‘Schreeuw gerust tegen mijn kinderen’

‘Ooit leefden we volgens het gezegde ‘It takes a village to raise a child’, schrijft Chryssy op Scary Mommy. ‘Maar gaandeweg zijn we daarmee opgehouden. We kijken toe hoe andere kinderen zich misdragen, en het enige wat we zeggen, is: waar zijn hun ouders?’

Dus spreekt ze tieners aan wanneer ze duiken in ondiep water. Vertelt ze haar babysit dat ze minder op haar telefoon moet zitten. En zegt ze tegen kinderen dat ze hun rommel moeten opruimen, wanneer ze snoeppapiertjes laten slingeren, buiten. ‘Ja, ik schreeuw tegen je kinderen. En ik zou het fijn vinden als jij dat ook tegen de mijne deed.’
 

Lees ook:
‘Je kind straffen: doen of niet?’ >
 

Helpen en bijsturen

Het is niet uit bemoeizucht, schrijft ze. ‘Misschien zit die ene moeder wel eíndelijk even lekker in haar tijdschrift te lezen, en heeft ze simpelweg niet door dat haar zoon aan de zijkant van de glijbaan bungelt. Dan is ze geen slechte moeder, ze had jou kunnen zijn. Dus kun je wel even helpen. Net zo goed als geen ouder elke misdraging van zijn kind meekrijgt. Dan kun je toch even bijsturen wanneer jij die wel ziet?’

Daarnaast moeten kinderen leren dat in verschillende situaties, bij verschillende mensen, verschillende regels gelden, vindt Chryssy. ‘Dat bij hen thuis de schoenen binnen aan mogen blijven, betekent niet dat dat bij een ander ook mag. En dat mogen ze te horen krijgen. Als ze later een baan krijgen, vertellen anderen ze ook wat ze wel en niet moeten doen. Als moeder kun je niet eeuwig hun hand vasthouden, én niet altijd het enige vangnet zijn.’

Meer Kek Mama? Schrijf je hier in voor de nieuwsbrief >