Nicolette Kluijver over het moederschap: ‘Ik moet strenger worden’

Brasserie Paardenburg aan de Amstel, negen uur ’s ochtends. Keurig op tijd komt Nicolette Kluijver binnen, een blos op haar wangen. Het is maar een paar minuten fietsen, maar toch was het haasten, lacht ze, terwijl ze een kop koffie bestelt. “Isabella riep vanmorgen: ‘Mama, er is iets ergs gebeurd.’ Ik dacht alleen maar: ik moet de deur uit, maar Isabella zei dat ik écht meteen moest komen. Bleek onze kat de hamsterkooi omver te hebben geduwd. De vloer lag bezaaid met stro en ik moest dat beestje redden voor de kat hem te pakken kreeg. Ik heb  nog snel gestofzuigd en gedweild. We wonen dan wel in een Pippi Langkous-huis – van kippen tot aan een pony, er loopt van alles binnen – maar het moet wel schoon zijn.”

Bucketlist

Elk jaar maakt Nicolette een bucketlist waarop ze haar dromen en ambities schrijft. Die hangt ze op de slaapkamerdeur. “Ik denk dat als je zulke dingen opschrijft, je er in je brein ook echt naartoe leeft.” Een van de dingen die er het afgelopen jaar op stond, was het schrijven van een kinderboek. “Dat wilde ik al langer, maar het kwam er steeds niet van. Maar ineens wist ik het: het moesten geen lange verhalen worden, maar korte versjes over dieren. Toen ging het razendsnel en was Dierenpret met Nicolette een feit.”

Haar kinderen las ze alle versjes voor. “Hartstikke handig, zo’n jury. Gebruikte ik het woord ‘frappant’, bleken ze dat niet te kennen – dat schrapte ik dan.” Verder schreef Nicolette een televisieformat én adopteerde ze 35 olifantjes in Sri Lanka via stichting Vrienden van de Olifant, omdat ze iets goeds wilde doen. Lachend: “Alleen het duiken met walvishaaien is niet meer gelukt.”

Met haar kinderen – Isabella van zeven en de vijfjarige tweeling Jesse en Ana Sofa – maakt Nicolette ook bucketlists, zij het voor de kortere termijn. “En als ik naar de Filipijnen ga voor Expeditie Robinson maak ik altijd een kalender. Ik doe er dan allerlei briefjes en cadeautjes bij, zodat ze elke dag iets kunnen afkruisen.
 

Strikter

Nu haar kinderen ouder zijn, vindt Nicolette het tijd dat ze wat strenger wordt. “Ik vind veel dingen goed. Joost is strikter, naar hem luisteren ze ook honderd keer beter. Misschien omdat hij een vaderfiguur is of omdat hij weer andere dingen goed vindt – wat dat betreft is het mooi verdeeld tussen ons.

Toch moet ik soms consequenter zijn. Zo vroeg ik vanmorgen wel tien keer aan Ana Sofa of ze het geluid van de televisie zachter wilde zetten. Deed ze ’m vervolgens een paar tikken harder. Op zulke momenten wil ik graag het gesprek aangaan, uitleggen dat het niet goed is voor haar oren. Maar ja, vervolgens kijkt ze me als een draak aan, dus die filosofie werkt ook niet altijd.” Nicolette moet er stiekem ook om lachen. “Ik herken mezelf enorm in haar. Ze is een exacte kopie van mij, gooit continu haar kont tegen de krib. Eigenlijk zou ik in zulke situaties een sanctie moeten opleggen. Misschien is dát iets voor mijn nieuwe bucketlist, dat ik daarmee ga oefenen.”
 

Lees ook
Zin in het voorjaar: deze uitjes met bloemen zijn fantastisch >
 

Moederkloek

Tijdens haar eerste zwangerschap zag Nicolette het helemaal voor zich: ze zou zo’n moeder worden die je op festivals ziet – hippe jurk, laarzen en een baby met een koptelefoon op. “En toen werd ik moeder en wilde ik de deur niet meer uit. De reizen die ik voor mijn programma’s had gemaakt, konden me gestolen worden. Ik werd een moederkloek, wilde alleen maar bij Isabella zijn. Nu ben ik alsnog een hippiemoeder geworden, maar dan zo eentje die ’s ochtends eieren uit het kippenhok haalt en er pannenkoeken mee bakt. Maar mijn kinderen tot elf uur laten opblijven omdat ik nog op mijn blote voeten sta te dansen, dat doe ik niet – bij mij liggen ze gewoon om zeven uur in bed.”
 

Tweeling

Leuk weetje: Nicolettes zus heeft ook drie kinderen, waarvan de jongste óók een tweeling is. “We zouden zo een duo-interview kunnen geven over tweelingen”, lacht Nicolette. “Die eerste jaren zijn zó intens. De eerste woordjes en stapjes? Ik weet er niets meer van. Nu ze naar school gaan, begin ik eindelijk fragmenten te onthouden.” Want ze waren pittig, die tropenjaren met drie kinderen onder de vier. “Ik heb weleens in mijn onderbroek buiten gestaan, hartje winter, terwijl mijn kinderen binnen waren. Ik gaf borstvoeding en dat lukte niet, ik had weinig geslapen en ze huilden alle drie tegelijk. Ik had toen net een minivarkentje en dacht: ik ga gewoon in die stal liggen, ze vinden me over een paar uur wel.”

De kinderen van Nicolettes zus zijn wat jonger. “Dus toen ze me laatst een filmpje stuurde – drie huilende kinderen, een rommelig huis en er moest nog gekookt worden – wist ik weer precies hoe het was. Want ga je één kind troosten, dan huilt de tweede nog harder en wordt de derde boos. Ik appte mijn zus terug: ‘Schenk een grote bel wijn in of ga mee zitten janken’. Vaak schrikken ze daar zo van dat het meteen over is.”
 

Ballet

Op Instagram komen haar kinderen regelmatig voorbij. Vaak zijn het leuke momenten, maar ook de minder leuke dingen schuwt Nicolette niet. Zo schreef ze openhartig over zoon Jesse, die werd gepest omdat hij op ballet zat. “Hij vond het te gek, had zelfs een zwarte tutu, maar werd daarom uitgelachen en kwam verdrietig thuis. Blijkbaar moeten jongens nog steeds per se jongensdingen doen, en meisjes meisjesdingen. Ik vond het moeilijk dat ik daar geen invloed op kon uitoefenen, was ontzettend gefrustreerd. Met die post wilde ik iets uitdragen.

Enerzijds kreeg ik er veel gezeik mee. ‘Je maakt je zoon homo’, schreven sommige mensen. Gelukkig kreeg ik ook positieve reacties. Presentator Jan Kooijman had speciaal voor Jesse een filmpje gemaakt met fragmenten van verschillende mannelijke dansers – van Arnold Schwarzenegger in maillot tot aan een filmpje van Jan zelf. Zó lief.” Ze haalt haar schouders op. “Al heeft de maatschappij het alsnog voor elkaar, want Jesse is van ballet af. Voetbal en judo vindt-ie gelukkig ook fantastisch, maar het blijft jammer.”
 

Het hele interview staat in Kek Mama 03-2020.

Meer Kek Mama? Schrijf je hier in voor de nieuwsbrief >