De juf: ‘Loetje (10) heeft dyslexie, maar houdt een geweldige boekbespreking’

“Piet is de rijk-ste jong-en van de klas, hij gaat op va-kan-tie naar Sche-ve-ning-en”, leest Loetje (10) voor. Hij heeft dyslexie, maar heeft een moeilijk boek gekozen. Ciske de Rat stamt uit 1943 en is geschreven voor volwassenen. Opmerkelijk genoeg hield Loetje zijn boekbespreking vorig jaar over hetzelfde boek, hoor ik van mijn collega uit groep zes. Het exemplaar dat hij voor zijn neus heeft is kennelijk het enige boek thuis. Loetjes ouders zijn geen lezers. Zijn moeder kijkt de hele dag tv, en zijn vader is een schat van een man en kan niet lezen. Hij groeide op in een tijd dat er geen aandacht was voor dyslexie. Nu is hij vakkenvuller bij de Action. Daarvoor hoef je niet te kunnen lezen.

Uit zijn hoofd

Gelukkig wordt Loetje begeleid bij zijn dyslexie. Zijn prestatie van vandaag is imposant. Eigenlijk is het geen voorlezen meer wat hij doet; het lijkt of hij ieder woord uit zijn hoofd kent. Hij was de laatste dagen zo opgewonden dat ik het boek zelf ben gaan lenen bij de bieb. Al lezend begon ik te begrijpen wat Loetje fascineert. Er zijn wat parallellen tussen hem en Ciske. Ze zijn allebei mager en klein met grijze ogen. Ciske heeft een heks van een moeder die hem verwaarloost en mishandelt. Zijn vader zit op zee. Hij moet het hebben van onderwijzer Bruis, die probeert hem te beschermen.

Loetjes moeder is geen heks, maar ze heeft wel harde ogen en ik vind haar niet lief voor Loetje. Hij verstrakt als hij haar ziet. Soms tref ik beschimmeld brood aan in zijn trommeltje. Loetjes vader heeft volgens mij weinig inbreng. Daarom let ik een beetje op Loetje. Hij voelt dat en komt geregeld om aandacht bedelen met dat schaapachtige lachje van hem.

Lees ook – De juf: ‘Dit is waarom ik besloot om de tweeling Julius en Nathalie in aparte klassen te plaatsen’ >

‘Goed gedaan, kanebrajer!’

Nu leest Loetje voor hoe Ciskes moeder ruziemaakt met schoolmeester Bruis, de ik-figuur in het boek. “Ze riep me een aan-tal on-heus-heden toe waar-van ik meer de toon dan de in-houd be-luis-ter-de.” Toevallig. Loetjes moeder was vorige week ook boos op me. Ze klaagde dat ik Loetje te zacht aanpak, en dat hij daarom nooit luistert. Loetje stond er bedremmeld bij. Ik bracht haar tot bedaren door erop te wijzen dat Loetje uitstekend zijn best doet in de klas. Nog toevalliger: in het boek reageert Meester Bruis ongeveer hetzelfde. Loetje leest voor: “Op school gaat het goed met hem. Hij doet zijn best en ik heb geen klach-ten.”

Loetje kijkt stralend op en vangt mijn blik. Opeens dringt tot me door: dit stukje heeft hij speciaal voor mij gekozen. Ik word er warm van. Na afloop geef ik hem een negen. “Goed gedaan, kanebrajer!”, zeg ik. De klas kijkt verbaasd, maar Loetje giechelt. Kanebrajer is het troetelnaampje van meester Bruis voor Ciske de Rat; het is het ouderwetse woord voor kanjer.

Dit artikel heeft eerder in Kek Mama gestaan.

Meer verhalen van De juf? Elke woensdag komt er een nieuwe aflevering op KekMama.nl. Lees hier de eerdere afleveringen.