Yfke Sturm: ‘Voor hetzelfde geld was Alexander opgegroeid zonder moeder’

11.12.2017 16:36

Het had weinig gescheeld of model Yfke Sturm (36) had vlak na de geboorte van Alexander (2) een ernstig ongeluk niet overleefd. “Geef mij nu maar huisje, boompje en een tweede kind.”

Lunch in Amsterdam. Yfke is voor twee dagen over gevlogen vanuit haar woonplaats Londen, samen met zoon Alexander (2,5) en nanny Ruth. Eerst naar haar moeder in Almere, daarna door naar een event van Bulgari met haar zeven jaar jongere broer Djurre. “Doe ik ongeveer eens per maand, zo’n op-en-neertje naar Nederland”, zegt ze. “Ik vind het belangrijk dat Alexander een band opbouwt met mijn kant van de familie, en het is maar veertig minuten vliegen.”
 

Nuchter opgevoed

Zeg Yfke Sturm en je denkt: model, presentatrice, zakenvrouw. Haar carrière begon op vijftienjarige leeftijd, toen Elite Model Management haar ontdekte – in de Hema, of all places. Voor ze het wist won ze de International Elite Model Look Contest en stond ze op de covers van zo’n beetje alle grote bladen. Ze liep op de catwalk voor Versace, Chanel, Ralph Lauren en Calvin Klein, en werd angel in de shows van Victoria’s Secret. “En dan te bedenken dat ik mooi zijn nooit zo belangrijk vond”, lacht Yfke. “Ben ik veel te nuchter voor opgevoed. Mijn vader zei altijd: ‘Yf, als het niks wordt met die modellencarrière, kun je altijd nog in de supermarkt gaan werken.’”
 

Even schrikken

Dat liep even anders. Ze vertrok na haar eindexamen naar New York, trouwde in 2007 met makelaar Imad Izemrane, pakte de presentatie op van de eerste twee seizoenen van Holland’s Next Top Model, ging scheiden. En nu woont ze in Londen met vastgoedmagnaat en van oorsprong Ierse Giles Coren, met wie ze zoon Alexander kreeg. En toen veranderde alles. “Alexander was niet gepland”, zegt Yfke. “Giles en ik waren net zes maanden samen. Even schrikken, maar Giles – hij is vijftien jaar ouder dan ik – was zo blij. Hij zei: ‘Yf, aan jou de keus.’ Ik was 33, wist dat ik ooit met hem kinderen wilde. Ik dacht: dan maar nu. Hoe kort we ook samen waren, het voelde zo goed tussen ons.

Ik vond mijn zwangerschap geweldig. Heb tot en met de achtste maand op hakken gelopen. Ik snap dat niet zo, moeders die meteen joggingkleren aantrekken. Of van die buikbanden, die je zwangere buik benadrukken. Iedereen beleeft dat anders, maar ik vond mijn zwangerschap iets van mij. Ik ben twaalf kilo aangekomen, waarvan het meest in het begin van mijn zwangerschap. Ik was vooral bezig met gezond eten. Voor mijn baby hoor, niet om dun te zijn.”
 

‘Het ging ontzettend relaxed’

Yfke beviel met een geplande keizersnee in een Londens ziekenhuis. “Nee, geen noodzaak; zo doet iedereen dat daar. Ik vond het ideaal. Hoefde niet naar een pufklas en wist precies wanneer ik zou bevallen, dus mijn moeder en broertje waren ruim op tijd aanwezig. Het ging ontzettend relaxed allemaal. Giles maakte grapjes met de arts over welke muziek we zouden draaien. Het werd Coldplay – geen idee wie dat koos. Ik heb er in elk geval niks mee.”

De ruggenprik vond ze eng. “Je raakt de controle over je onderlichaam compleet kwijt, en als het gaat om loslaten ben ik nou niet bepaald een ster. Maar je voelt er niks van, en binnen tien minuten heb je je baby. Na twee dagen was ik al babykleertjes aan het shoppen. Alexander was 3300 gram. Ik moest alle kleertjes een maat kleiner kopen. Belachelijk snel natuurlijk, twee dagen na je keizersnee, maar ik voelde me goed.”
 

Het ongeluk

Alexander was zes weken toen Yfke in september 2015 op vakantie in Italië op een gemotoriseerde surfplank stond, eraf viel, en hem met volle snelheid tegen haar hoofd kreeg. Ze kreeg epileptische aanvallen en werd vanwege zwellingen in haar hoofd en breukjes in haar schedel twee dagen lang kunstmatig in coma gehouden. Familie, vrienden en artsen hielden hun hart vast, maar ze genas wonderbaarlijk goed. Het enige wat resteert, is een deuk boven haar oor, onder haar haar.

“De eerste tijd na mijn ongeluk mocht ik niet werken”, zegt Yfke. “Ging ook niet, want zodra ik te veel hooi op mijn vork nam, kreeg ik pijnlijke steken in mijn hoofd. Ik kon amper eten; er paste niet eens een lepel tussen mijn kaken. Tot januari 2016 was ik alleen maar bezig met mijn herstel. Het gekke was: na de geboorte van Alexander verdween een stuk ambitie. Al realiseer ik me nu pas, jaren na het ongeluk: jeetje, voor hetzelfde geld was Alexander opgegroeid zonder moeder.”
 

Het hele interview staat in Kek Mama 13-2017.

 

Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >