Rosa Ana is rapper: ‘Mijn dochter houdt van mijn rauwe songs, de rest vindt ze slappe hap’

“Eigenlijk wilde ik dj worden; ik had gespaard voor draaitafels en wilde een meester achter de decks worden. Maar op een pleintje waar ik vaak kwam hoorde ik jongens regelmatig op een negatieve toon over vrouwen rappen. Ik vond het interessant om dat een keer om te draaien. Zo schreef ik mijn eerste tekst. De volgende dag kwam ik terug en stond ik onder begeleiding van een beatbox met die jongens te battlen. Daarna greep ik elke open mic avond aan om verder te oefenen.
 

Poëzie

Als ik mijn songs van vroeger terugluister, klinken ze wat puberaal. Komt ook omdat ik op mijn veertiende begon, ik was op die leeftijd best boos. Ik vond bijvoorbeeld dat er veel onrecht in de wereld was en dat de verschillen tussen arm en rijk te groot waren. Dat rauwe hoorde ik ook terug bij andere hiphopartiesten en dat inspireerde me. Toch ben ik met de jaren zachter geworden en heb ik meer behoefte om andere thema’s die me bezighouden te bespreken, zoals het leven, zelfreflectie en volwassen worden. Rap is poëzie. Het grappige is dat mijn dochter juist wél graag luistert naar mijn oude muziek, de rest vindt ze maar slappe hap.
 

Meer persoonlijke verhalen lezen?
Neem hier een abonnement op Kek Mama, de #1 glossy voor moeders >
 

Verdwenen

Tot mijn twintigste trad ik vaak op. Ik deed mee aan televisieprogramma’s, stond op podia en hoorde bij de Mighty8 – een gelegenheidsformatie van vrouwelijke hiphop- en soulartiesten. Maar op mijn negentiende werd ik ongepland zwanger. Nou vond ik dát niet zozeer heftig, want ik wist meteen: dit moet zo zijn. Alleen verdween de vader van mijn dochter na de bevalling uit ons leven, waardoor we zonder huis kwamen te zitten. Zie dat maar te regelen op je twintigste in Amsterdam. Zijn afwezigheid was een groot thema in ons leven. Ook al trad ik in die tijd op, het was wel het laatste waar ik aan dacht. Een heftige periode, die ik veel later pas kon verwerken.
 

Dicht bij mezelf

Ik ben nooit compleet gestopt met het schrijven van teksten. Maar ik liep er niet echt mee te koop op het schoolplein. Als ik de vraag kreeg wat ik precies deed, zei ik niet dat ik rapte – alsof ik me ergens voor geneerde. Het moederschap heeft me veel verantwoordelijkheid gegeven. Tegenwoordig sta ik voor de klas en coach ik jongeren terwijl ik me sporadisch achter de schermen nog weleens in de hiphopscene beweeg.

Toch merk ik dat ik het rappen mis. Ik heb veel te vertellen, over het leven, moederschap, liefde, overleven. Daarom werk ik stiekem aan iets nieuws, met twee close vrienden van me. Ik kan dingen wel verwerken door te mediteren of in therapie te gaan, maar door muziek kom ik het dichtst bij mezelf.”

Lees ook
Muziekles voor kinderen: dit wil je erover weten >