‘Moet ik mijn zoon (8) voetbalkamp ontzeggen omdat zijn vader geen alimentatie betaalt?’

02.07.2019 10:25
dilemma alimentatie voetbalkamp zoon Beeld: Shutterstock

Soms kom je er niet uit in je eentje en kun je wel wat hulp gebruiken. Elke week vertelt een moeder over haar dilemma.

Sanne (31) is alleenstaande moeder van Davey (8).

“Davey werd geboren met een bal aan zijn voeten, zeg ik altijd. Voordat hij kon lopen, schopte hij al tegen alles wat kon schuiven of rollen, terwijl hij zich wiebelend vasthield aan de rand van de salontafel. Logisch dus, dat hij op zijn vijfde al bij de mini-F’jes zat.

Op school komt hij niet zo lekker mee. Hij zit nu in groep vier en behalve zijn cijfers, laat ook zijn contact met vriendjes wat te wensen over. Maar op het voetbalveld is Davey de man. Hij heeft talent, en dat kweekt respect bij zijn clubgenoten. Met hen is hij dagelijks op het trapveldje voor ons huis te vinden.
 

Huilend bij de schooldirecteur

Sinds mijn scheiding, zes jaar geleden, moet ik rondkomen van een bijstandsuitkering. Mijn ex heeft geen vaste omgangsregeling, dat wil hij niet. Eens in de zoveel tijd neemt hij Davey een dagje mee naar een voetbalwedstrijd, of een ander uitje waarop onze zoon weer weken moet teren. Hij moet wel kinderalimentatie betalen. Geen vetpot, maar in combinatie met de toeslagen die ik ontvang en mijn uitkering, redden Davey en ik het daarmee net. Tenminste, wanneer mijn ex daadwerkelijk betaalt. En daar laat hij het nogal eens bij zitten.

Toen er vorig jaar een brief van school kwam dat kinderen voor wie de – nota bene vrijwillige – ouderbijdrage niet betaald was, niet mee mochten op schoolreisje, heb ik huilend in de kamer van de schooldirecteur gestaan. Davey was één van die kinderen, maar ik kon het schoolgeld simpelweg niet opbrengen, en mijn ex liep weer eens maanden achter met de alimentatie. Gelukkig mocht hij toch mee.
 

Lees ook:
Het dilemma: ‘Moet ik mijn dochter (10) toestaan haar benen te scheren?’ >

 

Dwangsom

Nu wil Davey dolgraag mee op voetbalkamp, in de eerste week van de zomervakantie. Voor honderdvijftig euro is hij een hele week onder de pannen met zijn vriendjes. Ideaal, want op vakantie gaan we niet. Maar je raadt het al: er is geen geld voor.

Op het niet betalen van kinderalimentatie staat een straf: mijn advocaat kan een dwangsom eisen. Dat hebben we al eens gedaan, maar het duurde nog eens maanden eer ik het geld binnen had. Te laat om urgente rekeningen te betalen, dus. Of voetbalkamp.
 

‘Zo leert ‘ie het nooit’

Er bestaan fondsen die dit soort dingen voor kinderen uit arme gezinnen mogelijk maken. Ik heb er inmiddels één benaderd, maar het voetbalkamp is al over drie weken. Er is maar één manier waarop ik het geld nu bij elkaar kan krijgen, en dat is door te lenen. Met mijn lage inkomen is dat bijna niet af te lossen; ik heb elke cent maandelijks keihard nodig. Bovendien: de vader van Davey is gewend dat ik alles toch altijd wel geregeld krijg voor onze zoon, dus zo leert hij nooit de noodzaak van op tijd betalen.

Misschien dat als ik Davey zijn voetbalkamp ontzeg, zijn vader eindelijk het belang van de alimentatie inziet. Tegelijkertijd breekt mijn hart bij de gedachte, en overweeg ik die honderdvijftig euro toch te lenen – met alle financiële risico’s voor mij van dien. Wat moet ik nu doen?”

 

 

 

Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >