Rampvakanties: “Nu is het afgelopen, rotkind!’ gilde ik over het terras’

Thirza (30), moeder van tweeling Toon en Daan (3).

“Twee peuters van drie, dat is best zwaar – om maar eens een understatement te gebruiken. Ik snakte naar vakantie. Dus toen mijn pas gescheiden vriendin Sacha vorig jaar voorstelde op surfvakantie naar Noord-Spanje te gaan zonder de kinderen, stemde ik meteen toe. Het was een groepsreis. En iedereen was stukken jonger dan wij – niet een jaar of twee jonger, maar echt breezer-drinkend jong.

Het regende, het eten was vies, het dichtstbijzijnde restaurant ver weg en het surfen was supermoeilijk. Ik bleek geen surfbabe, maar een aardappel op een drijvende deur, en ging met tegenzin de grijze, kolkende zee in. Als klap op de vuurpijl had iedereen blafhoest in de bus terug en was ik twee weken na thuiskomst nog steeds zo ziek als een hond. Sacha en ik kunnen er inmiddels wel om lachen, we noemen die reis gekscherend de laatste stuiptrekking van onze jeugd. Deze zomer gaan we weer een paar dagen weg. Naar een hotel met een fijne wellness.”

De grote stad

Lena (32), moeder van Felix (3).

“Natuurlijk kun je best met een peuter naar een grote stad, jubelde ik tegen verbaasde vriendinnen. ‘Doe niet zo moeilijk, meiden.’ Opgewekt vertrok ik met man en zoon naar New York. En daar was het bloed- en bloedheet: de warmte bleef tussen de hoge gebouwen hangen en het stonk vreselijk op straat. Mijn haren plakten op mijn hoofd, het zweet liep in straaltjes over mijn rug. Ik snapte opeens waarom rijke New Yorkers ’s zomers de stad ontvluchten.

Felix vond er geen bal aan en jengelde als een gek. Zijn buggy bleef continu hangen in de kraters van de slecht onderhouden trottoirs. De enige plek waar we het een beetje uithielden was Central Park. Eekhoorntjes voeren en naar straatoptredens kijken. En dat hadden we net zo goed in het Vondelpark kunnen doen.”

Met wc-rol de camping over

Jos (38), vader van Tobias (7).

“Twee jaar geleden kreeg ik weer contact met een oude studievriend, die een zoon heeft van Tobias’ leeftijd. Hij hoorde dat wij nog geen plannen hadden voor de zomervakantie en nodigde ons spontaan uit met zijn gezin mee te gaan naar Saint-Tropez. Zijn familie had daar een villa met zwembad. Dat leek me hartstikke leuk.

Naarmate de vakantie dichterbij kwam veranderde de villa met zwembad naar een penthouse met zwembad, naar een appartement met gedeeld zwembad, naar een luxe huisje, naar… Enfin, het was een Kip-caravan in een gehucht twintig kilometer van Saint-Tropez. Ik moest met een wc-rol de camping over. En ik wist weer waarom ik ooit het contact met die vriend was verloren: hij was altijd al een blaaskaak.”

Happy ending

Bianca (39), moeder van Dex (9).

“Met mijn vriend Onno en mijn zoon uit een eerdere relatie reisde ik door Thailand. Ergens in Chiang Mai zei Onno dat hij weleens een massage wilde proberen. We stonden voor zo’n louche salon. De prijslijst hing voor het raam. ‘Including happy ending’, las ik. Ik zei: ‘Getver, hier?’ Mijn vriend trok zijn schouders op en zei: ‘Laat ook maar.’

In ons volgende hotel ging hij echter elke dag naar de massagesalon. Daar zocht ik weinig achter, want vijfsterren en zo, tot ik op een dag de ‘menukaart’ bestudeerde die in onze kamer lag. Jawel hoor, er werden happy endings aanboden. Toen ik Onno vroeg of hij daar gebruik van maakte, zei hij doodleuk: ‘Tuurlijk.’ Zo van: wat is je probleem? We kregen enorme ruzie, de rest van de vakantie negeerden we elkaar en op Schiphol heb ik hem een lang en ongelukkig leven toegewenst.”

Non-stop regen

Lina (34), moeder van Kees (8), Rosie (6) en Borre (5).

“We gingen naar een Duitse camping waar het volgens de internetrecensies geweldig leuk zou zijn voor de kinderen. Veel vriendjes, lekker gemoedelijk, blablabla. We huurden een stacaravan, want in een tent wil ik niet dood gevonden worden. De caravan was op zich oké. Geen tv maar ach, we hadden onze iPads.

Goddank, want het regende non-stop. We verveelden ons dood. Borre plaste in bed en zie maar eens lakens droog te krijgen in de regen. Mijn man was stikchagrijnig, de kinderen sloegen elkaar de hersens in, ik verlangde intens naar mijn eigen huis met vaatwasser, droger, tv en een eigen kamer voor de kinderen. Ik wilde net de hele flikkerse bende in de auto gooien om naar huis te gaan, toen er een waterig zonnetje verscheen. We besloten nog een paar dagen te blijven.

