Patricia kan haar oren niet geloven bij de kapper: ‘Ik hang aan haar lippen’

Dit zou een column worden over het taalgebruik van mijn oudste dochter. Taalgebruik waar ik vaak om moet lachen, meestal niets van begrijp en regelmatig van moet zeggen dat het niet zo netjes is. Maar je voelt ‘m misschien al aankomen: er kwam iets tussen…

Als ik naar de kapper ga, neem ik altijd mijn laptop mee om de drie uur dat ik in de stoel zit niet al mijn mom-guilt in één keer te verbruiken. Ik hoor je denken: drie uur? Ja, dat is ervoor nodig om mijn korte blonde bob van highlights te voorzien. De vrouwen die ook het motto ‘blonds have more fun’ volgen, begrijpen deze kwelling.
 

Parijs

Goed, ik zit hier dus nu bij de kapper met een klimaatramp aan folies in mijn haar en ik wil heel graag het gesprek dat ik zojuist had met mijn kapster met je delen. Komt-ie:

Mijn kapster is rond de 50 en heeft een zoon van 19 jaar en is voor de liefde naar Nederland verhuisd. Ik heb wel vaker bij haar in de stoel gezeten en geniet vooral van haar Franse accent. Ze praat dus Nederlands, maar met zo’n leuk randje. Zo van ‘iek au so van Needûrlan!’

Ons eerste onderwerp van gesprek is natuurlijk corona: van mondkapjes tot terrassen. Ze vertelt dat haar zoon van 19 al een jaar thuis is en niet uitgaat en we komen tot de conclusie dat het ‘terrible’ is als je nu die leeftijd hebt. En dat wij volop aan het feesten waren toen we zo oud waren. Ik in Amsterdam, zij in Parijs. Ze komt net zoals ik uit een klein vissersdorp, maar is uitgewaaid naar een grotere stad. Ze is in Parijs terechtgekomen nadat ze had meegedaan aan het WK knippen. Ze werd tweede (gelukkig, ik ben echt in goede handen) en is toen blijven hangen in het avant-gardistische Parijs. Begin jaren ’90 was ze elk weekend te vinden in het ruige nachtleven daar. Ze begint wat zachter te praten en neemt me mee naar een weekend toen ze een meisje van 19 was…

Zij en haar vriendinnen hadden gehoord van een nieuwe geheime nachtclub. Via via kregen ze hét wachtwoord om zo bij de geheime ingang te worden toegelaten. Eenmaal binnen was het pikdonker: je zag geen hand voor ogen en alles was een mysterie. Zij en haar vriendinnen besloten hun handen vast te houden om zo elkaar niet kwijt te raken. Duistere new age-muziek schalde uit de boxen en de vriendinnen vonden in het donker hun weg naar de bar. Ze dronken Absint, een drankje dat jaren later verboden werd. De pure alcohol verzachtte hun angsten voor de donkere ruimte.
 

Lees ook
Toeval in de liefde: ‘Mijn man bleek het dood gewaande jongetje uit mijn jeugd te zijn’ >
 

Nachtclub

Je snapt: ik hang aan haar lippen. ‘Vertel, wat gebeurde er die avond nog meer?’, moedig ik haar aan terwijl een andere vrouw naast ons neerstrijkt in de keurige kapsalon. Gelukkig zit er een corona-spatwand tussen ons in en vervolgt ze haar verhaal…

Er kwam op een gegeven moment een jongen naast haar zitten die in eerste instantie vooral heel erg lekker rook. Hij was uitdagend in zijn taalgebruik, maar tegelijkertijd ook heel charmant en het vertrouwen tussen de twee groeide snel in het donker. De hand die haar nog verbond met de vriendinnen, liet ze los. Ze durfde het aan. De avond vorderde en de drank vloeide rijkelijk. Ze vonden een plekje in de club waar ze ‘alleen’ waren.

‘We ebben daar de liefdû bedreven’, fluistert ze nu nog zachter in mijn oor terwijl ze de laatste hand aan mijn highlights legt. Ik ben in shock, maar vind het fantastisch dat we een saai coronagesprek overliep naar een verhaal over een nachtclub in Parijs waar iedereen het met iedereen deed.

‘Heb je die jongen na die avond nog eens gezien?’, vraag ik haar. ‘Mon Cherie’, zegt ze en kijkt mij ondeugend aan. ‘Het is de papa van mijn lieve zoon’, en ze geeft me een knipoog. ’We zijn nog steeds elemaal eppy…’
 

Patricia van Liemt is radiopresentator, schrijver en moeder van 2 lab baby’s Maria (11) en Phaedra (8). Ze werkte o.a. bij Qmusic en 100% NL. Haar succesvolle podcast serie Let’s Talk About Sex(e) hoor je nu op GoodLIFE Radio. Haar man woont doordeweeks in Zwitserland, wanneer ze probeert kids, werk en girls nights zo goed en zo kwaad te combineren. In haar debuut roman ‘De Lab Baby’ vertelt ze over haar persoonlijke ervaringen met IVF.

Meer columns van Patricia? Elke vrijdag komt er een nieuwe column op KekMama.nl. Lees hier de eerdere columns.