklaasperiode tot nu toe altijd maar een stressvolle bedoening. En ze vond het maar wat stoer dat ze nu iets wist wat haar leeftijdgenootjes nog niet wisten.

Uiteraard hebben we haar ook op het hart gedrukt om dit met niemand te delen, aangezien haar klasgenoten het dit jaar sowieso wel te horen krijgen. Van gedeelte van het verhaal, hadden we de kleine lettertjes waarschijnlijk iets beter moeten doornemen.

In de ‘moeders-appgroep’ kwamen ineens allerlei alarmerend berichten binnen. Wat bleek; Jackie had het geheim niet verteld, maar wel een soort prikkelende ‘teaser’ gegeven. “Er is dus een geheim, en ik moest echt huilen toen ik het hoorde, en jullie horen het ergens dit jaar!” was ongeveer de strekking. Waarop klasgenootjes maar wat snel de link met Sinterklaas legden. “Heeft het iets te maken met Sinterklaas, Jackie?” was de respons van een aantal vriendinnetjes. “Dat zeg ik niet…”

Afleidingsmanoeuvre

Oké… hier lag een duidelijk verzoek tot de-escalatie, en we moesten wel met iets substantieels komen. “Jackie, zeg maar dat wij misschien gingen verhuizen, maar dat dat gelukkig niet door is gegaan”, improviseerde ik. Toen Jackie dit op school vertelde, was de reactie hartverwarmend. “Oh gelukkig, ja dan had ik echt moeten huilen hoor!” liet een van haar beste vriendinnen weten. En ook van de moeders in de appgroep kwam positieve feedback binnen over deze afleidingsmanoeuvre. En nu maar hopen dat de luisterpieten dit verhuisbericht niet voor waar hebben aangenomen.

Meer lezen van Kirsten? Hier vind je haar andere columns.

Abonneer met cadeau of korting

Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!

Ga voor me-time