De laatste dag poetste ik de caravan tot-ie blonk, maar bij de slagboom werden we teruggeroepen. Er bleek nog wat kaarsvet op de tafel te liggen en dat moest er eerst afgekrabd worden. Toen dat was gebeurd, gaf mijn man gas en reed in één ruk naar huis.”

Lees ook
Deze vakanties liepen uit op een ramp >

Krent

Elleke (40), moeder van Flora (10).

“Mijn schoonzus is lomp, tactloos en lui, maar onze dochters kunnen goed met elkaar opschieten en dat is ook wat waard. Dus toen schoonzus voorstelde in de zomervakantie met z’n allen een huisje te huren aan het Gardameer, besloot ik het een kans te geven. Fout. Naast lomp, tactloos en lui, bleek ze ook nog eens een ongelooflijke krent. Op alles wilde ze besparen.

Ze stond erop elke avond een smakeloze, kartonnen pasta in elkaar te draaien. Ze keek misprijzend als ik voor Flora een ijsje kocht, want dan moest zij er ook eentje kopen voor haar dochters. Toen bleek ze ook nog eens geen eindschoonmaak geboekt te hebben om een paar tientjes uit te sparen, wat inhield dat ík op mijn laatste vakantiedag met het zweet op het voorhoofd die hele hut moest poetsen en dweilen – had ik al gezegd dat ze lui is? Door die vakantie ben ik definitief op haar afgeknapt.”

Onvoorziene kosten

Ralph (34), vader van Lola (4) en Daisy (10 maanden).

“Ik had medelijden met mijn vriend Rens die in zak en as zat na zijn scheiding. Een korte mannenvakantie moest hem er bovenop helpen. We besloten naar IJsland te gaan, een stoere bestemming bij uitstek. Ik had weleens wat aanvaringen met hem gehad – hij kwam niet altijd zijn afspraken na en schoot snel in de slachtofferrol – maar dacht optimistisch dat het vast leuk zou worden. Eenmaal aangekomen bleek Rens nauwelijks geld te hebben: zijn loon was niet gestort, hij had onvoorziene kosten gehad, enzovoorts. Smoesjes. Ik heb die vakantie alles moeten voorschieten. IJsland is schreeuwend duur, dus echt top was dat niet.

Op een avond wilde Rens naar een speciaal visrestaurant: 75 euro per persoon. Daarna zouden we het binnenland in rijden om het noorderlicht te zien. De gefermenteerde haai viel helaas niet lekker, ik kotste de huurauto helemaal onder. We kregen bloedbonje op een berg in the middle of nowhere. In het schijnsel van het overigens prachtige noorderlicht presteerde hij het te zeggen dat ik zijn vakantie had verziekt. Mijn geld heb ik nooit teruggekregen. Na thuiskomst blokkeerde Rens mijn nummer en zijn emailadres.”

Militair tempo

Katja (33), moeder van Lotte (6) en Finn (3).

“Ik ging een lang weekend met een vriendin naar Londen. Gezellig, dacht ik. Beetje koffiedrinken, beetje shoppen, beetje drinken, beetje eten. Ha, dat bleek niet helemaal overeen te komen met haar idee van een geslaagde citytrip.

We liepen in militair tempo van het ene naar het andere stadsdeel, want ze liep normaal altijd tien kilometer per dag en nu ging ze echt niet met de bus omdat ik toevallig een kettingrokende luilak was die leefde op cracottes met smeerkaas en paprikachips met ribbels. Dat zei ze niet hardop, maar ik zag het haar denken. We gingen ook niet leuk bier drinken in een gezellige Engelse pub, want dat paste niet binnen haar gezonde levensstijl, en een zak chips zat er sowieso niet in. Elke avond lagen we om half tien ’s avonds in bed. Wat een rotweekend.”

Vriendschap laat zich niet dwingen

Famke (36), moeder van Fien (8) en Moos (2).

“We huurden een huis in Toscane met vrienden die een dochter hebben van Fiens leeftijd: Emmy. De meisjes waren niet echt bevriend, maar allebei fan van bepaalde vloggers, eenhoorns en hockey. Dat zit wel snor, dachten we. Maar vriendschap laat zich niet dwingen. En dat was niet zo heel vreemd, want Emmy ontpopte zich als een onaangenaam kattig, jaloers meisje.

Ze verstopte Fiens iPad, gaf haar de schuld van een kapotte schaal die ze zelf had omgestoten en stookte Fien op chips uit de keuken te jatten. Ik zag het onder mijn ogen allemaal gebeuren, maar kon weinig doen. Ondertussen merkte ik dat Fien steeds meer in zichzelf gekeerd raakte; dat meisje verpeste haar hele vakantie.

Toen ik Emmy tegen Fien hoorde zeggen dat ze op een dikke zeekoe leek, schoot ik uit mijn slof: ‘En nu is het verdomme afgelopen, rotkind!’ gilde ik over het terras. De sfeer verkilde ter plekke. Mijn vrienden begrepen niets van mijn uitval en troostten hun snikkende dochter. We zijn nog steeds met elkaar bevriend, maar de meisjes negeren elkaar compleet. Een gezamenlijke vakantie zit er niet meer in.”

Dit artikel heeft eerder in Kek Mama gestaan.

Meer Kek Mama? Neem nu een abonnement en profiteer van leuke aanbiedingen!